Η Μαρία Βασιλοπούλου στο The Mach|ne
Η Μαρία Βασιλοπούλου είναι ένα από τα νέα παιδιά που ξεχωρίζουν.
Τραγουδίστρια και ηθοποιός, διακρίνεται από ταλέντο, δυναμισμό, επαγγελματισμό και εργατικότητα .
Η Μαρία Βασιλοπούλου μιλάει στο The Machine και μας συστήνεται!
Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σου με το τραγούδι;
Άρχισα να κάνω μαθήματα φωνητικής πριν 3 χρόνια και έτσι γνωρίστηκα με τον Παύλο Κατσιβέλη ο οποίος είχε – κι έχει- μια jazz-swing μπάντα. Εκείνη την περίοδο έψαχνε για γυναικεία φωνή ώστε να ξεκινήσει Live εμφανίσεις. Δεν είχα τραγουδήσει ποτέ μπροστά σε κόσμο! Κάναμε πρόβες, μελέτησα κ εγώ αυτό το είδος μουσικής και ξεκινήσαμε.
Εκτός από τραγουδίστρια, είσαι και ηθοποιός. Μίλησε μας γι ‘ αυτό.
Το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Με αυτό ασχολούμαι πολύ πριν το τραγούδι. Έκανα μαθήματα Υποκριτικής στο Θέατρο των Αλλαγών με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο και από τότε δημιουργήσαμε μαζί με τους «συμμαθητές» μου και σκηνοθέτη τον κ. Κωνσταντόπουλο μια θεατρική ομάδα που ως τώρα μετράει 4 παραστάσεις. Και συνεχίζουμε..
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου στον καλλιτεχνικό χώρο στα επόμενα δέκα χρόνια;
Ευελπιστώ να μπορώ να συνεχίσω να κάνω αυτά που αγαπάω, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης. Πλέον μιλάμε για αυτοπαραγωγές, ειδικά στο θέατρο, με αμφίβολες απολαβές. Και στη μουσική είναι πια δύσκολο να είσαι σίγουρος για τη επιτυχία μιας live εμφάνισης, ας πούμε, γιατί ο κόσμος δεν κινείται και δεν βγαίνει όπως παλιά. Και δεν έχει και άδικο. Άρα ελπίζω να έχω τη δυνατότητα, το κουράγιο και την όρεξη να συνεχίσω ακάθεκτη!
Ποιές είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Δεν έχω συγκεκριμένο είδος που ΔΕΝ ακούω. Απλά προτιμώ τα ελληνικά έντεχνα, και λαικά τραγούδια και λόγω της ενασχόλησης μου με το swing αγάπησα και τους μεγάλους εκπροσώπους της jazz. Από καλλιτέχνες λατρεύω την Αλεξίου, τη Βιτάλη, την Πρωτοψάλτη, την Αρβανιτάκη, την Γαλάνη κ.α
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις σε κάποιο μουσικό σχήμα;
Όχι, όπως είπα, συμμετείχα στους Jazzmatazz. Ήταν η πρώτη μου επαφή με το επαγγελματικό τραγούδι και τη σκηνή. Η μπάντα αυτή μου έδωσε το απαραίτητο βήμα και ώθηση για να δω τι μου αρέσει στη μουσική και τι όχι και τι θέλω να κάνω. Ήταν εξαιρετικής σημασίας για μένα η τριβή με τον κόσμο, με τα μαγαζιά, με το πως οργανώνεται μια μπάντα, πως γίνονται οι πρόβες, πως γράφεται ένας δίσκος, ο οποίος και θα κυκλοφορήσει σύντομα. Ήταν 3 χρόνια σχολείο για μένα. Γι αυτό και πήρα την απόφαση να κάνω και κάτι δικό μου, όταν ένιωσα έτοιμη.
Βλέπουμε πολλά νέα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους μουσικά βήματα μέσω μιας μπάντας και live εμφανίσεων. Πιστεύεις πως είναι πια ένας νέος τρόπος ώστε να αναδειχτούν και να τους γνωρίσει ο κόσμος;
Δεν νομίζω πια ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος. Εκτός αν θέλεις να μιλήσουμε για τα reality shows και τα The Voice! Χαχαχα. Δεν θα σε αναλάβει κάποιος εξ ουρανού, να γίνει ο παραγωγός σου, μάνατζερ σου και να σου βγάλει δίσκο. Έχουν δυσκολέψει τα πράγματα. Επομένως ο μόνος τρόπος είναι να κερδίσεις το κοινό σου με τα λαιβ, έτσι ώστε αν κάποια στιγμή βγάλεις δισκογραφική δουλειά, να απευθύνεσαι σε κάποιους.
