Το φυλαχτό.. | Της Μαριάννας Φωτοπούλου

Το κρατάω φυλαγμένο

στο σκαλιστό κουτάκι..

Το βγάζω τις καλές μέρες

τις κακές το κρύβω..

Τυλίγω τα χέρια γύρω από την μέση μου,

τα σφίγγω τόσο που πονάνε..

Η καρδιά μου σφυροκοπά και ο χτύπος της αντηχεί μέσα στο άδειο δωμάτιο..

Το βλέμμα μου κενό,

το πρόσωπό μου έχει πάρει πάλι αυτή την ζοφερή έκφραση.

Αρχίζει και πέφτει το καυτό νερό πάνω μου

και εγώ τρίβω το δέρμα μου με δύναμη,

το γδέρνω..

από λευκό μετατρέπετε σε κόκκινο.

Μέσα στη θολούρα των ατμών προσπαθώ να βρω μια διέξοδο από την ομίχλη που έχει καταλάβει τις πτυχές του μυαλού μου..

Ψάχνω στα στενά, σκοτεινά σοκάκια του να βρω κάτι

αλλά είναι όλα άδεια..

Μόνο ένα απέραντο κενό..

Η Hσυχία μου προκαλεί ρίγος,

κάνει τα αυτιά μου να πονάνε,

πρώτη φορά ο θόρυβος της είναι τόσο δυνατός..

Κλείνω το νερό και τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα..

Μαζί με το σαπούνι ξεπλύθηκαν και κάποιες δηλητηριασμένες σκέψεις μου..

Κάνω κύκλους στο δωμάτιο

όλα γυρίζουν

μα εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ

τι είμαι

τι κάνω

σε τι ελπίζω..

όλα χαμένα

όλα μέσα στο κουτί

το πολύτιμο μου..

εγώ και αυτό

μόνο εγώ και αυτό..

Έκλεψα ότι πολυτιμότερο είχα

και το έκρυψα..

Όμως γιατί;

Φοβόμουν στα αλήθεια ότι κάποιος θα μου το κλέψει ή με τον καιρό έφτασα στο σημείο να κοιτάζω το πρωί στον καθρέφτη και να βλέπω μια φιγούρα θολή και αλλόκοτη που σε τίποτα πια δεν θύμιζε εμένα..

Το έκανα για να το προστατέψω ή για να προστατέψω εμένα από αυτό τον όλεθρο που ονομάζεται μνήμη..

 

Η Μαριάννα Φωτοπούλου, σπουδάζει στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το γράψιμο είναι το πάθος της "μέσα απο αυτό εκφράζομαι. Αν δεν έγραφα, δεν θα είχα τίποτα να πω".