«Οφ λάιν….» | Της Ταρασίας Γεωργιάδου
Μ’ αρέσει να οδηγώ μόνη μου την νύχτα, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, ακούγοντας μουσική και τακτοποιώντας τις σκέψεις μου.
Να βάζω κάποιες στο χρονοντούλαπο της ζωής μου ως ανεκπλήρωτες, να πλάθω ουτοπικά σενάρια και να ονειρεύομαι.
Από κείνα τα όμορφα όνειρα που παρασύρουν….
Να ήτανε λέει τώρα ο κόσμος ζωντανός και πολύχρωμος και οι άνθρωποι χαμογελαστοί.
Και να χαιρετιόμασταν όλοι μεταξύ μας, χωρίς δισταγμό και φόβο.
Να περπατάω και να κάθομαι σε πολύχρωμα βαμμένα παγκάκια, άδεια από ξεχασμένους και μοναχούς ανθρώπους.
Γιατί δεν θα υπήρχαν.
Να βγαίνανε μυρωδιές μπαχαρικών από τα παράθυρα και γιασεμιά από τις αυλές.
Οι δρόμοι να κλείνανε από πιτσιρίκια που παίζανε ποδόσφαιρο και κοπέλες που χαζεύανε στις βόλτες, περιμένοντας για την πρώτη ερωτική τους ματιά.
Να τρώω χωνάκι παγωτό από τον παγωτατζή της γειτονιάς, να γλείφομαι και να ακούω μελωδίες από τα ανοιχτά ραδιόφωνα.
Να περπατάω ξυπόλητη το καλοκαίρι, να χορεύω στη βροχή χωρίς να με νοιάζει ….
Να φοράω τα πάνινα μου και να οργώνω τους δρόμους με το ποδήλατο μου.
Όλα αυτά που κάποτε πρόλαβα να ζήσω ως παιδί.
Και αν εγώ τώρα τα ονειρεύομαι και τα έχω γλυκές αναμνήσεις, θα ήθελα και η κόρη μου να μεγαλώνει και να χει και αυτή παρόμοιες εικόνες.
Να μετράει μόνο τους πραγματικούς και όχι τους χιλιάδες διαδικτυακούς φίλους της.
Να αγαπάει όχι στέλνοντας likeκαι να χωρίζει όχι με ένα delete.
Να ερωτεύεται με την αφή, την όσφρηση και την ακοή και όχι με εναλλαγές εικόνων στον υπολογιστή της.
Να κάνει ατελείωτες ώρες να ετοιμαστεί για ένα δευτερόλεπτο που κάποιος θα την έβλεπε και όχι να ακούει ένα «μπιπ» και να πηγαίνει στο ραντεβού της.
Να βλέπει με τους φίλους της, την φύση και τις εποχές να αλλάζουν με τα δικά τους μάτια και όχι σε εικονική πραγματικότητα.
Κάποια στιγμή μετά από χρόνια θα αναζητήσει εικόνες για να φτιάξει το δικό της παραμύθι στη ζωή της και δεν θα υπάρχουν.
Θα τις ψάξει στο παρελθόν της και δεν θα τις έχει.
Και θα συνειδητοποιήσει ότι άφησε στιγμές από τη ζωή της να φύγουν και δεν τις έζησε.
Και θα έχει απωθημένα…
Και τότε θα είναι πολύ αργά τα απωθημένα να γίνουν ζητούμενα.
Η Ταρασία Γεωργιάδου πάντα είχε ένα θέμα με το μικρό της όνομα. "Ελάχιστοι το συγκρατούσανε. Ζω στη Νέα Πέραμο Καβάλας. Μ αρέσει να γράφω και να μεγαλώνω μαζί με τη κόρη μου. Από φέτος και φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο."
Facebook Sitsa Georgiadou
