Σε νοιάζομαι... | Της Ταρασίας Γεωργιάδου
Και μ αυτά και μ εκείνα πέρασε ο καιρός.
Πέρασα και γω σαν αστραπή από μέσα σου...
Δεν ήξερες αν ήθελες να πάρεις ή να κρατήσεις οτιδήποτε δικό μας…
Δεν ήξερες ποτέ τίποτα. Άφηνες τη ζωή σου έρμαιο κάθε φορά, λέγοντας ότι έτσι είσαι γεννημένος…
Σιχαίνομαι όλα αυτά τα δήθεν των τελειωμένων σχέσεων...
Δήθεν αξιοπρέπεια, δήθεν χαρακτήρας…
Δεν σου ζήτησα ποτέ τίποτα.
Ήθελα να θέλεις να δώσεις από μόνος σου.
Εγώ ήμουν εκεί να αποθανατίζω το χαμόγελό σου…
Προσπαθώ να αναλύσω, προσπαθώ να καταλάβω…
Ίσως μεγάλωσα και αντιλαμβάνομαι τα συναισθήματα διαφορετικά, ίσως ξέρω πως έχω δύναμη να παλεύω.
Άλλωστε η αδυναμία λένε, είναι προϋπόθεση της δύναμης.
Γελούσες όταν σε κοιτούσα με απορία να απαξιώνεις την καθημερινότητα σου και να κρατάς αποστάσεις από τη ζωή.
Γελούσες ακόμα και όταν θύμωνα για το παραμικρό και συ εκεί ατάραχος να με κοιτάς και να μου λες «Γαλήνεψε, η ζωή είναι μικρή. Απόλαυσε την…»
Και ευχόμουν να μην δυσκολέψει ποτέ η δική σου ζωή, γιατί δεν θα ήμουν εκεί για να σε στηρίξω.
Και συ ήσουν ο πιο πολυσύνθετος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου.
Όχι σαν άτομο, αλλά σαν ένα μείγμα από φοβίες και άλυτα προβλήματα.
Ακόμα και σήμερα τα κουβαλάς. Ακόμα και σήμερα που ξέρω ότι είσαι τόσος απελπιστικά μόνος και όμως…
Δεν θα άπλωνες ποτέ το χέρι σου…
Προσπαθώ να θυμάμαι εικόνες...
Πως έπινες το καφέ σου και αν με έβρισκες πιο όμορφη με τα μαλλιά λυτά ή πιασμένα ψηλά.
Μάλλον στάσου!!! Με προτιμούσες με τα μαλλιά λυτά. Αυτό το θυμάμαι.
Η καρδιά μου είναι γεμάτη από σένα.
Ο Oscar Wilde λέει πως οι καρδιές είναι καμωμένες για να συντρίβονται…
Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να έχεις τόσα αποθέματα λήθης μέσα σου...
Πως τα κατάφερες;
"Θα με μισήσεις» μου είπες.
Έχει περάσει τόσος καιρός και ακόμα ψάχνω τον τρόπο να μάθω να το κάνω!!!
Η Ταρασία Γεωργιάδου πάντα είχε ένα θέμα με το μικρό της όνομα. "Ελάχιστοι το συγκρατούσανε. Ζω στη Νέα Πέραμο Καβάλας. Μ αρέσει να γράφω και να μεγαλώνω μαζί με τη κόρη μου. Από φέτος και φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο."
Facebook Sitsa Georgiadou
