Κρίνοι του Μίνωα. | Tης Άννας Τσαλάγκα

Ο Στέλιος Αλεξάκης γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 1975 στον Κουρνά Χανίων. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1991 μέχρι το 1995 και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης στο ίδιο Πανεπιστήμιο κοντά στους Μανόλη Βλάχο, Νίκο Ζία και Στέλιο Λυδάκη. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (A.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας από το 2000 μέχρι το 2005 κοντά στους Γιάννη Βαλαβανίδη, Μιχάλη Μανουσάκη, Δάφνη Αγγελίδου, Γιώργο Ζιάκα, Ανδρέα Ιωαννίδη, Αγγελική Κοκονάκη, Αφροδίτη Λίττη, και Νίκο Τρανό.

Από το 1996 εργάζεται στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη σαν επιμελητής εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Ζει και εργάζεται στον Κουρνά Χανίων και στην Αθήνα. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και Ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε. Σήμερα τον φιλοξενούμε στο The Mach|ne - Art Press ..

«Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για τη δουλειά μου σε πρώτο πρόσωπο, αλλά πιστεύω ότι είναι απαραίτητο και αναγκαίο για ένα δημιουργό να μπορεί να δικαιολογήσει, να αναλύσει και να ερμηνεύσει το έργο του (ζωγραφικό, ποιητικό, μουσικό κ.ά ). Η δική μου καλλιτεχνική παρουσία προσπαθεί να επικεντρωθεί στη ζωγραφική, είτε πρόκειται για λάδια είτε ψηφιδωτά (ζωγραφική με πέτρες μ΄ένα προσωπικό πλαστικό τρόπο από μικρές και μεγάλες tesserae με αποτέλεσμα την οπτική προβολή της τρίτης διάστασης).

Μέχρι σήμερα έχω παρουσιάσει τη δουλειά μου σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, στο Τόκυο και στο Λονδίνο. Κάθε ενότητα έργων που συναποτελούν μια ατομική έκθεση μπορεί ίσως να βοηθήσει στην παρακολούθηση της πορείας της δουλείας μου.

Στην πρώτη μου ατομική έκθεση με τίτλο “33” στη Γκαλερί "7" παρουσίασα 33 έργα ζωγραφικής και ψηφιδωτού, εμπνευσμένα από το πατρικό μου σπίτι στην Κρήτη, ειδωμένα μέσα από μια σύγχρονη τεχνολογική αντίληψη. Γυμνά ανδρικά, έπιπλα, μοτίβα από παραδοσιακά υφαντά, πλεκτά και κεντήματα της Κρήτης πρωταγωνιστούν στα τελάρα μου. Ευτυχώς σημειώνω πως η συγκεκριμένη οικία του 17ου αιώνα χαρακτηρίσθηκε από την αρχαιολογία και πλέον προστατεύεται.

Στη δεύτερη ατομική έκθεση με τίτλο “Κρίνοι του Μίνωα” που παρουσίασα στο Ελληνικό Κέντρο του Λονδίνου το Φεβρουάριο του 2008, δημιούργησα μια σειρά από έργα εμπνευσμένα από το φυσικό περιβάλλον της Κρήτης και την πλούσια εικονογραφική της παράδοση με τη λεγόμενη Κρητική Σχολή.

Στην τρίτη ατομική έκθεση με τίτλο “Μολυβιά” παρουσίασα στην γκαλερί Noid τον Ιούνιο του 2008 στο Λονδίνο, μια σειρά από προσωπογραφίες με μολύβια και σχέδια πάνω σε καραβόπανο, όπου με ενδιέφεραν αποκλειστικά οι σχεδιαστικές αξίες και η λειτουργία του σχεδίου σαν αρχική και αγνή σύλληψη.

Στην τέταρτη ατομική έκθεση με τίτλο “22” ασχολούμαι με τη σχέση του ανθρώπου με κρητικά μοτίβα και υφάσματα με αλλεπάλληλες χρωματικές ενώσεις, κύκλους από χρώμα και νύξεις από διάφανα λευκά που ηρεμούν και ενώνουν πολλές φορές την σύνθεση.

