Η μουσική και τα τραγούδια σε μια ταινία πολλές φορές είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Ντύνει την εικόνα και το συναίσθημα και είναι ικανή να πάρει μια ταινία και κυριολεκτικά να την απογειώσει. Τέτοια Soundtrack είναι και τα παρακάτω…
Chef, Διάφοροι
Milan Records (2014)
Ίσως η πιο δροσερή (και γευστική) ταινία του φετινού καλοκαιριού. Οι μουσικές και τα τραγούδια του soundtrack, ανακατεύτηκαν με τις γεύσεις και τις μυρωδιές της ταινίας, δημιουργώντας μια πανδαισία εδεσμάτων, αρωμάτων και χρωμάτων. Ένα soundtrack που ακούγεται δυνατά από την αρχή μέχρι το τέλος, με μουσικές που ταιριάζουν σε ένα ανάλαφρο road movie. Με μουσικές που σε έκαναν να θες να πας για χορό (…και βρώμικο), μόλις βγεις από τον θερινό.
Vicky Christina Barcelona, Διάφοροι
Telarc (2008)
Ο Woody Allen εκτός από το έκδηλο ταλέντο που έχει, στο να φτιάχνει υπέροχες ταινίες, έχει και ένα ακόμα. Είναι εξαιρετικός μουσικός επιμελητής. Οι μουσικές του Vicky Christina Barcelona είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η περιπλάνηση των ηρώων στη πανέ-μορφη Βαρκελώνη, δένει υπέροχα με τραγούδια και μουσικές από τους Giulia y Los Tellarini, Paco De Lucia (υπέροχο το Entre Dos Aguas), ή το εξαιρετικό Asturias από τον Juan Quesada. Ένα soundtrack που είναι γεμάτο με αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο της ισπανικής κιθάρας. Κάτι που μόνο καλό μπορεί να είναι. Χμμμ… Εισιτήρια για Βαρκελώνη έκλεισα;
Once (Μια φορά), Glen Hansard, Marketa Irglova
Canvasback, Columbia, Sony Music (2007)
Αυτή η Ιρλανδική ταινία παρακολουθεί την γνωριμία δυο μουσικών και την προσπάθεια τους να ηχογραφήσουν έναν δίσκο. Οι Glen Hansard και Marketa Irglova, πρωταγωνιστούν και υπογράφουν τα τραγούδια της ταινίας και λίγο αργότερα δημιουργούν το μουσικό σχήμα Swell Season. Το τραγούδι Falling Slowly, απέσπασε Όσκαρ τραγουδιού το 2007. Στην Deluxe Edition του Soundtrack θα βρείτε και μια διασκευή του κομματιού Into The Mystic του Van Morrison.
Amelie, Yann Tiersen
Virgin Records (2001)
Η δεύτερη γαλλική ταινία της λίστας. Το 2001, ο Jean-Pierre Jeunet διηγείται ένα παραμύθι για μια όμορφη γλυκιά και ντροπαλή σερβιτόρα, που βάλθηκε να αλλάξει προς το καλύτερο, τις ζωές των ανθρώπων γύρω της. Αυτήν την όμορφη ιδέα, την έντυσε με υπέροχες μελωδίες ο Yann Tiersen. To soundtrack αυτό είναι στη λίστα γιατί μου ξυπνά μνήμες. Ακόμα θυμάμαι στο σχολείο, την ώρα των καλλιτεχνικών, την καθηγήτρια να μας βάζει αυτό το soundtrack για να ζωγραφίσουμε. Και μπορεί με τα πινέλα μου να μην τα βρήκαμε ποτέ (και ναι δεν θα καταλάβω ποτέ, πως ο Bob Ross το έκανε να φαντάζει τόσο διαολεμένα εύκολο), αλλά τον δίσκο τον λάτρεψα….
The Artist, Ludovic Burce
Sony Classical Records (2011)
Στον οσκαρικό Αρτίστα του, ο Michael Hazanavicius φτιάχνει έναν ύμνο διάρκειας 100 λεπτών στην μαγεία του βωβού κινηματογράφου. Μιας τέχνης περασμένης, μα, όπως φαίνεται, όχι λησμονημένης. Όντας βωβή, λοιπόν, η ταινία, έχει δυο όπλα για να επικοινωνήσει με τον θεατή. Τις εκφράσεις των ηθοποιών και τη μουσική. Ο Ludovic Bource γράφει υπέροχη μουσική και αποσπά Oscar, νικώντας μετρ του είδους όπως ο John Williams και ο Howard Shore. Μια μουσική που τα είχε όλα: ήταν έντονη, χαρούμενη, συγκινητική, ακόμα και παιχνιδιάρικη. Δεν νομίζω ότι χρειάζεστε κάτι παραπάνω; Εγώ πάντως, δεν μιλάω άλλο…
Link:Μάνος Ψαρρός
