«ο νικητής είμαι εγώ!» | Της Μαριάννας Τζιράκη

Ποτέ να μην μετανιώνεις.

Να στηρίζεις  με δύναμη την απόφασή σου!

Τίποτα δεν είναι λάθος- όσο και αν οι γύρω σου σε επικρίνουν για αυτό. Ας τους να λένε… γιατί όλοι είναι φωστήρες.

Γιατί αν δεν κάνεις εσύ το λάθος- δεν θα μάθεις ποτέ.

Είναι αυτή η αίσθηση… της αποτυχίας, του να βρίσκεσαι κάτω.. πεσμένος… με αίματα με γρατζουνιές- και να σου λένε οι άλλοι «Εγώ στα ‘λεγα!» ή «Ας με άκουγες…» ή «θα το μετανιώσεις αυτό που έκανες σε λίγο καιρό» ….και να κομπάζουνε με περηφάνια! Και μετά να σου δίνουνε το χέρι τους για να σε βοηθήσουν να σηκωθείς…

Δεν θέλω καμία βοήθεια!Δικά μου τα λάθη ! Δικιά μου και η ζωή! Μ’ ακούτε; Φωνάζω με όλη την δύναμη της ψυχής μου! Είμαι δυνατή !Ξέρετε πως ένιωσα εγώ εκεί κάτω πεσμένη;

Σαν νικητής…. Γιατί ξέρω… πως κάποιος μέσα από τα λάθη του… εξαγνίζεται….. ξαναγεννιέται και μεταμορφώνεται σε έναν καινούριο άνθρωπο- απλά πιο αναίσθητο

…έτσι ώστε να μπορεί την επόμενη φορά… στην επόμενη σπρωξιά να γυρίσει το χέρι του, και να συγκρατήσει εκείνον που προσπάθησε να τον ρίξει κάτω.

 

Έτσι νιώθω και εγώ τώρα. Πεσμένη κάτω… με αίσθημα ντροπής…. για την γύμνια μου…. Αίσθημα ταπείνωσης… και θυμού για αυτόν που με έσπρωξε. Όσο για εσάς που είστε γύρω μου και φωνάζετε.. επιτέλους ΣΩΠΑΣΤΕ! Δεν θέλω φωστήρες… ξέρω από μόνη μου  γιατί έπεσα. Ναι! Έπεσα! Ε και; Άνθρωποι είμαστε… και αν δεν κάνουμε λάθη δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε τίποτα.

Αυτή η ζωή είναι τόσο μικρή για δεύτερες σκέψεις… για διχασμούς.. γιατί λοιπόν δεν με αφήνετε να την ζήσω; Κουμάντο στην δική σας ζωή…!

Και αν ξεχειλίζουν όλες σας οι συμβουλές από αγάπη… τότε θα έπρεπε να σκεφτείτε την ψυχολογία του άλλου…. Η δίψα του  να μάθει δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με συμβουλές …θέλω νερό και το θέλω τώρα!

Είμαι πεσμένη κάτω και τα σκέφτομαι όλα αυτά… κοιτώ του συμβουλάτορες μου.. και θέλω απλώς να κλείσω τα μάτια μου… είναι αυτό το απαξιωτικό βλέμμα τους… του νικητή που δεν  το αντέχω γιατί με πλημμυρίζει με θυμό.

Κάνετε λάθος λοιπόν! Ο νικητής είμαι εγώ… αυτές οι γρατζουνιές, είναι τα παράσημά μου! Αυτό το αίμα…. Αυτές οι αόρατες πληγές στην καρδιά.. είναι οι μάρτυρες μιας μάχης! Μιας νικητήριας μάχης!

 

 

Η Μαριάννα Τζιράκη μένει στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Είναι φοιτήτρια φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

«Στο πανεπιστήμιο έμαθα να συνομιλώ με την ποίηση, να μπαίνω στην ψυχοσύνθεση του ποιητή και να νιώθω τρομερή ευχαρίστηση όταν ο εκάστοτε ποιητής εκφράζει την ψυχή και τα συναισθήματά μου.

Η συγγραφή κειμένων με συναρπάζει. Πριν λίγα χρόνια, ένιωθα πως οι άλλοι μπορούσαν να εκφράσουν καλύτερα από μένα τα συναισθήματα μου και αυτό με προβλημάτισε.

Πήρα την απόφαση να αρχίσω ερασιτεχνικά να γράφω αυτά που νιώθω. Προσπαθώ ακόμα να τα βάλω σε τάξη και να τα τιθασεύσω. Ο στόχος μου είναι να τα καταφέρω.»