Τι χαρακτήρας είσαι;
Δουλευταρού. Το μόνο για το οποίο μπορώ να «υπερηφανευτώ» είναι αυτό. Ότι ξεκινάω το φέρνω εις πέρας, με ό,τι καταπιάνομαι πορώνομαι και δεν υπάρχει περίπτωση να παραιτηθώ μέχρι να καταφέρω το στόχο μου. Τώρα για λοιπά χαρακτηριστικά, ας ερωτηθούν φίλοι και συνεργάτες, (είναι μιλημένοι)χαχαχα!
Πως αποφάσισες να κάνεις ένα σχήμα με 2 κιθάρες;
Γνωρίζοντας τον Γιάννη Οικονόμου και το Γιώργο Ντινάκο αγάπησα το όργανο.
Με τα παιδιά γνωρίζομαι περίπου ένα χρόνο. Αλλά επικοινωνήσαμε και συνεννοηθήκαμε εξ΄αρχής. Συμφωνήσαμε αμέσως σε όλα , δέσαμε πολύ. Για να καταλάβεις για το πρώτο μας λαιβ στο Ποντίκι 23/1/2014, κάναμε μόνο δυο πρόβες! Ο Γιάννης Οικονόμου χρόνια στο χώρο τραγουδάει και παίζει κιθάρα με μεγάλη εμπειρία από λαιβ και οργάνωση, με βοήθησε πολύ να βρω αυτό που μου ταιριάζει μουσικά και τραγουδιστικά και τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα απευθυνόταν στον κόσμο. Ο Γιώργος Ντινάκος είναι το «εξωτικό» στοιχείο σε αυτό το σχήμα. Εξαιρετικός σολίστ της jazz- latin- flamenco κιθάρας, δίνει άλλο τόνο στα κομμάτια, το δικό του στίγμα και τα κάνει μοναδικά. Χρωστάω πολλά και στους δυο. Χωρίς την πίστη τους σε μένα, δύσκολα θα έπαιρνα την απόφαση να κάνω κάτι δικό μου. Προς το παρόν, οι εμφανίσεις μας δε θα μπορούσαν να πάνε καλύτερα! Συνεχίζουμε ακάθεκτοι!
Μίλησε μας γι’ αυτό που ετοιμάζεις.
«Έχω κάτι να πω..» ήταν ο τίτλος σε όλα μας τα λαιβ ως τώρα. Αποφασίσαμε λοιπόν , με προτροπή και επιμονή του Γιάννη Οικονόμου να παντρέψουμε τις δύο τέχνες , μουσική και θέατρο, σε μια μουσική/θεατρική παράσταση με τον ίδιο τίτλο. Απευθυνθήκαμε στην Νατάσσα Αναγνώστου, η οποία έγραψε έναν εξαιρετικό μονόλογο μιας γυναίκας που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε. Μας συστήνεται λοιπόν και μας λέει την ιστορία της! Τον ταιριάξαμε με αγαπημένα τραγούδια και θα κάνουμε πρεμιέρα στο Cabare Voltaire ,το Σάββατο 12 Απριλίου 2014. Είναι μια δουλειά που αγαπήσαμε και θέλουμε να αγγίξει και το κοινό. Πιστεύουμε σ αυτήν και ευχόμαστε να πάει όσο καλύτερα γίνεται. Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι η Νατάσσα Αναγνώστου κάνει και την σκηνοθεσία.
Εκτός από τα μουσικά σου σχέδια, σε βρίσκουμε κάπου αλλού;
Εκτός από το «Έχω κάτι να πω.... στη σκηνή» , το Μάιο θα ανέβει το έργο «Εγώ γιατρέ μου..» της Νατάσσας Αναγνώστου, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου από την θεατρική μας ομάδα «εν Εξάλλω» στο Διάχρονο της Μ. Βιδάλη (Πυθέου 52, Ν. Κόσμος) Μπορείτε να ενημερωθείτε και από το facebook από την ομάδα (group) «εν Εξάλλω».
