-«Νάντια, τι είναι το ταλέντο;»
-«Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι στην ζωή είναι καλό να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί. Αυτό είναι ταλέντο», μου λέει.
Κάνοντας λοιπόν αυτό που την ευχαριστεί, βρίσκεται απέναντί μου με ένα καφέ στο χέρι, χαλαρή, παρά το ότι έχει πρεμιέρα σε λίγες μέρες στο σημαντικότερο θεατρικό της βήμα ως τώρα. Έχει κάθε μέρα γύρισμα. Έχει κάθε μέρα πρόβα. Θα ήθελε το 24ωρο να ήταν 28ωρο για να προλαβαίνει να απολαμβάνει λίγο περισσότερο όσα κάνει. Αλλά δεν την πειράζει, «λειτουργώ υπό πίεση, όταν πιέζομαι γίνονται όλα όπως πρέπει», θα μου πει λίγο αργότερα. Μετακινείται με το μετρό, μιλάει με τους ταμίες στο σούπερ μάρκετ και διανύει την δική της «..μελωδία της ευτυχίας». Και το κατάφερε γιατί είναι ειλικρινής με την δουλειά της, πεισματάρα και επίμονη.
Ποια είσαι λοιπόν Νάντια Κοντογεώργη;
Είμαι ηθοποιός και αυτή την περίοδο συμμετέχω στην σειρά του Λευτέρη Παπαπέτρου «Κάτω Παρτάλι» που θα προβάλλεται ξανά στο Mega από τον Ιανουάριο, και θα υποδυθώ την Μαρία στην «Μελωδία της Ευτυχίας» που ανεβαίνει από τις 7 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Παλλάς σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου. Μένω με τον αδερφό μου, αγαπάω πάρα πολύ τους φίλους μου, και η οικογένειά μου μού λέει να μην τρώω σοκολάτες και να τους βλέπω πιο συχνά.
Η αρχή.
Σπούδασα στο Εθνικό Θέατρο. Παρόλα αυτά δεν αισθάνομαι ηθοποιός του Εθνικού ή του Τέχνης ή του Βογιατζή ή ό,τι άλλο. Δεν θέλω να με ορίσω. Δεν το βλέπω έτσι και δεν είχα ποτέ τέτοια κολλήματα. Αν κάτι με ενδιαφέρει και με γοητεύει στην φάση που είμαι, το κάνω. Έχω κάνει από stand up comedy μέχρι μιούζικαλ, Επίδαυρο, αρχαίο δράμα. Καλό είναι να κάνουμε ό,τι είναι ειλικρινές για εμάς. Έτσι θα πετύχει. Δεν ξέρω πώς ξεκίνησα αυτή την δουλειά, ήταν ένας συνδυασμός τυχαίων γεγονότων. Τυχαίο γεγονός είναι ας πούμε ότι βρέθηκα σε ένα περιβάλλον που με βοήθησε να ανακαλύψω την κλίση μου. Πήγαινα σε ένα σχολείο που μου έδινε πολλές καλλιτεχνικές επιλογές και αυτό με βοήθησε να καταλάβω τι θέλω να ακολουθήσω στην ζωή μου. Έκανα τραγούδι, χορό, θέατρο και είχα την ευκαιρία να αναπτύξω αυτές τις πλευρές της προσωπικότητάς μου. Μπορεί σε ένα άλλο περιβάλλον να ανακάλυπτα άλλα κομμάτια του εαυτού μου. Δεν είναι όμως μόνο θέμα τύχης. Αν δεν είχα και την πεποίθηση ότι η Τέχνη είναι αυτό που νομίζω ότι θα με κάνει ευτυχισμένη, δεν θα έδινα στην συνέχεια εξετάσεις στο Εθνικό, δεν θα επέμενα τόσο και προφανώς δεν θα είχα αυτή την πορεία. Οπότε είναι μάλλον ένας συνδυασμός πίστης και τύχης. Τείνω να πιστεύω ότι η δράση μας σε κάθε τι, έχει μεγαλύτερο ποσοστό από την τύχη! Το ταλέντο δεν ξέρω ακριβώς τί είναι. Ξέρω όμως ότι στην ζωή είναι καλό να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί. Όλοι πετυχαίνουν αν έχουν πίστη σε αυτό. Σήμερα, μετά από 9 χρόνια σε αυτό τον χώρο, είμαι πολύ χαρούμενη για όσα έχω κάνει. Με συγκινεί πολύ και το γεγονός ότι ακούω όμορφα πράγματα για εμένα από τους συναδέλφους μου. Πάντα προσπαθούσα να είμαι ειλικρινής στην δουλειά μου και νομίζω ότι αυτό το καταλαβαίνουν.
