Τσίρκο. Μια λέξη που το άκουσμά της μας μεταφέρει στην παιδική μας ηλικία. Αναμνήσεις από σχοινοβάτες που περπατούσαν σχεδόν πάνω από το κεφάλι μας, κλόουν που μας προκαλούσαν γέλιο, θεόρατοι (για τις τότε… διαστάσεις μας!) ξυλοπόδαροι που μας κοιτούσαν χαμογελώντας, ταχυδακτυλουργοί που μας εντυπωσίαζαν παίζοντας με τα μάτια και το μυαλό μας, κορίτσια σε κούνιες που ταλαντεύονταν με χορευτικές κινήσεις κόβοντάς μας την ανάσα, ζογκλέρ με μπάλες/κορίνες/φωτιές που μας έδιναν ιδέες για πειραματισμούς με τα πορτοκάλια από το καλάθι της κουζίνας, μουσική, χρώματα, χαρά και εντυπωσιακές οφθαλμαπάτες! Εξαιρώ τα ζώα για ευνόητους λόγους. Μία τέχνη που ξεκίνησε από την αρχαία Ρώμη, πέρασε από διάφορα στάδια, χώρες, παραλλαγές, κριτική και που, στην Ελλάδα, δεν εντάχθηκε ποτέ στα καλλιτεχνικά δρώμενα πέρα από τις φορές που κάποιος ξένος θίασος περιόδευε σε αυτήν. Τα τελευταία χρόνια η επαφή με αυτού του είδους καλλιτέχνες συνήθως ήταν τυχαία. Τους παρατηρούσα πολλές φορές σε κάποιο πεζόδρομο της Αθήνας, να πετούν με μαεστρία κορίνες μεταξύ τους, ή ενώ ήμουν σταματημένη με το αυτοκίνητο να παίζουν με φωτιές, δίνοντάς μου μια μικρή γεύση από το τσίρκο εκείνων των πιο ανέμελων εποχών… Αυτοί και άλλοι τόσοι καλλιτέχνες του δρόμου πάντα με έκαναν να αναρωτιέμαι γιατί δεν είχαν μια στέγη, ένα ειδικό χώρο μόνο για αυτή την τέχνη. Τώρα, όχι μόνο έχουν δικούς τους χώρους στους οποίους κάνουν, έστω και σε μικρή κλίμακα, παραστάσεις αλλά δίνουν και μαθήματα σε μικρούς και μεγάλους που θέλουν να μυηθούν σε αυτό τον μαγικό –θα πω εγώ- κόσμο! Ο Κωστής Βαζαίος είναι ο ιδρυτής του Circus Dayz και μας εξηγεί το πότε, το πως, το τί και το γιατί…

Η ενασχόλησή μου με αυτό το είδος προέκυψε στην πορεία της ζωής μου, ίσως για να καταλάβω ποια ήταν τα παιδικά μου όνειρα. Το βάπτισμα το πήρα το 1996 στην Ελβετία, όταν συνεργάστηκα με μία πολύ ωραία ομάδα όπου εκεί κατάλαβα τί ακριβώς σημαίνει «θέατρο τσίρκο». Έπειτα έκανα πολλά ταξίδια στην Ευρώπη βλέποντας και δουλεύοντας.

Εγώ ξεκίνησα ερασιτεχνικά, κάνοντας ξυλοπόδαρα, παίζοντας με μπάλες και φωτιές, σαν χόμπι. Είχα τελειώσει σχολή δημοσιογραφίας και δούλευα σε γραφεία Τύπου, σε συναυλίες, μετέπειτα στην διαφήμιση. Σιγά-σιγά τα συνδύασα και έτσι γεννήθηκαν τα events. Αυτή η ιδέα μου ήρθε από το 1997, τότε είχαμε το “Lazy Days” που ήταν ένας αρκετά εναλλακτικός χώρος σε ένα παλιό νεοκλασικό στην Πλάκα, και εκεί δημιουργήθηκε η μαγιά για το “Circus Dayz”.

