Γύμνια... | Της Μαριάννας Φωτοπούλου

Μια εικόνα τόσες λέξεις

Και το μόνο που μπορώ να δω είναι τα μάτια σου

Δεν μπορώ να στρέψω το βλέμμα μου αλλού

Με έχεις φυλακίσει

Κάθε νεύρο,

κάθε κύτταρο,

κάθε χιλιοστό του σώματός μου έχει φτιαχτεί για σένα.

Πόσο καιρό περίμενα αυτή την στιγμή

Και τώρα επιτέλους σε βρήκα

Μόνο εσύ και εγώ

Εσύ και εγώ

Στέκομαι μπροστά σου γυμνή

και σου δείχνω κάθε καλό

και κάθε κακό που υπάρχει μέσα μου

Και εσύ δεν κουνιέσαι,

στέκεσαι εκεί

και με ζεσταίνεις με το βλέμμα σου.

Την ησυχία του δωματίου έρχεται να ταράξει ένας χείμαρρος συναισθημάτων

Μόνο εμείς οι δύο μπορούμε να το νιώσουμε,

να το δούμε,

να το γευτούμε..

Γυμνή στέκομαι μπροστά σου μα τίποτα δεν με πτοεί

Είμαστε μόνο εγώ και εσύ αυτή την στιγμή.

 Άνθρωποι περνάνε ανάμεσά μας αλλά δεν το βλέπουν,

δεν το καταλαβαίνουν,

αυτό που μας συμβαίνει..

Εκείνοι αντικρίζουν δυο ανθρώπους γυμνούς

Αλλά είναι κάτι παραπάνω από την γύμνια

Είναι δύο άνθρωποι που η μοίρα τους ήθελε μαζί

Δύο άνθρωποι που θα κάνανε τα πάντα ο ένας για τον άλλο

Δύο άνθρωποι που δεν φοβούνται τους δαίμονες τους

Ότι κι αν γίνει..

Ακόμη και αν ποτέ κανείς άλλος δεν μπορέσει να διακρίνει το πραγματικό εγώ τους

Θα έχουν πάντοτε ο ένας τον άλλον..

Η Μαριάννα Φωτοπούλου, σπουδάζει στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το γράψιμο είναι το πάθος της "μέσα απο αυτό εκφράζομαι. Αν δεν έγραφα, δεν θα είχα τίποτα να πω".