Η Αλίνα Κοτσοβούλου σαλπάρει στο The Mach|ne

Παίζει, τραγουδάει, χορεύει, γράφει, σκηνοθετεί, γελάει, συγκινείται, δοκιμάζει, αυτοσχεδιάζει, αυτοσαρκάζεται, προβληματίζεται και αφουγκράζεται, στη σκηνή και εκτός.

Η χαρούμενα περσόνα της Αλίνας δεν μοιάζει να είναι απλώς ένα κοστούμι ή μια ασπίδα αυτοπροστασίας. Στις αποσκευές της κουβαλάει πάντα το χιούμορ, την αισιοδοξία και την ανάλαφρη διάθεση, ενώ δεν μοιάζει να υποδύεται τη σοβαροφανή για να κερδίσει υποκριτικούς πόντους.

Τη συναντήσαμε πρόσφατα στο Badminton Loft, προτού μεταμορφωθεί σε sixties "Μπέμπα", για τις ανάγκες της μουσικοθεατρικής παράστασης "m/s FLORA III".

Εκτός από τις σπουδές υποκριτικής, έχεις ειδικευτεί στο μουσικό θέατρο και τη χοροθεραπεία. Μια θεατρική παράσταση με χορό και τραγούδι είναι θεωρητικά τουλάχιστον ο ιδανικός προορισμός για έναν αληθινά ολοκληρωμένο ηθοποιό; Από την άλλη, πόσο διευκολύνει ή δυσχεραίνει τη δουλειά ενός ηθοποιού η παράλληλη ενασχόληση με το γράψιμο και τη σκηνοθετική επιμέλεια;

Αναφέρουμε τρεις διαφορετικές μορφές καλλιτεχνικής δημιουργίας, οι οποίες στην προκειμένη πρόταση συνθέτουν μία παράσταση αρκετά προσωπική. Η συγγραφή είναι μια ξεχωριστή διαδικασία, η οποία στην περίπτωση του m/s Flora ολοκληρώθηκε με το ανέβασμα της παράστασης. Από την στιγμή που έχουμε να κάνουμε με ζωντανούς οργανισμούς που παίζουν και τραγουδούν επί σκηνής, σίγουρα κάποια πράγματα παίρνουν άλλο φως από τις προσωπικότητές τους. Η σκηνοθεσία προκύπτει από την πολύ προσωπική μου αισθητική - καλή ή κακή- και την ανάγκη μου να αφηγούμαι ιστορίες με τον δικό μου τρόπο. Το γράψιμο είναι μιά παλιά αγάπη που κερδίζει σταθερά έδαφος στην καθημερινότητά μου και το συνεχίζω ανεξάρτητα από την ιδιότητά μου ως ηθοποιός. Θα μου άρεσε πολύ να αναλάβει μια άλλη συνάδελφος τον ρόλο της Μπέμπας και να την σκηνοθετήσω από την αρχή. 

Η συγκεκριμένη παράσταση έχει σαφώς ρετρό αναφορές με κλασικά μουσικά ακούσματα ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου. Πώς την εντάσσεις στην επικαιρότητα και γιατί αφορά το κοινό σήμερα, και δη το νεανικό;

 Η αληθινή ερωτική ιστορία της Μπέμπας δεν είναι καθόλου επίκαιρη. Δεν έχω καμία απολύτως ιδέα γιατί μπορεί κάποιον να τον αφορά.... Όμως αν βρεθείς μπροστά σε ένα κλειδωμένο σεκρετέρ-παλιό  γραφειάκι και βρεις ξεθωριασμένες  φωτογραφίες και γράμματα, και εάν είσαι τυχερός να ανακαλύψεις μια ερωτική ιστορία, σίγουρα θα θελήσεις να την μοιραστείς. Σαν να βλέπεις από την κλειδαρότρυπα έναν κόσμο και μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ενδιαφέρει το διαχρονικό του ''Τα γραπτά μένουν'' και του πόσο οι άνθρωποι εκφράζονταν με τα γράμματα. Και πόσοι νέοι έχουν τέτοια γράμματα στα δικά τους παλιά συρταράκια.