Τότε ήμασταν λίγο σαν εξωγήινοι! Στην αρχή και στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 έως το 2000 στην Ελλάδα ήταν πρωτόγνωρο, περίεργο και κάτι που δεν μπορούσε να οριστεί ακριβώς σαν τέχνη. Δεν είχε ενταχθεί στον κοινωνικό και στον καλλιτεχνικό ιστό, πράγμα που με έκανε να θέλω να βάλω τις βάσεις και να «νομιμοποιήσω» αυτό τον χώρο και να ενταχθεί μέσα στην ζωή μας, γιατί θεωρώ πως αξίζει.

Μετά μας δημιουργήθηκε η ανάγκη να υπάρχει ένας πιο επαγγελματικός χώρος εξάσκησης για να μπορούμε να κάνουμε μαθήματα και προπονήσεις. Τον Οκτώβριο του 2006 ανοίξαμε τον χώρο και το 2007 κάναμε το Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ζογκλέρ και Καλλιτεχνών δρόμου με συμμετοχή 3.000 καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, στα Ολυμπιακά Ακίνητα. Ήταν ένα πολύ δυνατό και μεγάλο φεστιβάλ που μας έφερε και πολλή γνώση, παρόλο που σχεδόν μία δεκαετία είχαμε σχέση με σχολές και καλλιτέχνες του εξωτερικού.

Από το 2006 ξεκίνησε ως χώρος προπονήσεων και προβών, σιγά σιγά άρχισε να στήνεται ένα πρόγραμμα διδασκαλίας. Ουσιαστικά από το 2010 και μετά ξεκίνησε να λειτουργεί με πιο σωστό πρόγραμμα το Circus Dayz με τα εναέρια ακροβατικά να αποτελούν το πιο διαδεδομένο είδος μας.

Στην αρχή ήμασταν πολύ λίγοι, δέκα, είκοσι, τριάντα άνθρωποι. Μετά πέρασε πολύς κόσμος, κάναμε αρκετές δράσεις, δημιουργήθηκαν και άλλοι χώροι, ομάδες που ασχολούνται με το τσίρκο. Τώρα πια είναι ένας χώρος που υπάρχει στην Αθήνα, εξελίσσεται και μεγαλώνει. Δημιουργεί ωραίες ζωές, κατά την γνώμη μου…! Ωραίες ζωές γιατί σου δίνει ελευθερία, μπαίνεις σε έναν κόσμο που σου δίνει πολύ περισσότερες επιλογές από αυτές που νομίζεις πως έχεις. Έχεις επικοινωνία με ανθρώπους από το εξωτερικό, μουσικούς, ηθοποιούς, αθλητές… Ο καθένας το πηγαίνει εκεί που θέλει και έτσι μπορεί να φτιάξει τον ιδιαίτερο κόσμο του και την ιδιαίτερη συνταγή του πάνω σε αυτό που του αρέσει.

Υπάρχουν μαθητές που είναι 4 χρόνια στην σχολή. Παλιοί μαθητές μας πλέον μπορούν να διδάσκουν. Πολλές ομάδες, εκτός από τις δικές μας, έχουν φτάσει σε πολύ καλό επίπεδο. Η «Και όμως κινείται» είναι μια πολύ καλή ακροβατική-χορευτική ομάδα και το Cirko Cachivache που κάνουν ωραίες εναλλακτικές παραστάσεις τσίρκο. Ενώ υπάρχουν και πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες που δουλεύουν με ομάδες του εξωτερικού που έχουν πολύ υψηλό επίπεδο. Γενικότερα, η ελληνική σκηνή έχει φτάσει σε πολύ καλό επίπεδο, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα!

Ο οποιοσδήποτε μπορεί να ασχοληθεί με την τέχνη του τσίρκου και να γίνει καλός σε αυτή. Δεν υπάρχουν σωματικά ή ηλικιακά κριτήρια, αν υπάρχει θέληση μετά από ένα-δύο χρόνια ενασχόλησης μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει ένα αποτέλεσμα ή έστω να του γίνει εφόδιο ζωής! Γιατί, για παράδειγμα, παίζοντας μπάλες ή κορίνες ενισχύονται τα αντανακλαστικά, περπατώντας στο τεντωμένο σκοινί, στα ξυλοπόδαρα, στην μπάλα ή στο μονοποδήλατο δημιουργείται μια ικανότητα ισορροπίας.

