Μr.Τambourine man | Της Μαριάννας Φωτοπούλου

Υπάρχουν και τέτοιες μέρες..

που κάτι σε βαραίνει ή ο καιρός δεν σε εμπνέει για τίποτα.

Αυτές τις μουντές μέρες βάζω αυτό το τραγούδι και αρχίζει ένα ταξίδι στο παρελθόν.

Εικόνες περνάνε μπροστά από τα μάτια μου, παίρνουν ζωή μέσα στο δωμάτιο..

Και εγώ γίνομαι και πάλι παιδί με τα μαλλιά μου κοτσιδάκια και φορώντας ένα λουλουδάτο φόρεμα.

Χαρούμενη, ανέμελη, ξέγνοιαστη, ευτυχισμένη.

Θυμάμαι που παίζαμε με τα αδέρφια μου με μάτια λαμπερά και από την κάθε μας κίνηση να διαχέεται αυτή η αστείρευτη παιδική αθωότητα..

Όλα να είναι καλά, φωτεινά, απλά, αληθινά μέσα απο τα μάτια ενός παιδιού..

Θυμάμαι αυτά τα παιδικά γελάκια, τα χαχανητά τις πλάκες και τις ζαβολιές που κάναμε.

Την μαμά να μου κάνει τα μαλλιά πλεξούδες.

Τα πρωινά της Κυριακής που φτιάχναμε κέικ και όλο το σπίτι μύριζε πορτοκάλι..

Θυμάμαι το αίσθημα μοναδικότητας που μου δίναν οι γονείς μου όταν έκανα το οτιδήποτε μικρό..

Θυμάμαι που βάζαμε μουσική στη διαπασών και χορεύαμε μέχρι να πέσουμε κάτω από την εξάντληση.

Θυμάμαι που ο μπαμπάς πάντοτε με άφηνε να βάζω τα πόδια μου πάνω στα δικά του όταν χορεύαμε για να μην χάνω τα βήματα..

Θυμάμαι που εμείς μαδούσαμε μαργαρίτες και η μαμά μας στόλιζε τα μαλλιά με πολύχρωμες κορδέλες..

Θυμάμαι τις λίγες φορές που οι γονείς μου είχαν χρόνο και μας πήγαιναν στο ράντζο να δούμε τα άλογα..

Θυμάμαι που η μαμά μας έπαιζε τραγούδια στην κιθάρα πριν πάμε για ύπνο και δεν ήθελα να σταματήσει ποτέ..

Θυμάμαι κάτι βράδια που έβρεχε πολύ και εγώ φοβισμένη πήγαινα στο κρεβάτι τους και μου κάνανε χώρο να κοιμηθώ ανάμεσά τους..

Θυμάμαι τις αγκαλιές, τα φιλιά, τα σ’αγαπώ που μας δινόταν τόσο απλόχερα και εγκάρδια ..

Θυμάμαι τι σήμαινε τότε ευτυχία..

Και αυτό το τραγούδι να μας συνοδεύει, να υπάρχει πάντα στο παρασκήνιο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο

είτε στις διαδρομές με το αυτοκίνητο, είτε στο ραδιόφωνο του σαλονιού είτε όταν το έπαιζε η μαμά μου στην κιθάρα..

Ένα τόσο δα μικρό ερέθισμα που σου θυμίζει όλα αυτά και η μέρα ήδη δείχνει καλύτερη..

 

Η Μαριάννα Φωτοπούλου, σπουδάζει στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το γράψιμο είναι το πάθος της “μέσα απο αυτό εκφράζομαι. Αν δεν έγραφα, δεν θα είχα τίποτα να πω”.


Link:Μαριάννα Φωτοπούλου

NEWSLETTER

Name
Email *