Από μικροί στεκόμασταν απέναντι από ανθρώπους που γνωρίζαμε πως αργά ή γρήγορα θα χαθούν. Στην πορεία, μερικοί χάθηκαν για πάντα, μερικοί απομακρύνθηκαν, μερικοί έμειναν…

Τα συναισθήματα μας για αυτούς που έφυγαν; Ποικίλα, απερίγραπτα και μαύρα… Κάθε φορά που κάποιος χανόνταν, ένα κομμάτι του εαυτού σου χάνονταν μαζί του. Το εγώ σου κλονιζόνταν και το πρόσωπο σου έσπαγε. Θυμάσαι τα λόγια τους, τις πράξεις τους ή τη σιωπή τους καθώς χάνονταν. Μετανιώνεις. Μετανιώνεις γιατί δεν μπόρεσες να τους σταματήσεις! Ή γιατί δεν βρήκες τη δύναμη να τους πείσεις να μείνουν. Ή γιατί απλά ήξερες πως ό,τι και αν κάνεις, θα χαθούν…

Και; Τι έμαθες από αυτό; Χρόνια μετά δε ξέρεις ακόμη αν σε δίδαξε κάτι ή αν απλά σε λύγισε. Από τη μία σου έμαθε πως τίποτα δεν κρατά για πάντα. Τίποτα και κανείς. Από την άλλη όμως υπάρχει αυτό το γιατί που σε κάνει να σπας και να αρνιέσαι να μάθεις οτιδήποτε από αυτή τη φυγή που τόσο σε πλήγωσε.

Κουράστηκες. Τόσο καιρό, ψάχνεις το πως και το γιατί. Πως να τους κάνεις να γυρίσουν ή γιατί δε θα γυρίσουν ποτέ ξανά. Ψάχνεις παντού. Στα πιο ασυνήθιστα μέρη του μυαλού σου, στα πιο σκοτεινά σου όνειρα, στους ανθρώπους, στην ίδια τη ζωή. Δε βρίσκεις τίποτα. Τίποτα δεν είναι αρκετό, τίποτα δε σου μοιάζει σωστό.

Το πιο λυπηρό είναι πως ζεις ακόμη με τα βάρη αυτά στις πλάτες σου και ξέρεις πολύ καλά πως θα βαρύνουν περισσότερο. Όλοι αυτοί που είναι κοντά σου θα χαθούν. Είτε το παραδέχεσαι φωναχτά είτε σιωπηλά, θα φύγουν. Με τον έναν τρόπο ή με τον άλλο. Είσαι αποφασισμένος να κάνεις τα πάντα για να μη τους χάσεις,αλλά δεν είναι αρκετή η δύναμη σου. Σε ξεπερνά. Άρα τι κάνεις; Απλά σωπαίνεις και προσπερνάς κάθε φορά τα σημάδια που σε επιβεβαιώνουν πως θα χαθούν.

Τώρα πια, μεγαλώνοντας και βιώνοντας όλο και περισσότερες τέτοιες καταστάσεις δε σου μένουν και πολλά. Κυρίως μένει αυτή η σιωπή. Αυτή η απάθεια σε κάθε συναίσθημα…

Ίσως και να έχεις δίκιο, ίσως και να πρέπει απλά να αρχίζεις να ζεις με αυτό πλάι σου. “Εκμεταλλεύσου” όσους αγαπάς, ζήσε μαζί τους και την πιο μικρή στιγμή. Και όταν έρθει η ώρα να χαθούν; Χαμογέλα. Χαμογέλα για όλα αυτά που περάσατε και για όλα αυτά που θα μείνουν ενώ αυτοί θα φύγουν!

Διαβάστε επίσης:

Για τον πατέρα. | Της Μάγδας Μπακούση Θα πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει ρε. | Της Μάγδας Μπακούση Ακόμα ένα ποίημα για σένα. | Της Μάγδας Μπακούση Η μοναξιά. | Της Μάγδας Μπακούση