Αυτά, αντανακλαστικά και ισορροπία, τα χρησιμοποιείς και στην πραγματική ζωή. Κάτι που οι περισσότεροι νομίζουν ότι δεν τα έχουν στον μέγιστο βαθμό, και έτσι τα ανακαλύπτουν και τα εξελίσσουν. Ακόμα και σε έναν ηθοποιό ή ένα χορευτή δίνει περισσότερη ισορροπία, αλτικότητα, τον βοηθά να ξεπεράσει μια πιθανή υψοφοβία, αγοραφοβία, κλπ. Είναι και ένας τρόπος να αυτοσυγκεντρωθείς, να χαλαρώσεις, να ξεχάσεις την ρουτίνα της καθημερινότητάς σου. Λειτουργεί θετικά στην ζωή σου γενικότερα γιατί μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι και να σε εμπιστεύονται, μέσα από ένα ακροβατικό ντουέτο ή σε μία ομάδα που ο ένας στηρίζει τον άλλον, μπορείς να σταθείς μόνος σου, επικοινωνείς με τους άλλους και βγάζεις στοιχεία του χαρακτήρα σου ενώ παράλληλα αθλείσαι.

Έχουμε παιδικό τμήμα στο οποίο πολλά παιδιά μαθαίνουν την τέχνη του τσίρκο, από πέντε χρονών! Τα παιδιά μαθαίνουν πολύ πιο εύκολα από τους μεγάλους. Ακροβατικά εδάφους, εναέρια ακροβατικά πανιά, κούνια, σύγχρονο και ακροβατικό χορό, ζογκλερικά και έται δημιουργείται ένας «κύκλος» που αποτελεί το τσίρκο. Είναι ασφαλές αν υπάρχει σωστή καθοδήγηση, επαγγελματικός εξοπλισμός και σωστές συνθήκες γενικότερα. Άλλωστε ό,τι μαθαίνεις το κάνεις βήμα βήμα, δεν μπορείς ξαφνικά να τα κάνεις όλα. Σε εμάς δεν έχει χτυπήσει ποτέ κανείς, το πρώτο πράγμα που μαθαίνει όποιος κάνει μαθήματα στο Circus Dayz είναι να μην κάνει κακό στον εαυτό του, ούτε να κάνει πράγματα πέρα από τις δυνατότητές του.

Κάθε χρόνο κάνουμε Φεστιβάλ, σε συνεργασία με την Τεχνόπολη, φέτος το καλοκαίρι θα κάνουμε το τέταρτο. Έχουμε ήδη στα σχέδια να κάνουμε εκδηλώσεις Παιδικού Τσίρκο αλλά και εναέρια meetings, δηλαδή συναντήσεις που θα έχουν να κάνουν με την τέχνη των εναέριων ακροβατικών με καθηγητές και καλλιτέχνες από Ελλάδα και εξωτερικό που θα πραγματοποιήσουν σεμινάρια και παραστάσεις για τον κόσμο.

Το μότο μου; May all days be… Circus Dayz!

www.circusdayz.gr

ATHENS CIRCUS FESTIVAL 29-30-31 Μαΐου – Τεχνόπολη  Δήμου Αθηναίων

Διαβάστε επίσης:

Μια μικρή φιλόξενη έπαυλη στο κέντρο της Αθήνας | Της Δανάης Φαίδρας Θωμαΐδου Ικαρία: Μία «Little Land» για … «μεγάλους» ανθρώπους. | Της Δανάης Φαίδρας Θωμαΐδου Γιώργος Κοντραφούρης – Ένας μαραθωνοδρόμος της τζαζ… | Της Δανάης Φαίδρας Θωμαΐδου Ο συνθέτης Κορνήλιος Σελαμσής «χειροτεχνεί» Κινούμενα Σχέδια | Της Δανάης Φαίδρας Θωμαΐδου