Graveyard των ψυχών, Love Letter, από την Αφροδίτη

Νυχτώνει.

Δεν είσαι εδώ. Δεν πειράζει.

Πειράζει.

Παρέα γελάσαμε και πνίξαμε τα αισθήματα μας. Ναι, τα αισθήματα, πριν από λίγες μέρες.
Εύκολα. Εμείς οι άνθρωποι πατάμε delete σε ό,τι παλιώνει και μας φοβίζει.

Δε θα σε ξεχάσω. Επιμονή ή υπομονή;
Μη ρωτάς.
Είναι αργά.

Θα σε σκέφτομαι κι ας πονάει πολύ.
Θα σε σκέφτομαι με εικόνες ωραίες, ξέγνοιαστες, σαν κι εσένα.
Δικές μας. Όλα τα άλλα περιττά.

Η ώρα 2. Το σκοτάδι πύκνωσε. Η ζέστη τύλιξε τα ιδρωμένα κορμιά.
Ελπίζεις σε κάτι άπιαστο, ψεύτικο, ανώφελο.
Σε ένα μηδέν.

Η ψυχή, το κοιμητήριο των σκέψεων, των ψυχών.

Goodnight and good luck ψιθυρίζεις.
Θα μου λείψεις, δε θα μου λείψεις. // Θα σε σκέφτομαι, δε θα πονάω.

Θα σ' αγγίζω κρυφά.