Τα παιδικά χρόνια.. τότε | Του Διονύση Βυθούλκα

Η διαφήμιση εταιρείας κινητής τηλεφωνίας για τα ανέμελα παιδικά χρόνια με γέμισε νοσταλγία. Για την εποχή που ήμουν παιδί και δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα.

Για την εποχή που έφευγα με την αδελφή μου και άλλα παιδιά από το χωριό της μητέρας μου στη νότια Κέρκυρα και πηγαίναμε περπατώντας 5 χιλιόμετρα για την πλησιέστερη παραλία και το μεγαλύτερο μέρος της απόστασης ήταν να "κατέβουμε" ένα βουνό στη κορυφή του οποίου ήταν το χωριό. Και τότε δεν είχαμε κινητά για να επικοινωνούν μαζί μας κάθε 5-10 λεπτά οι γονείς μας να ρωτήσουν που ήμαστε. Φεύγαμε ξέγνοιαστοι και δεν φοβόμασταν ούτε κλέφτες ούτε μην μας αρπάξουν στο δρόμο. Είχαμε άγνοια κινδύνου αλλά ήταν άλλες και εκείνες οι εποχές. Και το απόγευμα κανονίζαμε στην καφετέρια πως θα πηγαίναμε την επόμενη ημέρα για μπάνιο. Και κάπως έτσι ήταν οι διακοπές μας.
 
Απευθύνομαι κυρίως στους γονείς της δικής μου γενιάς. Όσους μεγάλωσαν στη δεκαετία του 1980 και ίσως ήταν από τα τελευταία χρόνια αθωότητας. Νιώστε και πάλι παιδιά. Αφήστε τα κινητά και τα τάμπλετ και παίξτε με τα παιδιά σας και γενικά απολαύστε τις διακοπές σας. Περπατήστε μαζί τους εκεί που περπατήσατε εσείς παιδιά. Στο δάσος, στη παραλία, δείξτε που μεγαλώσατε. Στη παραλία χτίστε κάστρα μαζί τους. Να τους δείξετε πως να χώνουν το σώμα και τα πόδια τους στην άμμο. Ακόμα και δεν έχετε παιδιά, απολαύστε τον ήλιο και τη θάλασσα. Δεν αντέχω την εικόνα να παίζουν παιδιά και η μητέρα να ασχολείται με το τάμπλετ ή νεαρό ζευγάρι να μπαίνει στη θάλασσα να δει αν είναι κρύα αλλά παράλληλα να μην αποχωρίζετε το smartphone.
 
Όχι κινητά και τάμπλετ σε θάλασσες και ακτές. Για να απολαύσετε όσο απέμεινε τις καλοκαιρινές διακοπές.

 

Διονύσης Βυθούλκας

 

Από τον Φεβρουάριο του 1999 δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Το Βήμα» και από το 2009 και στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΒΗΜΑ FM». Διαπιστευμένος συντάκτης στα υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Ναυτιλίας. Γεννήθηκε στα Κάτω Πετράλωνα και μεγάλωσε στο Μενίδι.  

 

https://twitter.com/dionisisath