Όπως στα παραμύθια. | Της Ευδοκίας Παπακρίβου
Μάγος ή γιατρός ο χρόνος φέρνει μπροστά μας τις αξίες της ζωής.
Τις φωτίζει και τις γεμίζει χρυσόσκονη σαν τα παραμύθια. Τις βρίσκει θαμπωμένες και ταλαιπωρημένες από τον καιρό και τις κακουχίες, κι όμως σαν μικρός θεούλης τις μεταμορφώνει σε αγγέλους-στηρίγματα που έχουν δύναμη για σένα και σου δείχνουν και τον επόμενο στόχο.
Είναι οι αξίες που θα σε κινήσουν να σηκώσεις κάτι σπασμένα κομμάτια από το πάτωμα και θα σε πληρώσουν για ώρες με λογική και συναίσθημα ώστε να μπορέσεις να τα ενώσεις, να τα επιδιορθώσεις, να τους χαμογελάσεις!
Κι αυτά που σπάσανε στους άδοξους αγώνες θα σε παίζουν περισσότερο στα δάχτυλά σου.. θα εισβάλλουν στο χώρο σου να υποτιμήσουν τη ζεστασιά σου.. Μα η δύναμή σου καθάρια και στητή θα μπαίνει μπροστά σου σαν ισχυρός ιππότης που έχει μάθει να υπηρετεί την τιμή του παραγκωνίζοντας την δόξα του.
Κάπου εκεί θα βλέπεις το σθένος ενός ήρωα να συμφιλιώνεται με την ταπεινότητα της ανθρώπινής του υπόστασης και να βηματίζει προς την αντίπερα όχθη γυμνός και συνάμα έτοιμος να υποτάξει την ζήλια, τον φθόνο και κάθε είδους ηθικό αμάρτημα.
Στην ιστορία γράφτηκε πως η αρχή κάθε μάχης ήταν μια βαθιά πληγή που στο κρύο πάγωνε και στη ζέστη καιγόταν ανυπόφορα.
Ο θάνατος πλησίαζε αργά και βασανιστικά και κάθε λέξη ντυνόταν όπλο άμυνας και προστασίας. Καμία συγχώρεση δε χάθηκε, αλλά και κανένα τραύμα δεν επουλώθηκε.. Κι ένας επίλογος δηλώνει πως στη μανία των καιρών έχασε άμαχος πληθυσμός από πυρά ενός μικρού σύμπαντος που κινείται σε διαφορετικό άξονα.
Τουλάχιστον, η γενναιότητα και η τιμή της ψυχής δεν πουλήθηκαν, δεν εξευτελίστηκαν και δεν κατάφεραν να κερδηθούν. Εξ' ονόματός τους η έκβαση του πολέμου ονομάστηκε “ανακωχή” και τα αναστήματα θα προσμένουν ορθωμένα την μαγική χρυσόσκονη να κρύψει τις πληγές, θα προσμένουν τον ήλιο να ξαναφωτίσει τα γυμνά σώματα και να δώσει λάμψη στα βλέμματα.
Και θα περάσει ο χρόνος, όπως στα παραμύθια.. Και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..
Η Ευδοκία Παπακρίβου είναι φοιτήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
«Γράφω από την εφηβεία και ερέθισμα μπορεί να γίνει οτιδήποτε.. ο μεγαλύτερός μου φόβος και η μεγαλύτερή μου αγάπη.. η βροχή, ο αέρας, τα σύννεφα.. ακόμη και μια γέρικη φιγούρα στην άκρη του δρόμου..»
