Ένα παραμύθι… «εννέα μέρες μόνο»

-Αναρωτιέμαι αν πιστεύεις στα παραμύθια;

Ξέρω μεγάλωσες .. έφαγες τα μούτρα σου πολλές φορές …Όμως  μην κρύβεσαι .. το ξέρω.. σ’ αρέσουν ακόμη τα παραμύθια..

Θα μ αφήσεις να σου πω ένα απόψε;;

Μην με κοιτάς με αυτό το ύφος ..Χριστούγεννα είναι.. αυτές τις μέρες όλοι πιστεύουν λίγο περισσότερο στα παραμύθια.. 

Ει μην κάνεις μούτρα.. άσε με να σου πω.. ξέρω θα σ αρέσει.. είναι από εκείνα που αρέσουν στα κορίτσια..

Ναι ναι ναι έχει έρωτα.. και πάθος.. και όμορφα λόγια… φυσικά και έχει και έναν πρίγκιπα αλλιώς τι παραμύθι θα ήταν; Κάθε σοβαρό παραμύθι οφείλει να έχει έναν πρίγκιπα.. και μία πριγκίπισσα..

Έναν όμορφο , ψηλό μελαχρινό πρίγκιπα.. και μία πριγκίπισσα με λαμπερό βλέμμα και μακριά χρυσά μαλλιά..

Όχι όχι δεν είναι φυλακισμένη.. μόνο οι σκέψεις της την φυλακίζουν…

Να αυτές οι  σκέψεις που την κάνουν να νιώθει μερικές φορές τόσο μόνη..  και να φυλακίζεται στον ίδιο της τον εαυτό… και κάθε φορά κάνει το ίδιο λάθος.. ανοίγει την ψυχή της…. Εντάξει εντάξει το ξέρω.. μη φωνάζεις ..είναι ονειροπόλα.. όμως είναι πριγκίπισσα.. και μην ξεχνάς κάθε κορίτσι νιώθει μερικές φορές σαν πριγκίπισσα..

Έτσι την έκανε να νιώθει και αυτός..  εμφανίστηκε μπροστά της τη νύχτα της πρωτοχρονιάς..  τον πρόσεξε από μακριά.. μην είσαι κουτή δεν είχε άσπρο άλογο.. « μόνο στ αληθινά παραμύθια ..οι πρίγκιπες έχουν άσπρο άλογο».

Τον έχασε όμως μέσα στο πλήθος.. άλλωστε ποτέ δεν πίστευε ότι οι πρίγκιπες  έρχονται στ αλήθεια..

Όμως πριν προλάβει να ξεχάσει την φιγούρα του.. βρέθηκε δίπλα της.. χώθηκε στην αγκαλιά του και έζησε κοντά του για λίγο..

Πόσο λίγο;;

Για εννέα ημέρες…

Το ξέρω… για σένα τίποτα δεν είναι  αρκετό.. Μην γκρινιάζεις… κανένα όνειρο δεν κρατάει περισσότερο..

Τι εννοώ;;

Έζησε κοντά του μία ολόκληρη νύχτα.. μία ολόκληρη νύχτα που για εννέα μέρες ζούσε και ξαναζούσε… και ευχόταν να μην τελειώσει ποτέ…

Μα όταν ξύπνησε το πρωί ο πρίγκιπας δεν ήταν εκεί..

Γιατί;;

Δεν υπάρχει γιατί… γιατί άλλη πριγκίπισσα κρατούσε την καρδιά του.. και έφυγε  και έφυγε μακριά.. όσο πιο μακριά γίνεται.. πριν ξημερώσει είχε πια χαθεί..

Μην κλαις… τίποτα δεν τελείωσε.. ίσως κάποτε από εδώ όλα αρχίσουν..

Ναι τελείωσε.. «το παραμύθι  μόνο εδώ τελείωσε»…  κάπου εδώ  που η ζωή άλλωστε ξεκινά…

Και το δικό μου αντίο…

Για τον Νικόλα..

Χ. Τ.