Πού 'σαι Θανάση; | Της Μαρίας Σπυριδάκη
«οι Έλληνες αρχίζουν και πεθαίνουν… έκαναν τον κύκλο τους ως λαός χιλιάδες χρόνια τώρα…(…) Μα αν είναι να πεθάνουν ας γίνει γρήγορα.. γιατί η αγωνία του τέλους είναι πολύ θορυβώδης..»
Το παραπάνω απόσπασμα, άκουσα πρόσφατα σε γνωστό ενημερωτικό ραδιόφωνο. Το μόνο που γνωρίζω , είναι πως η αφήγηση ανήκει στον Θανάση Βέγγο. Ούτε συγγραφέα , ούτε λόγιο… Αναρωτήθηκα ,λοιπόν , μήπως αντιβαίνει στον συγγραφικό κώδικα να μεταφέρω κάτι χωρίς να αναφέρω πηγή; Και μάλιστα, να είναι αυτό η αφορμή για να ξεκινήσω μια μικρή γραπτή περιπλάνηση;
Ε, και μετά γέλασα με την σκέψη μου. Μήπως είμαι η πρώτη ή η τελευταία που θα αναφέρω κάτι χωρίς να ονοματίσω την πηγή και έπειτα θα πάρω τα εύσημα της περίτεχνης γραφής μου; Και αν απορείτε με το θράσος μου, αρκεί να σας αναφέρω ότι τρώω ασύστολα ό,τι και όσο θέλω, χωρίς να παίρνω γραμμάριο!!! Εσείς..;
Δεν γνωρίζω τον συγγραφέα της παραπάνω φράσης αλλά γνωρίζω, λοιπόν, δύο στοιχεία. Το ένα είναι η εξαιρετική αφήγηση (ηχητικό) του Θανάση Βέγγου. Πόνος, απόγνωση, γλύκα, πίκρα, αναστεναγμός . Όλα αυτά έβγαιναν αβίαστα σαν καλύμματα και «σκέπαζαν» τις λέξεις.
Το άλλο είναι η άμεση αντίδραση που προκαλεί στον κάθε έλληνα η ιδέα του τέλους. «Η Ελλάδα ΠΟΤΕ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά»
Μα, για στάσου;; ξαποσταίνει; Βεβαίως! Μήπως ,δεν έχει το δικαίωμα; Έφτιαξε πολιτική, μαθηματικά, φιλοσοφία, πολιτισμό. Έθεσε τις βάσεις για να πατήσει η Ευρώπη και όχι μόνο. Και τώρα; Τώρα , ήρθε η ώρα της γλύκας. Διότι μετά από τόση δουλειά ,πρέπει να απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου. Σωστά…. και πόσο διαρκεί αυτό το διάλειμμα;
Μέχρι τώρα ,πάντως, φαίνεται να είναι μεγάλης διάρκειας . Τουλάχιστον 50 χρόνων. Η ταχύτητα με την οποία περάσαμε από τη λάμπα λαδιού στα iPAD, iPHONE, iCLOUD και i-SIXTIR είναι αντιστρόφως ανάλογη των ιδεών που γεννήθηκαν από την ελληνική ακαδημαϊκή/καλλιτεχνική μήτρα. Ή μήπως όχι..;
Αναρωτηθείτε, πόσο καιρό έχετε να βρεθείτε σε κάποια συνεστίαση μιας ομάδας και φύγατε χωρίς να έχετε την αίσθηση της απλής συνύπαρξης σε έναν χώρο που ο κάθε ένας είχε κάτι να πεί, χωρίς να λέει τίποτα;
Βρίθει η Αθήνα από χώρους πολιτισμού και τεχνών.. Μα πόσοι από αυτούς είναι κατάλληλοι να σε ψυχαγωγήσουν ; Στην ίδια Αθήνα, βέβαια, η «πολιτισμένη» συμπεριφορά και τρόποι είναι φλόρικοι και πασέ. Επίσης ,καλλιτέχνης είναι ο χιουμορίστας- In fashion που βγαίνει στην τηλεόραση. Ενδεχομένως να είναι και κάποιος ατάλαντος που έχει επιβληθεί άνωθεν (;) και στο τέλος γίνεται star!
Να σας πω και τι άλλο έχουμε σε πληθώρα; Σχολεία, δασκάλους, πανεπιστήμια και καθηγητές!! Έτσι η εξαίρετη παιδεία των ελλήνων με την ευρεία έννοια ,αποτελεί τον σημαντικότερο πυλώνα της κοινωνίας και στηρίζει γερά τα θεμέλια του γένους μας για να οδηγηθούμε όλοι μαζί και αγαπημένοι στην πρόοδο του μυαλού. Πώς είπατε;; Ποια πρόοδο;; Μα, εκείνη που θα μας κάνει να συνεχίσουμε τον δύσκολο δρόμο της διατήρησης της ελληνικότητας!!!
Τώρα, βέβαια, θα σκεφτεί κανείς αν η «παλιά» ελληνικότητα είναι η ίδια με την «νέοελληνικοτητα».. Όχι ασφαλώς, οι καιροί αλλάζουν και αλλάζουν και οι αξίες. Τι γίνεται, όμως όταν οι αξίες αλλάζουν προς μια στείρα, αφυδατωμένη, χωρίς αρετές και δημιουργία, πορεία; Πόσο ελληνικός θέλουμε να είναι αυτός ο δρόμος;
Δηλαδή αναρωτιέμαι μήπως το «τέλος», που αναφέρεται στο παραπάνω διήγημα, είναι εδώ και είναι με την σημερινή μορφή;
Κι αν είναι έτσι, τι είδους λαός θα γεννηθεί μετά;
Μεγάλες αγωνίες… ευτυχώς όμως!!! Έχουμε (ακόμα) τα πινέλα και τις μπογιές να ζωγραφίσουμε τον κόσμο που θέλουμε. Απλώς αυτή τη φορά, ας διακρίνουμε στο πλήθος τον Καζαντζάκη που θα ξαναγεννηθεί και ας τον τιμήσουμε.
ΥΓ: …..ακόμα ψάχνω την πηγή του αποσπάσματος και δεν δύναμαι να τη βρω. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι την φαντάστηκα και δεν την άκουσα.
Μαρία Σπυριδάκη
Δημοσιογράφος
Η Μαρία Σπυριδάκη είναι δημοσιογράφος ,πτυχιούχος των πολιτικών επιστημών και ιστορίας του Παντείου πανεπιστημίου. Παρουσιάζει την εκπομπή Χρώματα Ελλάδας ,που προβάλλεται σε κανάλια της περιφέρειας. Εργάζεται και ζει... με μία βαλίτσα στο χέρι Κρήτη- Αθήνα !!!
