Του κόσμου σου η αγάπη... | Της Ευδοκίας Παπακρίβου

Δεν έχω χρώματα να σου ζωγραφίσω τη ζωή

δεν έχω νότες να στην τραγουδήσω

μπορώ απλά να σου γράφω την αλήθεια μου σε δυο αράδες

όπου βρω, με ό,τι βρω..

να την σκαλίσω στην πέτρα ή να την αφήσω με χάδι στην άμμο..

να αφήσω λίγο μελάνι στο χαρτί ή λίγο καπνό στον αέρα..

και πίστεψε με , διαρκεί περισσότερο από τον άνεμο που θα την χτυπήσει και από το ποδοπάτημα που θα την σβήσει..

Και δες πως γεμίζουν οι ζωές μας με περιγραφές και αφηγήσεις..

για μέρες με ήλιο και μέρες με βροχή

άλλοτε για θάλασσα γαλήνια κι άλλοτε για φουρτούνες που φοβίζουν..

για ταξίδια του μυαλού και της καρδιάς..

για ένα ακορντεόν..

για τα σκαλοπάτια που είναι για δύο

για τα χαμόγελα που γίναν δάκρυα και για τα δάκρυα που γίναν χαμόγελα..

για μια κούπα γάλα με καφέ

για το λικέρ δίπλα στο τζάκι

για το πρωϊνό με την ομίχλη

για τα βήματα χωρίς πυξίδα

για τον φόβο σου..

για τον κόσμο σου..

για την αγάπη σου..

για του κόσμου σου την αγάπη..

για μια αγκαλιά καταφύγιο κι ένα φιλί ανάσα..

Και είναι οι ζωές μας γεμάτες με εικόνες, συναισθήματα και λέξεις που μιλάνε..

Αέρας, σύννεφα, κρύο, βροχή, ήλιος, φωτιά, αστέρια..

Φοβάμαι..

Μου λείπεις..

Θέλω το καταφύγιό μου..

Τι παραξενιές κι αυτές..

Ο καιρός ακολουθεί τα τερτίπια του κι εμείς τη διάθεσή του..

Κάνει κρύο και τα δάχτυλά μου κοκκαλώνουν..

Θέλω ένα ποτήρι ζεστό κρασί με φρούτα και αρώματα..

..κι αν το βρεις πριν από εμένα, πιες μια γουλιά και στην υγειά μου!

Η Ευδοκία Παπακρίβου είναι φοιτήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

«Γράφω από την εφηβεία και ερέθισμα μπορεί να γίνει οτιδήποτε.. ο μεγαλύτερός μου φόβος και η μεγαλύτερή μου αγάπη.. η βροχή, ο αέρας, τα σύννεφα.. ακόμη και μια γέρικη φιγούρα στην άκρη του δρόμου..»