Φανερά! | Της Σταυρούλας Κωστακοπούλου

Σ’ έχω δει πολλές φορές να κοιτάς αφηρημένα.

Σ’ έχω δει να χαμογελάς σε εκείνον τον περαστικό.

Τα υγρά σου μάτια σε εκείνο το στίχο.

Τα αθώα βλέμματα τις πιο δύσκολες στιγμές.

Τα χέρια που σε κράτησαν κάθε φορά.

Το κουρασμένο σώμα σου τις κρύες νύχτες του χειμώνα

που έπεφτε στην αγκαλιά του.

Τη βροχή που είναι φόντο στις περισσότερες θύμησες σου.

Σ’ έχω δει να χαμογελάς με τις ιστορίες μας.

Σ’ έχω δει να μετανιώνεις. Να ωριμάζεις.

Εκεί που όλα σταματάνε για μερικά δευτερόλεπτα

και το μυαλό σου φωνάζει «Όλα όμορφα ρε»!

Για ποια ρουτίνα μου μιλάς τώρα; Το ‘πιασες το νόημα επιτέλους.

Σ’ έχω δει πολλές φορές να γυρνάς το κλειδί στην πόρτα βιαστικά.

Σ’ έχω δει να τρέχεις. Να σε διακατέχει η λαχτάρα για ζωή.

Τα γέλια στο δρόμο και τα ξενύχτια.

Τα ηλιοβασιλέματα στη θάλασσα και τα πιο όμορφα πρωινά.

Το θάρρος να κυνηγήσεις τα όνειρά σου.

Τα ξύδια και εκείνα τα μεθύσια, μέσα στα δάκρυα και τα χαμόγελα –πάντα.

Όλα τα έχω δει.

Σ’ έχω δει να αγκαλιάζεις τον κόσμο όλο με εκείνο το ζεστό βλέμμα σου.

Σ’ έχω δει να είσαι εσύ. Σ’ έχω δει να είσαι τα πάντα.

Σ’ έχω δει να δίνεις την ψυχή σου.

Σ’ έχω δει να προσπαθείς. Να ζεις.

Η Σταυρούλα Κωστακοπούλου είναι φοιτήτρια στο τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ασχολείται με το χορό και ξεκίνησαι να γράφει -πότε άλλοτε- στην εφηβεία. Αυτοί είναι και οι δύο πιο δημιουργικοί μάλλον τρόποι που μπορεί να εκφραστεί. Για ένα μόνο είναι σίγουρη. Είναι γεμάτη ελπίδα για τα πάντα.