Jazz' mine 07\02

Ο φίλος μου ο Γ. πήγε στα Γιάννενα να δει τη φίλη μας Δ. αντί γι’ αυτή είδε την αδερφή της, γύρισε, πήγε τον Μπελά βόλτα (ο Μπελάς είναι ο σκύλος μου) δεν ξέρω τι είπανε, πάντως μάζεψε τα πράγματα του και πήγε να ζήσει μαζί της σ’ ένα χωριό, έξω απ’ την πόλη των Ιωαννίνων.

Τώρα ανεβάζει φωτογραφίες στο facebookμε ζυμωτό ψωμί, βόλτες σε ερημικές παραλίες, σπιτικές κολοκυθόπιτες και άλλα εδέσματα απ’ τα χέρια της καλής του πράγμα που με κάνει να υποψιάζομαι ότι έχει πάρει μερικά κιλά και δε λες πως είχε και περιθώριο.

Τι γίνεται με μας μου λες;

Ή  που θα μας τη βαρέσει και θα κάνουμε το απονενοημένο ή που θα βαλτώνουμε εδώ γύρω χωρίς σκοπό και αποστραγγισμένοι τελείως απ’ την επιθυμία να βρούμε έναν.

Ο Γ. για παράδειγμα, μη μου πεις ερωτεύτηκε.. γιατί τον ξέρω και 20 χρόνια και με ασφάλεια σου λεω ότι καθότι 50 Μάιων βαρέθηκε τα πέριξ και μια που το χει ξανακάνει καμιά ντουζίνα φορές δε χρειάστηκε να το ξανασκεφτεί. Η να το σκεφτεί γενικώς. Από Ελλάδα Αμερική και πίσω και μετά Αθήνα, Κρήτη, Βόλο και πίσω Αμερική και πάλι Ελλάδα αυτό που ψάχνουμε, λένε, ότι μας κρύβεται καλύτερα απ’ τα άλλα, μα μερικοί, παιδιά, δεν ψάχνουν τίποτε μόνο αξιοποιούν το χρόνο τους. Δεν το λες και λίγο εδώ που τα λέμε. Εσύ μπορείς να το πεις για τον δικό σου;

Κατά τα άλλα καλά, ησυχία αυτή τη βδομάδα, χτες πήγαμε με τον Σ. και φάγαμε στου Ηλία ξέρεις, απ’ αυτά τα μαγαζιά που τα βλέπεις απ’ έξω και λες αυτό ξεχάστηκε στο χρόνο κι έμεινε στη δεκαετία του 60, όμως χα! γελιέσαι φίλος.. επειδή εκτός που σε σερβίρει ο γιος κι ο εγγονός του κυρ Ηλία με χαμόγελα ζεστά σπιτίσια, αυτό που σε σερβίρει είναι τόσο καλό που ξεχνάς ότι με το που κάθισες σου μπήκε μια σκλήθρα απ’ την ξύλινη καρέκλα. J

Πήγαμε καθημερινή απομεσήμερο, ο καιρός έτοιμος να βρέξει, το μαγαζάκι είναι πάνω στο δρόμο, θέα μηδέν, καλά εγώ τον Σ. θα κοιτούσα ακόμα κι αν ήμασταν πάνω στην Καστέλα με πιάτο όλο το Μικρολίμανο, πήραμε καλαμαράκια θεϊκά τηγανισμένα επιτέλους, που κάτι παθαίνουν και στα φέρνουν λες και παράγγειλες μαστίχα Χίου, πατατούλες χειροποίητες αληθινές με τυροκαυτερή δική τους πολύ καλή, μόνο που την επισκίασε η συγκλονιστική σκορδαλιά που πήρε ο Σ. μαζί με έναν αφράτο γαλέο και απίθανη καραβιδόψιχα που μου θύμισε κάτι φεγγαρόλουστες βραδιές στην Αμοργό και τα παντρέψαμε όλα αυτά με κόκκινο κρασάκι και το μαγαζάκι έγινε ζεστό ζεστό σαν κουκούλι κι έπεφτε κι η νύχτα έξω και μια γιαγιούλα ήθελε να μπεί μέσα και δεν μπορούσε και πήγε και την πήρε ο Σ. Και κάτι τέτοια κάνει και ποιος νοιάζεται για τη θέα μετά και για όλα αυτά πληρώσαμε 46 ευρώ που το λες πολύ λογικό κι αν πάτε προς Πειραία μην τα τσιγκουνευτήτε, υπάρχει λόγος.

Ηλίας Ψαροταβέρνα

Λεωφ. Χατζηκυριάκου 104, Πειραιάς

Τηλέφωνο210 4511261