Κάντε στην άκρη. | Της Σταυρούλας Κωστακοπούλου

Σοβαροφανή ανθρωπάκια.

Μόνο κάτι επικριτικά χαμόγελα διακρίνονται στα πρόσωπά τους, που και που.

Δηκτικά σχόλια.

Ανώριμες σιωπές.

Υπαγορευμένες καλημέρες και καλησπέρες.

Υποβιβάζουν την ελπίδα σου.

Ακόμη και το χαμόγελο στα χείλη σου.

Κι αυτό.

Δεν ντρέπονται καθόλου.

Αμφισβητούν τα πάντα.

Τα ισοπεδώνουν.

Εκτελούν όνειρα με φοβερή ακρίβεια.

Ερασιτέχνες.

Φοβούνται πως μένουν μόνοι στο κελί.

Φοβούνται τη μοναξιά.

Ενοχλούνται οι συμβιβασμένοι, ξέρεις.

Βλέπουν τη ζωή και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν όπως πια μπορούν αυτούς που δείχνουν να αντιλήφθηκαν το νόημά της.

Κάθε φορά προσπαθώ να θυμίσω στον εαυτό μου

πως ποτέ δεν ξέρεις τι έχει ζήσει ο καθένας

πως δεν μπορείς να ξέρεις πως έχει υιοθετήσει αυτή τη στάση ζωής.

Κάθε φορά θυμώνω.

Που πρέπει να το θυμίζω εγώ σε μένα κι αυτοί ανενόχλητοι να συνεχίζουν.

Λες και έχουν βάλει κάποιο στοίχημα.

«Επειδή εγώ δεν πιστεύω σε τίποτα, θα βάλω τα δυνατά μου σήμερα, αφού με ενοχλούν τα παιδιά που μιλούν για ταξίδια, οι άνθρωποι που γελούν μέσα στην κρίση, οι γονείς που πηγαίνουν ακόμη τα παιδιά τους στο πάρκο, να τους πείσω. Θα τους πείσω να σταματήσουν.»

 

Η Σταυρούλα Κωστακοπούλου είναι φοιτήτρια στο τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ασχολείται με το χορό και ξεκίνησαι να γράφει -πότε άλλοτε- στην εφηβεία. Αυτοί είναι και οι δύο πιο δημιουργικοί μάλλον τρόποι που μπορεί να εκφραστεί. Για ένα μόνο είναι σίγουρη. Είναι γεμάτη ελπίδα για τα πάντα.