Μια αληθινή ιστορία, έστω και “πειραγμένη”, είναι πιο σημαντική ή και πιο συναισθηματικά φορτωμένη από μια φανταστική πρωτότυπη ιστορία;

 Η ιστορία της Μπέμπας και του Τζώνυ είναι φορτισμένη γιατι είναι αληθινή και γιατί εγώ γνώρισα την Μπέμπα ως Θεία και όχι ως αντικείμενο τρελού πόθου και λατρείας. Το αν είναι σημαντική, δεν το γνωρίζω. Κάθε ανθρώπινη ιστορία είναι σημαντική εφόσον οι ήρωές της βιώνουν έντονα συναισθήματα. Μιά πρωτότυπη ιστορία, αν ειπωθεί σωστά, είναι εξίσου σημαντική. Η αφήγηση για μένα έχει σημασία. Ο τρόπος που επιλέγουμε να πούμε τα πράγματα.

Μια πόλη σε κρίση, πάμπολλοι ηθοποιοί σε φάση ανεργίας και ημι-απασχόλησης, δεκάδες θεατρικές σκηνές και εκατοντάδες παραστάσεις. Όλοι οι καλοί χωράνε, λοιπόν ή απλώς στριμώχνονται προτού βρεθούν σε αδιέξοδο; Ποια είναι τα όπλα για την επιβίωση και την καταξίωση ενός ηθοποιού σήμερα;

Μιλάμε για το αδιέξοδο της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν μιλάμε για το αδιέξοδο του Θεάτρου... Η κάθε περίοδος ιστορικά αποτυπώνεται από το πολιτισμικό της έργο. Το μέγεθος της δυσκολίας δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί. Ο δρόμος για τον κάθε καλλιτέχνη είναι μοναχικός και πολύ προσωπικός.

Ζηλεύεις τους συναδέλφους στο εξωτερικό;

Ζηλεύω τον τρόπο που είναι οργανωμένα τα πράγματα εκεί.

Σου λείπει η τηλεόραση και ο κινηματογράφος;

Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου και με ενθουσιάζει να μου εμπιστεύονται ρόλους.  Θέλω πολύ να κάνω κινηματογράφο, και βεβαίως αν προκύψει κάτι ενδιαφέρον στην τηλεόραση, θα είμαι θετική.

Τολμάς ακόμα να κάνεις όνειρα και σχέδια, ή αναγκαστικά πλέον καταφεύγεις σε πιο ασφαλείς λύσεις, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο;

Σχεδιάζω και ονειρεύομαι και ψάχνω τρόπους να μπορώ να υλοποιήσω με πρακτικότητα μέρος των ονείρων μου. Σε προσωπικό επίπεδο οι άνθρωποί μου είναι αυτοί που πάντα ονειρευόμουν να έχω δίπλα μου. Είμαι πολύ τυχερή.

Τι θα συμβούλευες έναν εικοσάρη που σπουδάζει θέατρο/υποκριτική;

Να εμβαθύνει στις σπουδές του, να είναι καταρτισμένος και να έχει πίστη.

Τι δίνει «αέρα στα πανιά σου» και πως «δαμάζεις τα δικά σου κύματα»;

Η αγάπη δίνει αέρα στα πανιά μου και η ροή! Δεν τα δαμάζω πια, τα κύματα δεν δαμάζονται, απλά περιμένεις να περάσει η τρικυμία και να δεις ακτή...

Στο τέλος της ημέρας, τι κρατάς και τι πετάς;

Πετάω την κακία, τον ανταγωνισμό, τα πισώπλατα, την ίντριγκα, τα συμφέροντα, τους εγωισμούς. Κρατώ μόνο την αγάπη, στο τέλος μόνο αυτή μένει.

Η Αλίνα Κοτσοβούλου  σκηνοθετεί, παίζει, τραγουδάει, χορεύει και άλλα πολλά στην μουσικοθεατρική παράσταση ‘m/s FLORA III’, κάθε Πέμπτη στον ατμοσφαιρικό χώρο Loft στο Θέατρο Badminton, με συνταξιδιώτες τους Τάσο Αλατζά, Λουκία Παλαιολόγου και Γιάννη Προμπονά.