Η κρίση των «αντα»!| Της Βούλας Λαμπρικίδου
Πριν από καμιά δεκαετία περίπου, ήσουν ακόμα στην “φάση”, που σου μίλαγαν για γάμο και απαντούσες με πυγμή: Είμαι νινί ακόμα! Πήγαινες σε γάμους των συγγενικών σου προσώπων με το ζόρι (πιο ζόρι δεν γινόταν) και στην ατάκα: Και στα δικά σου, έφτυνες κρυφά τον κόρφο σου! Δάγκωσε την γλώσσα σου καλέ, μακριά από εμάς και άλλα τόσα σχετικά.
Εν έτη 2014 και ενώ, το πέρασμα των χρόνων, σου έχει αφήσει και εσένα… τα σημάδια του, αρνείσαι πεισματικά στην αρχή να το δεχτείς, αλλά κατά βάθος μέσα σου, αισθάνεσαι ότι, σαν κάτι να έχει αλλάξει…
Λίγο τ’ ότι, οι παλιοί συμμαθητές σου (αν όχι όλοι - οι περισσότεροι), έχουν «δέσει τον γάιδαρο τους», με ότι συνεπάγεται αυτό. Λίγο τ’ ότι, οι επισκέψεις στους αρραβώνες, στους γάμους, ακόμα και στα μαιευτήρια, έχουν γίνει πιο συχνές, απ’ ότι, στις συναυλίες… Έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι (βαθιά μέσα σου πάντα), ότι μάλλον, κάτι δεν κάνεις καλά εσύ τελικά… Και πάνω που είσαι έτοιμος, ν’ αναθεωρήσεις για τις “εφιαλτικές” αυτές σκέψεις, σαν άλλος Freddy Krueger, έρχεται η μητέρα σου πρώτη και καλύτερη ρωτώντας σε επίμονα και μέσα στην απελπισία: «Εσύ, πότε θα βρεις επιτέλους ένα σωστό άτομο, να νοικοκυρευτείς»;;;!!! …Δεν μας παρατάς βρε μάνα;!
Λες και εσύ, έχεις ονειρευτεί μία “υπέροχη” και ήρεμη ζωή, στην τεράστια πολυθρόνα σου, μπροστά από την, τελευταίας τεχνολογίας, τηλεορασάρα σου, να χαδεύεις το πιστό σου κατοικίδιο, τυλιγμένος στην κουβερτούλα σου. Θεός και παναγιά! Στην ιδέα και μόνο ότι και το δικό σου “ράφι”, σε περιμένει σένιο και υπομονετικά, ανατριχιάζεις πατόκορφα! Αλλά, βρε παιδί μου, είναι ότι, εσύ ακόμα, αισθάνεσαι φρεσκαδούρα. Αισθάνεσαι, party animal. Γιατί να σκοτίζεις το μυαλό σου, με γάμους κτλ.; Αυτά, είναι για όσους βιάζονται και πιστεύουν ότι, αν δεν το κάνουν σύντομα, το δικό τους “ράφι”, θα τους υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες. Γι’ αυτούς που υπερασπίζονται, τη λαϊκή ρήση: ‘Η μικρός – μικρός παντρέψου ή μικρός, καλογερέψου. Ναι, αλλά εσύ, υπερασπίζεσαι το εξής: Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει…
Αλήθεια;!
Και με την πρώτη αμφιβολία, έρχονται και οι επόμενες... Βρε λες;! Μωρέ, μήπως μ’ έχουν πάρει τα χρόνια;; Έχω μπει στα πρώτα «αντα» και ακόμα δεν λέω να σοβαρευτώ. Αχ βρε μάνα, μήπως έχεις δίκιο τελικά;! Μπα, η λεγόμενη κρίση των «αντα» είναι, θα μου περάσει (λες και έχεις ανεμοβλογιά). Έπειτα, συναντιέσαι με τους φίλους σου, όσους σου έχουν απομείνει δηλαδή (διότι, όλοι έχουν προλάβει να αποκατασταθούν) και σε “συνεφέρουν”. Ρε συ, για εμάς είναι η ζωή! Άσε τους άλλους, να μουχλιάζουν στο σπίτι τους, με τις οικογένειες τους. Ναι, αλλά, μήπως εσύ γεροντο - παραξενεύεις και κανείς δεν θα σε παίρνει, ούτε στην “ανακύκλωση” στο τέλος;;!! Αχ, βρε μάνα, πόσο δίκιο έχεις! ΟΧΙ! Η κρίση των «αντα» είναι...!
Η Βούλα Λαμπρικίδου κατάγεται από το Ηράκλειο Κρήτης. Το 2009 τελείωσε αθλητική δημοσιογραφία και εώς το 2010, εργάστηκε ως συντάκτρια αθλητικών ειδήσεων σε δυο αθλητικά site, το ένα εκ το οποίων ήταν το sport fm Αθηνών. Παράλληλα, ήταν και παρουσιάστρια κεντρικού δελτίου ειδήσεων, σε τοπικό κανάλι της Αθήνας.
https://www.facebook.com/evi.lamprikidou