Μέσα από αυτές τις δικές μου μνήμες τονίζω την αγάπη μου για την απλότητα των ανθρώπων της Κρήτης που θυμάμαι, του τόπου καταγωγής μου. Χωρίς να γίνομαι περιγραφικός ανάγω συχνά σε σύμβολα οικεία αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Ρούχα και υφάσματα με την απουσία ανθρώπων έχοντας σκοπό να δώσω στον παρατηρητή μου την πρωταρχική αίσθηση της αιτίας του έργου. Τα κρητικά υφαντά, είναι φορείς μια παράδοσης και μιας τέχνης που κρατάει από τα βάθη των αιώνων. Άρα, αυτή η υπαινικτική αναφορά τους, στον χρόνο, και στο ότι κυλά ασταμάτητα και περνά, αφήνοντας τα αποτυπώματά του, -στη μνήμη αν μη τι άλλο-, τα κάνει να φαίνονται σαν μια αλληγορία ενός αέναου χρονομέτρη. Και συνειρμικά, μέσα απ' αυτό, να καταλήγει κανείς σε μιαν αλληγορία της μνήμης. Γιατί κάπως έτσι είναι η μνήμη: αφενός, διαθέτει εκείνη την αυστηρότητα της δομής, -της πλέξης-, που χαρακτηρίζει και ό,τι υφαίνεται σε αργαλειό, αφετέρου, λειτουργεί ως χρονομέτρης, -μια και αδιαλείπτως καταγράφει το χρόνο-, ενώ τελικά, - και παρά την αγωνιώδη επιθυμία μας μερικές φορές-, δεν μας «παραδίδει» όλες τις πληροφορίες που μπορεί να της ζητάμε. Έτσι, μας υποχρεώνει να τις υποκαταστήσουμε, συμπληρώνοντας τα κενά με τη φαντασία μας, ή, αναμοχλεύοντας το συναίσθημά μας.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι όλα εκείνα τα σημεία που συγκρατούσαν το βλέμμα στους παλιότερους πίνακες μου είναι ευθείες αναφορές στη μνήμη και στη λειτουργία της. Συγχρόνως, κάθε ένας από εκείνους τους πίνακες υποβάλλει στον θεατή μιαν αφήγηση δομημένη και ξεκάθαρη. Επιπλέον, αρκετά καθοδηγητική, σε σχέση με το που αυτή θα ήθελε να καταλήξει. Ωστόσο, αυτή η «καθοδήγηση» ανακόπτεται στο σημείο-αναφορά-στη-μνήμη, το οποίο αποζητά από τον θεατή να ολοκληρώσει την αφήγηση, με το δικό του μνημονικό υλικό και να της αποδώσει ένα πλήρες νόημα.

Από τη νέα μου δουλειά (οι ομάδες έργων που παρουσίασα σε εκθέσεις στο Τόκυο από το 2010 και οι οποίες έχουν τυπωθεί σε μίνι κόμικ, εμπνευσμένα από τη σύγχρονη πολιτική επικαιρότητα) , λείπει αυτό το στοιχείο της «καθοδήγησης». Ταυτόχρονα τα κομβικά σημεία πύκνωσης της, - η αναφορά στη μνήμη -, δεν συνιστούν «κενά πληροφόρησης», όπως συνέβαινε παλιότερα με τα υφαντά, αλλά πεδία «ελλειπτικής παροχής πληροφοριών». Ο ρόλος τους είναι εξίσου αποκαλυπτικός, όσο και κρυπτικός. Μοιάζουν με αναλαμπές της μνήμης που ξαφνικά γίνονται αντιληπτές και μετά ξανά καταδύονται σε ένα πιο θολό και ανεξιχνίαστο φόντο αναμνήσεων. Αυτό συμβαίνει, με εκείνον τον αβίαστο τρόπο, με τον οποίο γνώριμες εικόνες, ή σύμβολα, εμφανίζονται και εξαφανίζονται στα όνειρά μας, χωρίς να είμαστε πάντα σε θέση να πούμε το γιατί. Τα έργα αυτά συχνά παραπέμπουν σε θέματα σχετικά με την πυρηνική απειλή και την σύγχρονη πολιτική ασάφεια στην Ελλάδα και ευρύτερα στον κόσμο. Την περίοδο αυτή ασχολούμαι με την δημιουργία ένος κόμικ, άνιμε, manga, το οποίο θα τυπωθεί τον Απρίλιο στην Ιαπωνία με θέμα καθαρά ποιητικό και ανήκει στο είδος atsushi».

