Μια σχέση, χωρίς σχέση (love letter) | Της Αντώνιας

Ο φόβος.

Μια λέξη που κρύβει  τόσες άλλες. Χιλιάδες λέξεις εγκλωβισμένες, διστακτικές. Κρύβονται μέσα σε ένα καλειδοσκόπιο και στροβιλίζονται μέσα στα χρώματα. Παλεύουν να βγουν. Πνίγονται μέσα στα σωθικά μου. Και αφού όλα σκεπαστούν στο πέπλο της νύχτας. Εκεί να δεις! Όλα αυτά που έκρυβα τη μέρα, το βράδυ ζωντανεύουν και τρυπώνουν σε κάθε γωνία του μυαλό μου. Έτσι ζεσταίνομαι στην βαρυχειμωνιά . Έτσι έμαθα από παιδί. Να ονειρεύομαι, αυτά που ίσως ποτέ να μην ζήσω.

 

Κι εκεί που είμαι έτοιμη να μιλήσω. Να σου μιλήσω. Εκεί που τα συναισθήματα ξεχειλίζουν το καζάνι της καρδιάς μου, έρχεται το μέλλον. Έρχεται  το μεγάλο «αν».

 

Αυτά τα «αν», η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου, καταλήγουν οι δήμιοι μας.

Τι παράξενα πλάσματα που είμαστε τελικά.

 

«Υπομονή ρε!», μόνο αυτό ακούς . Μόνο αυτό έχει απομείνει . Μα πόσο ακόμα; Ποσό ακόμα να  κρατήσω; Πόσο θα μεινεις; Αν είσαι και αύριο εδώ θα περιμένω.

 

Θυμάσαι εκείνη την νυχτα; Την πρωτη. Τοτε... Εγω, ναι, τα θυμάμαι όλα. Δεν θέλω να ξεχασω. Δεν  πρέπει.

Κανένας διψασμένος, δεν ξέχνα την όαση που τον έθρεψε. Ακόμα κι αν δεν σε έβλεπα ξανά από εκείνη την βράδια, εγώ θα σε ονειρευόμουν μέχρι σήμερα... Πάντα εσένα ονειρευόμουνα το φτωχό μυαλό άφηνε πάντα μισοτελειωμένο το έργο και δεν σκιαγραφούσε καλά τους πρωταγωνιστές. Λέξεις μεγάλες. Λέξεις βαριές. Αλλά η σιγουριά τους, τίμια.

Βλεπεις; Παλι για σενανε μιλαω. Και έχω για χίλια δυο να μιλήσω... Χείλια…Φιλί… Πόσο ωραία να σε φιλάνε στην βροχή. Μα εγώ σε αυτό αφήνω να μιλά το πενιχρό μυαλό μου! Που κοιτάς; Εντάξει μην θυμώνεις.

 

Ξέρεις τι είναι να ποθείς κάτι;

Ποθείς κάτι;

Εγώ ναι! Αν με ρωτάς, θα σου απαντήσω ναι.

Ο πόθος. Ποθώ. Επιθυμώ έντονα κάτι.

Όχι, όχι. Είδα στα μάτια σου απέχθεια. Που πήγε το μυαλό σου; Ναι ξέρω... Μα μην προτρέχεις.

Άκου!

 

Λένε… πως την ώρα που πεθαίνεις περνανε μπροστά σου οι καλύτερες στιγμές τις ζωής σου, σαν δείγμα από κινηματογραφική ταινία.

 

Δεν τον φοβάμαι τον θάνατο. Ίσως να τον φοβάμαι λίγο. Μα μόνο να μην προλάβει στο όνειρο κ χάσω το καρέ απτήν ταινία. Ναι.  Θα είναι το μόνο σίγουρο που θα’χω πάνω μου. Ότι για μια φορά στην ζωή σου με πόθησες και εσύ. Είδα τα μάτια σου να με κοιτανε με παθος.

 

Ποση αξία δίνω σένα φιλί;

Ακούγεται τρελό. Σχιζοφρενικό. Μάλλον τρελαίνομαι. Μα δεν με νοιάζει. Απλά να!

Φοβάμαι. Θα μου πεις… συνεχεία φοβάμαι εγώ.

Κλαίω... Θρηνώ μήπως.. αν… περάσουν οι μέρες και μου φύγεις.

Μα τι λέω; Μου;

 

Πόση ζωή να σπαταλήσεις σε έναν άνθρωπο! Εγώ μπορώ. Εσύ δεν ξέρω. Αυτό φοβάμαι. Έχω μάθει πάντα πρώτη να φεύγω και τώρα βρήκα κάποιον που φοβάμαι να μην χάσω.

Νατος ο τροχός... Τελικά γυριζει. Ειναι σοφός και ας τον είχαν στων απορριμμάτων.

Θα συνελθω, που θα πάει . Μην με ακούς. Δεν ξέρω τι λέω. Είναι της στιγμής. Σαν τον καφέ. Έτσι θα΄ναι και το φιλί . Της στιγμής. Ένα φιλί μαζί με σφιχτή αγκαλιά. Μια πολύ ζεστή αγκαλιά. Και να χα θούμε για λίγα λεπτά.

Και μετά.. όλα όπως πριν!

 

Αυτή τη στιγμή ονειρεύομαι τόσες νυχτες. Να έχω κατι, να ζεσταίνει την καρδιά μου,τις νύχτες του βαρύ χειμώνα. Δεν είμαι ερωτευμενη, δεν αγαπώ. Δεν ξέρω πώς να το ονομάσω. Θα’ναι γραμμένος ορος σε σπάνια λεξικά. Όσο και αν εψαξα, λεξη δεν βρήκα να ταιριάζει.

 

Πολλά είπα. Δεν μιλάς … Πες κατι… Και τι να πεις με την τρελή.  

Η ζωή μας περνά. Θα μείνεις για πάντα; Πάντα… Λέξη απόλυτη.

Θες να μείνεις να παλέψουμε μαζι; Δεν μου έχεις δείξει.

Άνοιξε την καρδιά σου. Τι σφίγγεσαι!

 

Να ξέρεις πως εγώ, ναι , θαμαι για πάντα. Ακόμα και αν φύγεις... Ναι θα συνεχίσω να είμαι για πάντα. Και δεν μπορώ να φανταστώ πως θαναι όταν θα λείπεις. Μα αν περνάς καλα,θα μπορέσω.

Θα φροντίσω να συμβιβαστώ σε κάτι καλο… Συμβιβαστω! Ναι. Και είναι απολυτό.

Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να βρω πιο πανω από σένα.

Νομίζω πως τερμάτισα με σένα.

 

Ξέρεις η αγάπη είναι ελεύθερη αγάπη δεν ζητά πισω. Δεν θέλει πισω!

Αν θες να φυγεις, αν νιώθεις πως η ωρα τελειωσε,θα το δεχτω.

Δεν θα σε μισησω. Ποτε δεν θα σε μισήσω.

 

Θα ήμουν αχάριστη για τον χρόνο που εμεινες, για τις ώρες που θα μπορούσες να φυγεις, για τις ώρες που θα μπορούσες να αδιαφορησεις, για εκείνο το βράδυ να μ’ειχες αγνοησει. Οχι.