Οι δεκαετίες που «έντυσαν» τις ζωές μας! | της The dot hat girl
Μέρος 1ο : The Twenties (Δεκαετία 1920-1929)
H λέξη «ένδυμα» παράγεται από το ρήμα «δύω», το οποίο σημαίνει βυθίζω. Μεταφορικά λοιπόν : εν + δύω = βυθίζω κάτι μέσα σε κάτι άλλο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, «βυθίζω» το σώμα μέσα σε ένα ύφασμα. Ο όρος «ρούχο» θεωρείται ότι προήλθε από τη σλαβική λέξη «ruho». Η ιστορία, λοιπόν, της ενδυμασίας ή του ρούχου, ξεκινάει αρκετά χιλιάδες χρόνια πριν, όταν οι άνθρωποι φορούσαν στο σώμα τους μικρά κομμάτια υφάσματος, από ανάγκη να προστατευτούν και καταλήγει κάπου στο σήμερα, όπου φορούν μικρά κομμάτια υφάσματος για …..στυλ. Για να καταλήξουμε όμως, στο σήμερα, ας θυμηθούμε την ιστορία του ενδύματος από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το ρούχο κάνει της επανάστασή του.
Το 1920, μετά τη λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου, οι γυναίκες αποκτούν δικαίωμα ψήφου και έτσι αρχίζουν να γίνονται ανεξάρτητες και να ζουν έντονα. Αρχίζουν να καπνίζουν, να διαβάζουν περιοδικά μόδας, να έχουν σεξουαλική ελευθερία, να διασκεδάζουν και να χορεύουν. Xορεύουν Charleston και νιώθουν απελευθερωμένες και δυναμικές.
Τη θέση του κορσέ, που τις καταπίεζε τόσα χρόνια, παίρνουν τώρα ρούχα με φαρδιές γραμμές και τα πόδια αποκαλύπτονται, για πρώτη φορά. Το 1925, το μήκος της φούστας ανεβαίνει στο γόνατο και το 1927, λίγο πιο πάνω από αυτό. Τα φορέματα είναι κεντημένα, με κρόσσια και παγέτες, ενώ οι πιέτες βοηθούν στο χορό. Τα υφάσματα είναι αέρινα και πολλές φορές διάφανή, ενώ εμφανίζονται τα καλσόν από μετάξι στο χρώμα του δέρματος, τα οποία συνήθως φτάνουν μέχρι τη μέση του μοιρού. Τα flat παπούτσια αντικαθίστανται από παπούτσια με τετράγωνο τακούνι, ύψους 3-5 εκατοστών και με μπαρέτα στο ύψος του αστραγάλου, ιδανικά για το χορό.
Τη δεκαετία του 1920 η γυναίκα ξεκινάει να εργάζεται και να δίνει πολύ σημασία στην εμφάνισή της. Το μήκος του μαλλιού είναι κοντό ίσιο καρέ, σε μαύρο χρώμα, με αφέλειες και χωρίστρα στη μέση, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας το μαλλί γίνεται κυματιστό και η χωρίστρα μεταφέρεται στο πλάι. Τα μαλλιά στολίζονται με καρφίτσες, τιάρες, κορδέλες και φτερά, ενώ την εμφάνισή του κάνει και ένα σκουφάκι, μεταξωτό ή πλεκτό, που αγκαλιάζει το κεφάλι (cloche hat).
Οι ταμπακιέρες και οι μακριές πίπες χρησιμοποιούνται ευρέως, ενώ αναπόσπαστο κομμάτι της γυναικείας εμφάνισης είναι και οι πέρλες στο λαιμό, αλλά και φορεμένες σαν βραχιόλι. Αρχίζουν να κρατάνε μικρές τσάντες με λουρί – αλυσίδα, για να έχουν ελεύθερα τα χέρια τους και γάντια στα δάκτυλά τους. Οι γυναίκες αρχίζουν να έχουν κοινωνική ζωή και πηγαίνουν διακοπές σε τουριστικά θέρετρα, ενώ της μόδας γίνεται το μαύρισμα και η ενασχόληση με τα σπορ.
Μία από τις πρώτες γυναίκες, που αποφάσισε να αψηφήσει το μέχρι τότε σύστημα της μόδας, ήταν η Gabrielle Bonheur Chanel (Γαλλία, 19 Αυγούστου 1883 – 10 Ιανουαρίου 1971) ή πιο γνωστή ως Coco Chanel. Η Coco το 1923 δημιούργησε, το γνωστό μέχρι σήμερα, ChanelNo5 και εφηύρε το γνωστό μας (και αγαπημένο) Little Black Dress.Στη Chanel οφείλουμε τα παντελόνια και το γυναικείο κοστούμι, αφού ήταν η πρώτη που εισήγαγε στοιχεία του αντρικού ντυσίματος στο γυναικείο στυλ και κατάφερε να του προσδώσει θηλυκότητα και κομψότητα. Στην Coco Chanel χρωστάμε ακόμη, το ethnic ντύσιμο, το gipsy look, τα παντελόνια καμπάνια, το navy look και πολλά άλλα.
Μία από τις σημαντικότερες σχεδιάστριες εκείνης της εποχής, αλλά και της μετέπειτα,η οποία άφησε το δικό της στίγμα στην τέχνη της μόδας, ήταν και η Elsa Schiaparelli (Ιταλία, 1890–1973). Το 1927 δημιουργεί τα «ρούχα οφθαλμαπάτη», εμπνευσμένη από το σουρεαλισμό και από τον Salvatore Dali και τον Alberto Gianometti, ενώ ήταν η πρώτη που λάνσαρε το φερμουάρ στα φορέματα.
Θα κλείσω με μία φράση της μοναδικής και πολυαγαπημένης Coco Chanel, “Η μόδα περνάει, αλλά το στυλ μένει”.Ραντεβού, λοιπόν στη δεκαετία του 1930..
The dot-hat-girl αγαπά το styling και τη μόδα και αυτό το καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά.