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:

-“Giant Mango” Απρίλιος 2010 ,Tokyo.

-Nord Art Ιούνιος -Οκτώβριος 2010 Budelsdorf Γερμανία.

-“Μολυβιά” 19-22 Ιουνίου 2008, No:id Gallery, 26 Calvert Avenue, London.

-“King Mino's Lilies” Φεβρουράριος 2008, The Hellenic Centre, Λονδίνο.

- “33Eσωτερικά” Δεκέμβριος 2006, Gallery 7.

-“22 Εσωτερικά μοτίβα” Φεβρουάριος 2010, Gallery 7.

-“Ψηφιακός κήπος” Ιούλιος 2011, αίθουσα τέχνης Έκθεση, Αργοστόλι, Κεφαλονιά.

-“For Japan” Mάης2011 Tokyo Big Sight (επιμέλεια Fuji Nobuyuki).

-Ο(Ι)ΚΕΑ, Hydra School Project 2012, (επιμέλεια Δημήτρη Αντωνίτση).

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ (επιλεγμένες):

-Οκτώβριος 2000 Μουσείο Πανεπιστημίου Αθηνών Α Έκθεση Έργων Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης επιμέλεια έκθεσης Στέλιος Λυδάκης.

-Μάιος 2001 Κολέγιο Αθηνών Καθρεφτίσματα.

-Οκτώβριος 2003 gallery Τζίμας Κηφισιά.

-Νοέμβριος 2004 Πολιτιστικό κέντρο Ν. Ερυθραίας, επιμέλεια Άννα Αντωνακάκη σύλλογος Έκφραση.

-Μάιος 2005 Ένωση Πτυχιούχων Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Πλάκα, Απόφοιτοι- Τελειόφοιτοι 2004-05 Ζ Εργαστηρίου ΑΣΚΤ επιμέλεια Γιάννης Βαλαβανίδης, Μιχάλης Μανουσάκης.

-Οκτώβριος 2005 Κέντρο Εικαστικών Τεχνών Γ. Καρύδης, Φιλοθέη, Ομαδική Έκθεση Αποφοίτων ΑΣΚΤ επιμέλεια Αφροδίτη Λίττη.

-Φεβρουάριος 2006 Κέντρο Εικαστικών Τεχνών Γ. Καρύδης, Φιλοθέη, Όνειρα έκθεση τεσσάρων νέων ζωγράφων.

-Μάιος 2006 Εργοστάσιο ΑΣΚΤ Απόφοιτοι 2005.

-Αύγουστος 2006 Πνευματικό Κέντρο Κουρνά Χανίων Έκθεση τριών νέων ζωγράφων.

-Σεπτέμβριος 2006 Α Διάκριση στη 2η Biennale νέων καλλιτεχνών της Ύδρας επιμέλεια Λευτέρης Κεχαγιόγλου.

-Νοέμβριος2006 Country living Festival, Λονδίνο.

-Δεκέμβριος2007 Dreams come True gallery Ζουμπουλάκη επιμέλεια Ίρις Κρητικού.

-Δεκέμβριος 2007 20Χ20 Gallery 7.

-Δεκέμβριος 2007 Σκιαγραφώντας το Διονύσιο Σολωμό Πινακοθήκη Μοσχανδρέου Μεσολόγγι επιμέλεια Ίρις Κρητικού.

-Ιανουάριος 2008 Εικόνα, χώρος, δράση Τεχνόπολις Γκάζι επιμέλεια Εικαστικό Επιμελητήριο.

-Συμμετοχή στο Geisai 14, Τόκυο Μάρτιος 2010.

Ευχαριστούμε θερμά τον Στέλιο Αλεξάκη και του ευχόμαστε ό,τι καλύτερο σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το έργο του μπορείτε να επισκεφτείτε το website: www.alexakis.gr .

Ραντεβού ξανά την επόμενη Πέμπτη!!

«Κατέληξα στη ζωγραφική μετά από μία μακρόχρονη ενασχόληση μου με την γλυπτική σε πέτρα. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με τη λαϊκή τέχνη της Κρήτης ...». Σοφία Δάτσερη