Τελειότητα. | Του Μάνου Μαλέση

Δεν υπήρχε τελειότητα,

μέχρι που ακούμπησα το κορμί σου...

Απ'την ανάσα σου πήρα πνοή,

ξαναγεννήθηκα.

Μια ζωή όμως είναι λίγο να υπάρξεις...

Ας γεννιόμουν σιωπή,

μονάχα εγώ να σε ηρεμώ,

μονάχα εγώ να σε ακούω.

Ας γινόμουν βροχή,

το κορμιά μας να τυλίγω,

κρυφές ανάσες να σου δίνω.

Ας γεννιόσουν χρόνος,

να υπάρχεις για πάντα.

Μες' την σιωπή σε ακούω πια,

μες'την βροχή σε βρίσκω.

Αφού στα όνειρα υπάρχουμε πια,

άσε με λίγο να σε ζήσω.

Ένα όνειρο όμως,

είναι λίγο για να υπάρχεις εκεί.

Τώρα πια

απ'την ανάσα σου υπάρχω.

Ο Μάνος Μαλέσης μένει στη Θήβα και σπουδάζει στο ΤΕΙ Χαλκίδας στο τμήμα αυτοματισμού. Στον ελεύθερο του χρόνο παίζει μουσική και παίρνει τους δρόμους για να βγάζει φωτογραφίες... Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό "Αναπνευστήρας" και στην ιστοσελίδα Dubiumn.

«Όταν η μουσική σταματά, ασχολούμαι με τις λέξεις, με τις φράσεις, με την ποίηση. Γράφω όπου βρω, στο κινητό, σε σημειώματα, αρκεί να  γεννηθεί ένα στιχάκι στο μυαλό»