Eνός λεπτού κραυγή για τις σιωπές… | Της Ταρασίας Γεωργιάδου
Ένας κόμπος πνίγει το λυγμό σου…
Ένα σφίξιμο σαν θηλιά δένεται γύρω σου, σε σφίγγει …
Το στομάχι σου ανακατεύεται…
Δε ψάχνεις να ανακαλύψεις γιατί είσαι έτσι…
Ξέρεις τι φταίει και απλά αναρωτιέσαι!!!
Ως που είναι το δικό μου μερίδιο ευθύνης;
Πόσο προσπάθησα και πόσο πολέμησα;
Πόσο νίκησα τους δαίμονες μου ή τους άφησα να με κυκλώσουν;
Θέλω να κλάψω!!! Τα δάκρυα είναι ανακούφιση λένε…
Και γιατί όταν τα ζητάμε δεν έρχονται;
Γιατί κοιτάζεις γύρω σου και ανακαλύπτεις πόση μοναξιά υπάρχει;
Τι ψάχνεις;
Άνθρωπο;
Όχι μάτια μου, άδικα τους ψάχνεις εδώ και ειδικά τώρα!!!
Αυτοί ήδη βγάλανε νύχια και σε περιμένουν να αρπάξουν τα σωθικά σου…
Δεν θα το αφήσεις να συμβεί… Έμαθες να είσαι γενναίος, έμαθες να πολεμάς!!!
Όχι σε παρακαλώ!!!
Τώρα θέλω και γω όσο ποτέ εκείνη την ανοιχτή αγκαλιά…
Θέλω να χαθώ σε κείνα τα ταξίδια της ψυχής που με ξεναγούσες…
Να ξεχαστώ και να χαμογελάω με τα παραμύθια σου…
Τα δικά σου παραμύθια θα μπορούσαν να τρέφουν την ελπίδα μου…
Θέλω να αναθαρρέψω…
Θέλω να κατακτήσω τον κόσμο…
Θέλω να γράφω ιστορίες που θα κάνουν χαμογελαστούς ανθρώπους….
Θυμάσαι εκείνο το μικρό μπαλκονάκι με θέα τη θάλασσα;
Εκεί θα πάω με τα μολύβια μου και τις κόλες μου..
Τίποτα δε με κρατάει πια εδώ…
Αστραπή η ζωή περνάει από τα μάτια μας.
Αλλά δεν την αφήνεις να φύγει!!!
Την κάνεις καταιγίδα, βροχή και αέρα και την αφήνεις να ξεπλύνει τα πάντα!!!
Να περιμένεις το ουράνιο τόξο… Πάντα έρχεται!!!
Και πρέπει να μάθεις να κάνεις τα χρώματα του κορδέλες και τις κορδέλες στεφάνι στα μαλλιά…
Να γίνεις όμορφος και μικρός θεός…
Και να αφήσεις να σε λατρέψουν πάλι από την αρχή…
Και να κρυφοχαμογελάς γιατί θα ξέρεις ότι κανένας τους, δεν θα χει κόψει ακόμα τα νύχια του!!!!
Θα περιμένει την επόμενη φορά…
Η Ταρασία Γεωργιάδου πάντα είχε ένα θέμα με το μικρό της όνομα. "Ελάχιστοι το συγκρατούσανε. Ζω στη Νέα Πέραμο Καβάλας. Μ αρέσει να γράφω και να μεγαλώνω μαζί με τη κόρη μου. Από φέτος και φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο."
Facebook Sitsa Georgiadou
