Αυτοβιογραφικό...| Της Ταρασίας Γεωργιάδου
Οι στιγμές που σηματοδοτήσανε τη ζωή μου μοιράζονται ανάμεσα στις εποχές. Παίρνω από την παλέτα των χρωμάτων της κάθε εποχής και φτιάχνω θύμισες…
Σεπτέμβριος 1971
Ποτέ δεν πίστεψα ότι την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες μου. Ήταν όλες εκεί. Εκεί για να με ευλογήσουν. Εκεί μέσα στα πορτοκαλοκίτρινα ζεστά ακόμα πρώτα βράδια του φθινοπώρου, ξεκίνησε η ζωή μου. Την λατρεύω αυτή την εποχή. Σαράντα τρία φθινόπωρα ρίχνω τα φύλλα από πάνω μου. Πετάω τα περιττά μου, ότι με λυπεί, ότι με χαλάει και ότι είναι ασήκωτο για τους ώμους μου.
Ιανουάριος 1999
Η γέννηση της κόρης μου. Η Aνατολή της ζωής μου. Ο μόνος χειμώνας που ακόμα και το κρύο και η παγωνιά ήταν ασήμαντα. Εκεί να παλεύω για την ζωή μας και αυτή να με ανταμείβει προσφέροντας μου ως δώρο το πιο γλυκό πλάσμα του κόσμου…. Το δικό μου πλάσμα. Σήμερα λέω ότι εγώ είμαι το παιδί και με μεγαλώνει η κόρη μου, Λουίζα - Ανατολή.
Και πιστέψτε με το κάνει υπέροχα.
Αύγουστος 2010
Θα το θυμάμαι γιατί ο ήλιος του έσβησε με τον θάνατο της μητέρας μου. Η πρώτη επαφή με τη θλίψη και τον πόνο της απώλειας. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Πηγαίνω στη Πόλη και σκέφτομαι εκείνο το ταξίδι που κάθε χρόνο της υποσχόμουν ότι θα κάναμε μαζί. Από τότε κρατάω όλες μου τις υποσχέσεις. Δεν την έκλαψα, δεν τη θρήνησα. Αρνήθηκα από θυμό για τη φυγή της.
Απρίλιος 2014
Με καλωσόρισε η Άνοιξη και προσμένω πως και πως να βάλει μυρωδιές στη ζωή μου. Να με μαγέψει με την διαφορετικότητα της. Να μ’ αγγίξει και να στολίσει τα μαλλιά μου με ένα στεφάνι λουλούδια. Να χαμογελάσω και να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα. Να αφήσω τις αισθήσεις μου ελεύθερες…. Να φέρει κάτι ξεχωριστό, κάτι μοναδικό, κάτι υπέροχο.
Να αφήσει το στίγμα της πάνω μου.
Να την καλωσορίσω.
Μου το χρωστάει.
Η Ταρασία Γεωργιάδου πάντα είχε ένα θέμα με το μικρό της όνομα. "Ελάχιστοι το συγκρατούσανε. Ζω στη Νέα Πέραμο Καβάλας. Μ αρέσει να γράφω και να μεγαλώνω μαζί με τη κόρη μου. Από φέτος και φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο."
Facebook Sitsa Georgiadou
