Όχι άλλα ανείπωτα | Της Μαριάννας Τζιράκη

Πώς το λέει ο Λειβαδίτης; «ο ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήριο που σαπίζουν χιλιάδες ανείπωτα λόγια»….

Τι με κοιτάς; Έτσι είναι…

Σαπίζουν χιλιάδες, μυριάδες λόγια…. Τι θα γινόταν άραγε αν είχαν ακουστεί;

Αν δηλαδή σπάζαμε την σιωπή μας και τα ξεστομίζαμε!

 

Καταστροφή; Παρεξηγήσεις; Ή μήπως πολλά προβλήματά μας θα είχαν λυθεί;

Δεν λέω… η σιωπή είναι χρυσός. Ναι χρυσό μου…. υπό προϋποθέσεις όμως…

Όταν η σιωπή φτάνει στο σημείο να χάσεις τον εαυτό σου, την ταυτότητά σου… και να γίνεται πάντα η εύκολη λύση για να μην εκτεθούμε… ε όχι… αυτό θα το ονόμαζα δειλία.

Αναρωτιέμαι.. γιατί να φοβόμαστε; Γιατί ο άνθρωπος … να φοβάται;…..

Γιατί να μην μπορεί να βγάλει από μέσα του όσα θέλει να πει;… Να ελαφρώσει βρε αδερφέ! Ανάγκη είναι και αυτό….

Τι καταλάβαμε με τόσα απωθημένα; Τι καταλάβαμε… με ανθρώπους καταπιεσμένους ..που ζούνε μέσα στην μιζέρια… και στα ερωτηματικά;

-«Μακάρι να του/της είχα μιλήσει…» «Τι λες να γινόταν αν είχα πει όσα ένιωθα;»

Πυροτέχνημα θα είχε γίνει! Ευτυχία θα ένιωθες!

Μίλα! Χαμογέλα! Θύμωσε! Δείξε μου κάτι! Όμως σε παρακαλώ… μην σιωπάς!

Με σκοτώνει η σιωπή….

Άνθρωπος δίχως αντιδράσεις δεν είναι άνθρωπος… ρομπότ είναι!

Είμαστε γεννημένοι να αισθανόμαστε… χαρά, αγάπη, πάθος, πόνο, μελαγχολία, νοσταλγία, απογοήτευση……

Αυτή είναι η φύση μας.. μην την αρνείσαι!

Αν θέλεις να παραμείνεις εγκλωβισμένος…  πάρε αγκαζέ την σιωπή σου…. όμως μην κατηγορήσεις τους άλλους για αυτήν την απόφασή σου. Θα υποστείς τις συνέπειες.

Όταν είχες την ευκαιρία να μιλήσεις… ας την άρπαζες από τα μαλλιά! Μια ζωή έχουμε παιδάκι μου! Τι δεν καταλαβαίνεις; Αντέχεις να ζεις με ερωτηματικά; Με αμφιβολίες;

Άν το να σιωπάς… είναι δύναμη…. Τότε δηλώνω αδύναμη!

 

 

Η Μαριάννα Τζιράκη μένει στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Είναι φοιτήτρια φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

«Στο πανεπιστήμιο έμαθα να συνομιλώ με την ποίηση, να μπαίνω στην ψυχοσύνθεση του ποιητή και να νιώθω τρομερή ευχαρίστηση όταν ο εκάστοτε ποιητής εκφράζει την ψυχή και τα συναισθήματά μου.

Η συγγραφή κειμένων με συναρπάζει. Πριν λίγα χρόνια, ένιωθα πως οι άλλοι μπορούσαν να εκφράσουν καλύτερα από μένα τα συναισθήματα μου και αυτό με προβλημάτισε.

Πήρα την απόφαση να αρχίσω ερασιτεχνικά να γράφω αυτά που νιώθω. Προσπαθώ ακόμα να τα βάλω σε τάξη και να τα τιθασεύσω. Ο στόχος μου είναι να τα καταφέρω.»