Δεκέμβρης… Όπου και αν κοιτάξεις θα δεις δρόμους στολισμένους με φώτα,στολισμένα δέντρα,ανθρώπους με δώρα στα χέρια. Στο διαδίκτυο θα δεις τόσα άρθρα γεμάτα χαρά και δήθεν αγάπη. Να αναφέρουν πόσο υπέροχα είναι τα Χριστούγεννα,πόσο αγαπάνε τους ανθρώπους τους,πόσο βοηθάνε τους λιγότερο τυχερούς… Και τόσα άλλα ψέματα.
Την άλλη πλευρά; Τη βλέπει κάποιος;
Δε το βλέπω ως χαρούμενη γιορτή… Δε μου δίνει χαρά. Ούτε σε σένα θα έπρεπε να δίνει ανθρωπάκο. Γεμίζεις το σπίτι σου με στολίδια,το τραπέζι σου με γλυκά,το δέντρο με πανάκριβα δώρα. Την ψυχή σου πως θα τη γεμίσεις φέτος;
Πως θα γεμίσεις την ψυχή σου όταν τόσα παιδιά του κόσμου δε θα λάβουν κανένα δώρο και αυτά τα Χριστούγεννα; Όταν μια πεινασμένη γυναίκα στο δρόμο βλέπει τους δρόμους στολισμένους και τους ανθρώπους γεμάτους ψώνια για το γιορτινό τραπέζι; Όταν ένας άντρας σε κοιτάζει στα μάτια με το βλέμμα ενός μικρού παιδιού; Και όλους αυτούς απλά τους προσπερνάς βιαστικά για να προλάβεις τα μαγαζιά…
Είσαι λίγος άνθρωπε! Λίγος και αναίσθητος. Γιόρταζε να ξεχάσεις τη θλίψη σου. Κάλυψε το άδειο σου εγώ με καλά ρούχα και το γεμάτο μοναξιά σπίτι σου,στόλισέ το με φώτα.
Όταν δείτε τα Χριστούγεννα με τέρμα ανοιχτά τα μάτια θα είναι αργά… Θα είστε ήδη υπεύθυνοι για τους θανάτους τόσων μικρών παιδιών που δεν πρόλαβαν να γευτούν καν τη ζωή,για τους θανάτους τόσων ανθρώπων που όλη τους τη ζωή την έζησαν στο πεζοδρόμιο…
Link:Μάγδα Μπακούση
