Συγγνώμη Κύριε Χατζιδάκι...| Της Αγγελικής Μακρυνιώτη

Ορισμένοι άνθρωποι, μιλώντας για εκείνον,
τον αποκαλούν με το μικρό του
-Ο ΜΑΝΟΣ-
Εγώ δεν μπορώ
συγχωρέστε με, δε σας κατακρίνω.
Απλά εγώ δε μπορώ.
Κι ας τον θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι μου.
Για μένα είναι ο Χατζιδάκις.
Ή μάλλον καλύτερα, ο Κύριος Χατζιδάκις
Έτσι νιώθω πως κρατάω τις αποστάσεις,
με αυτήν την ιδιοφυΐα της τέχνης.
Έτσι νιώθω ότι δε χάνεται το μέτρο.


Ένας άνθρωπος, ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης,
που δύσκολα μπορείς να χαρακτηρίσεις.
Που νιώθεις ότι το μέγεθός του, δε χωράει
στα στενά καλούπια των λέξεων.
Ξεχειλίζει, ξεφεύγει...
Μία γέφυρα που μας συνδέει με την παιδική μας αθωότητα,
με την νοσταλγία, με τον έρωτα, με το φως...
Ένας βασικός λόγος για να νιώθουμε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες.


Σήμερα,συμπληρώνονται 19 χρόνια από τον θάνατό του.

Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί ακόμα ένα μνημόσυνο.
Δεν οφείλουμε σε εκείνον να τον θυμόμαστε.
Οφείλουμε στον εαυτό μας να μην τον ξεχάσουμε.


Υ.Γ Αν και ο ίδιος δήλωνε, ότι απεχθανόταν την αναμνησιολογία,
είμαι σίγουρη ότι δεν θα είχε πρόβλημα να ακουστεί σήμερα,
''το βαλς των χαμένων ονείρων'','' η βροχή'', ''οι αντικατοπτρισμοί'' του,
από το τρίτο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας...
Από το ''παιδί'' του... Το δημιούργημά του.
Αλλά είναι κι αυτό νεκρό.


ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε Χατζιδάκι...

Η Αγγελική Μακρυνιώτη, είναι στιχουργός και σχεδιάστρια κοσμημάτων. Ενθουσιάζεται να βλέπει κόσμο να φοράει δημιουργίες της… είτε είναι κοσμήματα φορεμένα σε σώματα… είτε είναι τραγούδια «φορεμένα» σε στόματα…