Στα πλαίσια του CASK up startup platform – ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος project από την γκαλερί CASK, η οποία δίνει το βήμα σε νέους καλλιτέχνες μέσω κυλιόμενων ατομικών εκθέσεων προκειμένου να αναδείξουν τις ιδέες και τη δουλειά τους – εγκαινιάστηκε στις 10 Νοεμβρίου η ατομική έκθεση της Κατερίνας Κότσαλα.
Η Κατερίνα Κότσαλα γεννήθηκε το 1982 στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών με καθηγητή τον Κυριάκο Μορταράκο από το 2008 έως το 2013. Το 2013 εισήχθη στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (ΜΕΤ) της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας.
Έχει συμμετοχές σε workshops, residencies, συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις με σημαντικότερη αυτή στην 16η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Ιταλίας με θέμα “Errors Allowed” το 2013.
Κατερίνα Κότσαλα, ‘Illusory’.
Μια ατίθαση, πυκνή βλάστηση κυριαρχεί στα έργα της Κατερίνας Κότσαλα με ανεξέλεγκτη και απειλητική για τις ανθρώπινες διαστάσεις διάθεση. Πρόκειται για μία χλωρίδα ικανή να ασκεί τη σαγηνευτική έλξη, που οι ελάχιστες πια εναπομείναντες δυσπρόσιτες περιοχές του πλανήτη ασκούν, περιοχές όπου η παντοδυναμία του ανθρώπινου είδους δεν είναι καθόλου δεδομένη και οι κανόνες του παιχνιδιού ορίζονται από τη φύση και όχι από τον άνθρωπο – συχνά σε βάρος αυτού.
Οι αναφορές στην ανθρώπινη ύπαρξη έχουν υπαινικτικό χαρακτήρα και γίνονται μέσω της αποσπασματικής παρεμβολής στην οργιώδη βλάστηση στοιχείων αλλότριων προς αυτή.
Η σχέση των δύο, φύσης-ανθρώπου, αποτυπώνεται – και είναι ουσιαστικά – προβληματική. Η αρμονική τους συνύπαρξη παραπέμπει σε ουτοπικές πραγματικότητες και φαντάζει απατηλή, Ιllusory.
Η Κατερίνα Κότσαλα μίλησε στην Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη.
‘Illusory’ είναι ο τίτλος της ατομικής σου έκθεσης που παρουσιάζεται αυτή τη χρονική περίοδο στην γκαλερί CASK. Μίλησε μας λίγο για την επιλογή του τίτλου και για το πώς αυτός εκφράζει το concept της σειράς των έργων που εκθέτεις σε αυτή.
‘Illusory’ είναι το μη αληθινό και ψευδαισθησιακό. Η αισθητή πραγματικότητα σε σχέση με την προσωπική μου οπτική έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία περιβαλλόντων που παραπέμπουν σε μια ουτοπική προσέγγιση της πραγματικότητας. Κεντρικός άξονας του προβληματισμού μου είναι η ανθρώπινη παρέμβαση στη φύση και κατά συνέπεια οι ισορροπίες που τίθενται στην διαλεκτική ανθρώπου-φύσης.
Οι πίνακές της έκθεσης ως επί το πλείστον κατακλύζονται από μία πλούσια, άγρια βλάστηση, η οποία αποσπασματικά μόνο διαταράσσεται από την παρεμβολή στοιχείων αλλότριων προς αυτή. Τι υποδηλώνει αυτή η ‘αταίριαστη’ συνύπαρξη;
Η αρμονία είναι το βασικό στοιχείο της σχέσης ανθρώπου- φύσης. Όπου ο άνθρωπος συνυπάρχει με την φύση και δεν εξελίσσεται εις βάρος της αλλά αντίθετα τη συμπληρώνει και την ενισχύει. Αντίθετα στα ζωγραφικά μου έργα διαπραγματεύομαι την αγριότητα της φύσης που υπονοεί τις επιπτώσεις της ανθρώπινης παρέμβασης σε αυτήν. Η αντιφατική αυτή σχέση ισορροπεί ανάμεσα στους ευαίσθητους κανόνες της αρμονίας.
