Μινώταυρος της Μαρίας Λεβέντη

Καλοκαίρι.

Στιγμές χαλάρωσης στην παραλία.

Τίποτα δεν πρόδιδε την ύπαρξή του.

Απεναντίας.

Όλα ήταν ήρεμα και απλά.

Όμως αυτός ήταν εδώ. Της είχε δώσει ραντεβού στα τυφλά.

Την άγγιξε τόσο που να την πληγώσει λίγο.

Της μίλησε τόσο που να την τρομάξει όσο.

-Είμαι εδώ! Υπάρχω και ανασαίνω για’ σένα της ψιθύρισε.

Η ανάσα του, βαριά και ζεστή άρχισε να την τυλίγει ασφυκτικά.

-Δεν σε βλέπω που είσαι;

Ποιος είσαι;

Τι θέλεις;

Σιωπή.

Για λίγα λεπτά πίστεψε πως ήταν η φαντασία της.

Αφέθηκε πάλι στους ήχους της σιωπής της ελπίζοντας πως…

-Εδώ είμαι! Ήρθα και θα μείνω.

Άλλωστε εσύ με κάλεσες, δεν το θυμάσαι;

Ήταν αδύνατο ν’ αντέξει. Οι χτύποι της καρδιάς της δυνάμωναν. Η ένταση έφτανε έως το λαιμό. Δύο χέρια αόρατα της πίεζαν το στήθος. Τα αυτιά της βούιζαν ανεξέλεγκτα. Κανείς εδώ δεν έβλεπε τίποτα; Πως ήταν δυνατόν; Όλοι γελούσαν ανέμελα κι αυτή… Αυτή σε λίγα λεπτά θα έσβηνε. Κανείς δεν άκουγε τις κραυγές της αφού η φωνή της πνιγόταν και χανόταν στο πουθενά.

Πουθενά! Αυτό ήταν. Βρισκόταν στο πουθενά. Δεν υπήρχε πόρτα να βγει, δεν υπήρχε παράθυρο ν’ ανοίξει.

Πως εγκλωβίστηκε εκεί μέσα;

Ποιος ήταν αυτός που μιλούσε στο κεφάλι της;

Ποιος ήταν αυτός με την αισθησιακή φωνή που τη ξεγέλασε τόσο;

Ποιος και γιατί;

Πώς να αναζητήσει βοήθεια; Όλες οι αισθήσεις της ήταν εκτός δικτύου.

-Βοήθεια! Μ’ ακούει κανείς;

Βοήθεια πεθαίνω…

-Όχι τόσο εύκολα μικρή μου. Δεν θα πεθάνεις τώρα που σε βρήκα, είπε με ειρωνεία η αισθησιακή φωνή. Πρώτα θα σε κάνω δική μου! Θα υποφέρεις όσο θέλω, θα πονάς όσο θέλω, θα φοβάσαι όσο θέλω και φυσικά θα παραιτηθείς απ’ όλα γιατί εγώ το θέλω!

Το αίμα της είχε παγώσει. Ήταν ζωντανή – νεκρή, φυλακισμένη μέσα σ’ έναν αλλιώτικο λαβύρινθο. Χωρίς τοίχους, χωρίς διαδρόμους, χωρίς Μινώταυρο…

Ή μάλλον όχι. Αυτός ήταν ο αληθινός, ο δικός της λαβύρινθος. Αόρατος, άυλος, άπιαστος, μουντός, τρομαχτικός κι αξεπέραστος.

-Κανείς δεν ξέφυγε από δω, μη κάνεις τσάμπα κόπο. Τώρα που γνωριστήκαμε θα μείνουμε φίλοι για πάντα, εσύ, εγώ και οι σκιές μας.

-Ψεύτη! Είσαι ψεύτης, φύγε από κοντά μου, μη μ’ αγγίζεις, μη μου μιλάς, μ’ αηδιάζεις, φύγε.

-Μικρή, κουτή παιδούλα, για να φύγω πρέπει να φύγεις κι εσύ. Είμαι εσύ κι είσαι εγώ.

-Όχι δεν είμαι εσύ. Είμαι… είμαι… Τι είμαι; Δεν ξέρω πια, ποια είμαι.

-Ποτέ δεν ήξερες.

-Φύγε! Θησέα που είσαι; Αριάδνη, μ’ ακούτε; Κάποιος πρέπει να με βοηθήσει. Θέλω να γυρίσω πίσω, κάντε τον να σωπάσει. Κλείστε του τη συχνότητα. Βγάλτε τον εκτός δικτύου. Ο Μινώταυρος βρέθηκε μες το κεφάλι μου. Είναι εδώ σας λέω. Βοήθεια. Το στομάχι μου γυρίζει, το κεφάλι μου θολώνει, χάνομαι μέσα στον κόσμο των σκιών. Που να πάω; Τι να κάνω; Μία πόρτα, ένα παράθυρο… Αυτό είναι, χρειάζομαι επειγόντως ένα παράθυρο. Ένα παράθυρο ανοιχτό προς τον κόσμο των ζωντανών.

-Αν δεν μπορείς να το βρεις, ζωγράφισέ το.

-Αριάδνη;

-Ναι! Μην καθυστερείς, ζωγράφισέ το μπορείς. Βάλε και χρώμα, λιβάδια ανθισμένα, λίμνες, ποτάμια ακόμα και καταρράχτες σε περιμένουν πίσω απ’ το ανοιχτό παράθυρο.

Δες! Τα βλέπεις τα ελάφια, τους αετούς, τα παγώνια; Είναι όλοι εκεί κι έτοιμοι από καιρό να σε προϋπαντήσουν.

Πέτα καλή μου μέσα απ’ το ανοιχτό παράθυρο.

Πέτα και μη φοβάσαι.

Ο Μινώταυρος δεν μπορεί να σ’ ακολουθήσει σ’ αυτή τη χώρα, γιατί από την ακινησία και την κραιπάλη είναι δυσκίνητος και χοντρός. Δεν χωράει να περάσει από τ’ ανοιχτό παράθυρο σου.

Έλα λοιπόν και μην καθυστερείς.

Α! Και για ασφάλεια καθώς θα πηδάς πιάσε αυτή τη χρυσή κλωστή σαν αλεξίπτωτο˙ είναι ο μίτος μου γερός και δοκιμασμένος από παλιά.

Οι κρίσεις πανικού είναι μια εξαντλητική κατάσταση στην οποία μπαίνουν καθημερινά ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι. Μέχρι να αντιληφθούν τι είναι αυτό που τους συμβαίνει, υποφέρουν πολύ. Η χρήση της δημιουργικής φαντασίας απαλύνει πολύ αυτόν το πόνο. Φυσικά με σύστημα και μεθοδικότητα τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο γρήγορα, βαθιά και ουσιαστικά.

Η Μαρία Λεβέντη είναι ψυχίατρος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Ελευσίνα, στην πόλη των ελευσινίων μυστηρίων, της Δήμητρας, της Περσεφόνης και του Αισχύλου.

Το πνεύμα αυτής της πόλης επηρέασε πολύ την έμπνευσή της και τη δημιουργικότητά της. Ακόμα και το ποια είναι σήμερα η Ελευσίνα , αποτελεί για την κ. Λεβέντη πηγή έρευνας και μελέτης, διότι πιστεύει βαθιά μέσα της, πως τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτη της βιβλίο με τίτλο :«Φαντασία η μεγάλη Diva», από τις εκδόσεις Χρυσαλλίδα. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ. http://www.sferiki.gr/web/sferiki/book