http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/nikolaidou.dolofonodrotatorgk-is-147.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/mitropoulou.fragkoulisrotatorgk-is-147.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/gk-is-147link
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/berliners.berliners-1covergk-is-147.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/panidou.covergk-is-147.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/Pleionis.pleiwniscovergk-is-147.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/FINAL-PLOUTOSvaliacovergk-is-147.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/theatrocovergk-is-147.jpglink
0 1 2 3 4 5 6 7

Η Μάγια Ανδρέου στο The Mach|ne‏

Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών και της σχολής ηλεκτρολόγων μηχανικών του ΕΜΠ.  Έχει συμμετάσχει ως δημιουργός-ηθοποιός σε παραστάσεις των ομάδων Per-Theater-Formance, UBUNTU και 4Frontal με τελευταία την παράσταση «Το Κλέφτικο-Μια Τελετουργία» της ομάδας Per-Theater-Formance σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τσιάμη. Πρώτη της παράσταση ήταν η «Αγία Ιωάννα των σφαγείων»  με την ομάδα Δρυς του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κλόουν και αγαπά το πέταμα χαρταετών.

Η πρώτη μου επαφή ήταν εντελώς τυχαία. Ήθελα να μάθω τσέλο και πήγα να γραφτώ στον πολιτιστικό όμιλο των φοιτητών του Παν/μίου Αθηνών. Πήγα όμως λάθος μέρα, πέτυχα τις εγγραφές στις θεατρικές ομάδες και γράφτηκα… Κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια, το ένα έφερε το άλλο και ούτε που κατάλαβα πώς μέθυσα! Είναι μεθύσι το θέατρο, αν το ήξερα νωρίτερα ίσως έπινα λιγότερο! Θυμάμαι την πρώτη καλή παράσταση που είδα… την ώρα που χειροκροτούσα ευχόμουν να υπάρχουν τέτοιες στιγμές για πάντα…

Τέχνη για την τέχνη ή τέχνη για το κοινό;

Εδώ χρησιμοποίησα λεξικό! Βέβαια κατέληξα εκεί που φοβόμουν! Ότι δηλαδή ο ίδιος ο ορισμός της τέχνης εμπεριέχει αυτό το ερώτημα και τα διάφορα κινήματα τις περισσότερες φορές χαρακτηρίστηκαν από την θέση τους ως προς το ερώτημα… Από την άλλη σκέφτομαι ότι για κάθε τέχνη υπάρχει νομοτελειακά σχεδόν και το κοινό της, είτε ευρύ είτε αποτελούμενο από τον καλλιτέχνη και την μάνα του! Οπότε το να έχει κανείς αυτοσκοπό το κοινό είναι για μένα άτοπο… Άρα αυτό που καταλαβαίνω είναι τέχνη για την τέχνη, δηλαδή μια παραδοχή που μας θυμίζει την τρομαχτική και θεϊκή θνητότητά μας…

Ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός το 2014 στην Ελλάδα;

2014: η χρονιά του αλόγου στο κινέζικο ωροσκόπιο! Παίρνοντας έμπνευση από τις ιδιότητες του ζωδίου του Αλόγου: τη χάρη, την αξιοπρέπεια, το δυνατό σώμα, την ευθύτητα, τη σταθερότητα στο πνεύμα και την ειλικρίνεια στη δράση, θα έλεγα πως αυτά είναι από τα πιο βασικά προσόντα ενός ηθοποιού το 2014 και πάντα! Και για να μην αποφύγω το θέμα κρίση που φωλιάζει στο ΄14, θα έλεγα επιπλέον ότι … τί να πώ!!! πήγα να γράψω κάτι αισιόδοξο και στο μυαλό μου άρχισε να παίζει soundtrack η συννεφιασμένη Κυριακή!!! Οπότε…θα σταματήσω εδώ σε αυτήν την ερώτηση!!!

Θαυμάζω πάρα πολύ τη Valérie Dréville και έχω και μία ιδιαίτερη… αδυναμία στον Johnny Depp!

 

Αν η ζωή μου ήταν ταινία θα ήταν..

Bab'Aziz: ο πρίγκιπας που ατένιζε την ψυχή του. Αυτή είναι η ταινία. Μια μεγάλη συνάντηση δερβίσηδων στην έρημο που γίνεται κάθε τριάντα χρόνια, χωρίς όμως να είναι προκαθορισμένο το σημείο, μόνο ο χρόνος. Ένας τυφλός δερβίσης ξεκινάει για εκεί με μόνο οδηγό την πίστη του και… τα αυτιά του… Όσο για μένα;  κινούμαι πιστεύοντας στις μαγικές συναντήσεις που μπορεί να συμβούν και ένα τετράγωνο κάτω από το σπίτι μου, με όνειρο την συνάντηση όλων των αδερφών με την ψυχή τους, σε μια μεγάλη γιορτή.

 

Το πιο τρελό μου όνειρο..

Να έχω με χιλιάδες ανθρώπους το ίδιο όνειρο και να το κάνουμε πραγματικότητα.

Ιδανική συνεργασία..

Με έναν από τους μεγαλύτερους δασκάλους μου στο θέατρο, τον Anatoly Vasiliev.

 

Με τον Δημήτρη Τσιάμη είχαμε γνωριστεί στους Δελφούς, στις συναντήσεις για το αρχαίο δράμα, πριν από κάποια χρόνια. Μετά είδα την παράστασή του «Ο θεός Κυρίλωφ» στο θέατρο Εμπρός και εμπνεύστηκα! Ονειρεύτηκα να συνεργαστούμε γιατί είδα ότι μιλούσαμε για το ίδιο θέατρο. Λίγους μήνες αργότερα έκανε ακρόαση για την παράσταση «Ωραίοι σαν Βερολινέζοι» και έτσι άρχισαν όλα! Είναι μια συνεργασία που σίγουρα εξελίσσεται καθώς νιώθω ότι εξελίσσομαι εγώ μέσα από αυτήν. Δουλεύουμε με μια ζωντανή μέθοδο, πάντα ερευνώντας και αναζητώντας την ποίηση, την ουσία, το θέατρό μας…

Το Κλέφτικο- Μια Τελετουργία, είναι ο τίτλος της παράστασής μας. Το κείμενο είναι μια μεταγραφή για την Ελλάδα του Ουρλιαχτού του Άλλεν Γκίνσπεργκ, από τον  ποιητή Γιώργο Πρεβεδουράκη. Γράφτηκε το 2011. Ο Γκίνσπεργκ ξεκινάει το ουρλιαχτό του με τη φράση: είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου διαλυμένα από την τρέλα και ο Πρεβεδουράκης λίγα χρόνια μετά γράφει: είδα τις καλύτερες γενιές του μυαλού μου διαλυμένες από τη φαιδρότερη Λογική. Αυτή την παράλογη Λογική που δημιούργησε στρατιές προδομένων «ρεμπετών-αγγέλων» όπως αποκαλεί ο ποιητής του ήρωες του έργου του, ξορκίζουμε με την παράστασή μας. Γιατί προδομένων; Από τι; Το ποίημα μιλάει, αν όχι για όλα, σίγουρα για πολλά. Ένα είναι το σίγουρο για μένα… ότι όλοι… πολέμησαν αρματωμένοι με ιδέες, πεποιθήσεις, βεβαιότητες, αβεβαιότητες, χρήμα, μοναξιά και όνειρα… και.. όλοι… βίωσαν το  χειμώνα… τώρα μένει να λιώσουν οι πάγοι…