Στο έργο σου συχνά κάνεις αναφορές στην προϊστορική τέχνη αλλά και στην Τέχνη της Γης – Land Art. Γιατί και με ποιο τρόπο αυτά τα δύο επηρεάζουν την εικαστική σου ταυτότητα;
Η αναφορά μου στην προϊστορική τέχνη προκύπτει από την πορεία της εικαστικής μου έρευνας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, στα πλαίσια της συνεργασίας μου με ερευνητικές ομάδες στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
Οι επιτόπιες έρευνες στο ανοιχτό τοπίο μου δημιούργησαν την ανάγκη να συνδέσω την έρευνα με την τέχνη, με αποτέλεσμα οι συνθήκες του εργαστηρίου να μεταφερθούν στη φύση. Οι βραχογραφίες είναι μια από τις πρώτες μορφές ανθρώπινης παρέμβασης στο τοπίο. Η επαφή αυτή ενισχύει την όξυνση της παρατηρητικότητας και τη ζωγραφική από μνήμης. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά sitespecific νυχτερινών περιβαλλοντικών έργων που αφορούν τους επίγειους Αστερισμούς.
Τα πολλαπλά ερεθίσματα που επικεντρώνονται στη σχέση ανθρώπου-φύσης είναι το σημείο που αλληλεπιδρά ως εκκίνηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η διεπιστημονικότητα, η έξοδος από το εργαστήριο, οι διαφορετικές συνθήκες υλοποίησης ενός έργου, είναι βιώματα που συμβάλουν στην διαμόρφωση της προσωπικής ταυτότητας και κατά συνέπεια της εικαστικής.
Ποιος πιστεύεις πως είναι ή θα πρέπει να είναι ο ρόλος της σύγχρονης τέχνης; του καλλιτέχνη;
Παρόλο που η αισθητή πραγματικότητα διαφέρει σε κάθε άνθρωπο, οι κοινές συνιστώσες δημιουργούν, αν θέλετε, ρόλους και συγκροτείται η σύγχρονη τέχνη ανά εποχή. Κατά συνέπεια ο ρόλος της τέχνης και του καλλιτέχνη εμφανίζεται με την πάροδο του χρόνου.
Άρα θεωρείς πως μπορούμε να μιλάμε μόνο εκ των υστέρων για το ρόλο της τέχνης και του καλλιτέχνη σε κάθε εποχή/περίοδο;
Χρειάζεται χρόνος επώασης κάποιων καταστάσεων, πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η διαδικασία μορφοποίησης. Η αποστασιοποίηση, ακόμα και χρονική, βοηθάει στην κατανόηση αυτών των καταστάσεων.
Ποιον θεωρείς ως ιδανικό χώρο ύπαρξης των έργων σου, το μουσείο, την γκαλερί, την ιδιωτική συλλογή, το διαδίκτυο, το δημόσιο χώρο…;
Κάθε χώρος, τόπος ή μη-τόπος, σηματοδοτεί τον λόγο ύπαρξης ενός έργου.
Πόσο εύκολα είναι τα πράγματα αυτή τη χρονική περίοδο στην Ελλάδα για ένα νέο καλλιτέχνη;
Φυσικά είναι πολύ δύσκολα, όμως μέσα από τη συνεχή προσπάθεια και αφοσίωση, οι δυσκολίες ξεπερνιούνται.
CASK gallery
Κατερίνα Κότσαλα, ‘Illusory’
10.11 – 22.11.14
Όσσης 3, Λάρισα
https://www.facebook.com/caskgallery
Katerina Kotsala
Link:Ελένη Ζυμαράκη Τζώρτζη
