Πουλί φίλε... όχι σκουλήκι μίζερο... | Της Μοσχούλας Σολάκη
Είναι κάτι μέρες σάπιες, κενές… που βυθίζεσαι…
Βυθίζεσαι αργά, βασανιστικά και αθόρυβα στη ρουτίνα σου…
Κάτι μέρες που ούτε και συ ο ίδιος μπορείς ν’ αντέξεις τον εαυτό σου…
Κάνει κρύο κάτω απ’ το μηδέν φίλε, κάνει παγωνιά…
Συναισθηματική παγωνιά και θλίψη…
Θολώνουν τα χρώματα γύρω σου…
Το φως λιγοστεύει….
Σιωπή, παντού σιωπή και απόγνωση…
Χιονίζει μέσα σου…
Κρύσταλλο η ψυχή σου…
Φοβάσαι ε; σίγουρα θα φοβάσαι…
Αναρωτιέσαι διαρκώς για πού ξεκίνησες και που σε ξέβρασε η ζωή…
Στον πάτο για ακόμη μια φορά…
Όμως μπορείς να το παλέψεις…
Είσαι μαχητής εσύ ,πάντα ήσουν φίλε…
Μόνο για λίγο σκιάζεσαι και σε κυκλώνει ο τρόμος…
Κολλάς και πάλι τα χιλιοσπασμένα σου φτερά και συνεχίζεις…
Η αγάπη είναι η κόλλα σου…
Έχεις επιλέξει να πετάς σαν πουλί φίλε μου και όχι να σέρνεσαι σαν μίζερο σκουλήκι…
Ελεύθερος… μακριά από γόρδιους δεσμούς… Πάντα ελεύθερος…
Έμαθες ν’ αντέχεις …Έτσι σου τα φέρε η «ειμαρμένη»…
Από μικρό παιδί να αγωνίζεσαι.. κάθε λεπτό …κάθε στιγμή…
Σκληρή και δύσκολη η αποστολή σου φίλε μου…
Προχώρα… η στιγμή πλησιάζει, προχώρα…
Είναι κοντά η λύτρωση…
Η Μοσχούλα Σολάκη είναι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας εθνολογίας με παράλληλες σπουδές στον τομέα της ψυχολογίας.
Ασχολείται από νεαρή ηλικία με το δημιουργικό γράψιμο και τη συγγραφή πεζών κειμένων.
