Tonys K'ace 10.II.14

Κάθε πρωί που σε συναντώ δίπλα μου, αναρωτιέμαι πως έγινε και συναντηθήκαμε ύστερα από τόσους αιώνες. Σηκώνομαι να φτιάξω πρωινό ενώ κοιμάσαι.

Πλούσιο πρωινό, μιας και λένε πως είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας. Οπότε, θα φτιάξω τοστ με γαλοπούλα, γάλα και χυμό, κρουασάν βουτύρου και ένα λουλούδι.

Από τον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα. Ή τουλάχιστον έτσι θα σου πω και σήμερα. Πάντα σου άρεσε αυτή η ατάκα και ας μην κατάλαβα ποτέ το γιατί.

Αρκεί που χαμογελάς.

Κάθε πρωί, σε ψάχνω δίπλα μου.

Γιατί δεν σε ξέρω ακόμα.

Γιατί δεν είναι η ώρα.

[ Τότε που θα καταλάβουμε πως οι ατέλειες μας διαφέρουν όμοια¨

___________Τότε- θέλω να σε γνωρίσω...]

Ζω στον Πειραιά, σ' ένα μικρο κατάστιχο.

Αισθάνομαι μια μόνιμη υποσημείωση να με σπρώχνει μπροστά, και ενώ ασχολούμαι με κατασκευαστικές εταιρίες και την δομή των οίκων, η ανοχή μου τεντώνεται σε όσα ξημερώνουν οι μέρες μας. Γράφω, για να μην τρέχω σε ψυχολόγους, σαϊεντολόγους, διατροφολόγους και αστρολόγους. Έχω μόνιμα ανάδρομο Ερμή και ως εκ τούτου, μια διάθεση που μοιάζει με τον τροχό της τύχης.

Τα σέβη μου! Αντώνης Κατσαμάς

https://www.facebook.com/antonis.katsamas