Το Θέατρο.
Ο «Βιολιστής στη Στέγη», το «Δυο τρελοί-τρελοί παραγωγοί», η «Όπερα της Πεντάρας», το «Rent», το «Chicago», το «Μερικοί το προτιμούν καυτό» και το «Θα σε πάρω να φύγουμε» είναι κάποιες από τις μουσικές παραστάσεις που έχω συμμετάσχει. Λατρεύω το μιούζικαλ και πάντα ονειρευόμουν να παίζω σε τέτοια έργα. Χαίρομαι πολύ που υπάρχει άνθιση του είδους στην Ελλάδα. Το ελληνικό κοινό δεν ήταν εκπαιδευμένο στο δυτικό μιούζικαλ, ίσως γιατί δεν το είχε δει στις ελληνικές σκηνές. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν ανέβει πάρα πολλά μιούζικαλ σε γεμάτες αίθουσες! Οπότε προφανώς κάτι αρέσει στο κοινό για να γεμίζει τα θέατρα. Θέλω πολύ να συνεχίσουν να γίνονται τέτοιες παραστάσεις. Το μιούζικαλ περικλείει μια πολύ όμορφη πλευρά του Θεάτρου και πρέπει να του φερόμαστε με αγάπη και στοργή. Είναι απαιτητικό είδος και έχει έναν συγκεκριμένο ερμηνευτικό τρόπο και υποκριτικά και τραγουδιστικά. Θέλει σπουδή, δουλειά, προπόνηση. Το σημαντικό είναι όμως να γίνεται κάτι με αγάπη και ο καθένας να προσπαθεί να προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορεί για να βγαίνουν ωραίες δουλειές.
Η «Μελωδία της Ευτυχίας» της.
Αυτό το έργο ήταν κάτι σαν άπιαστο όνειρο για μένα. Το ονειρευόμουν πάντα, δεν θα πω ψέματα! Ήταν ονειρεμένος ρόλος και γενικότερα η Jully Andrius ήταν μια σταθερή προσλαμβάνουσα όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο. Πρόκειται για ένα έργο που αγγίζει χορδές που έχουν να κάνουν με την παιδικότητά μας, την αλήθεια μας και τα συναισθήματά μας. Την παράσταση βέβαια την κλέβουν τα παιδιά. Είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές.Έχουμε 18 παιδάκια σε τριπλή διανομή και είναι πραγματική ευτυχία αυτή η συνεργασία.
Φυσικά είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάζομαι και με τον εξαιρετικό Άκη Σακελλαρίου, τον Αργύρη Αγγέλου που είναι καταπληκτικός musical performer, την Ζέτα Δούκα που είναι επίσης εξαιρετική και με μια υπερταλαντούχα ομάδα νέων ανθρώπων που απογειώνουν όλο αυτό που έχει σκηνοθετήσει η Θέμις Μαρσέλλου
Η τηλεόραση.
Με χαροποιεί τρομερά που παίρνω τόση θετική ενέργεια από τους ανθρώπους που παρακολουθούν το «Κάτω Παρτάλι». Έχει πλάκα για μένα αυτή η πρωτόγνωρη επαφή με τον κόσμο. Θα πάω δηλαδή στο σούπερ μάρκετ και θα αρχίσω να κουβεντιάζω με τους ταμίες, τους υπαλλήλους, τους πελάτες! Είμαι βέβαια άνθρωπος που αυτό θα το έκανε έτσι κι αλλιώς. Απλά τώρα μιλάω με λίγο περισσότερους (γελάει). Είχαμε γνωριστεί με τον σεναριογράφο της σειράς το 2008 σε μια παράσταση, χωρίς ωστόσο να αναπτύξουμε ιδιαίτερες σχέσεις πέρα από τα τυπικά. Πέρυσι το καλοκαίρι με πήρε τηλέφωνο, και μου είπε ότι ετοιμάζει ένα σίριαλ και ότι θα τον ενδιέφερα για έναν ρόλο. Θυμάμαι λοιπόν ότι κάναμε πρόβες στο Παλλάς για το «Chicago» και έψαχνα να βρω σήμα για να μου έρθει το email με το σενάριο. Άρχισα να το διαβάζω στην ζούλα με τεράστια αγωνία και έλεγα ‘’πες μου ότι θέλει να κάνω την Βίβιαν’’… και τότε βλέπω υστερόγραφο: ‘’διαβάζεις την Βίβιαν’’. Έπαθα πλάκα. Είπα “ναι” αμέσως, χωρίς να ξέρω τίποτα άλλο για την σειρά. Και πολύ καλά έκανα (γελάει). Η σειρά πέτυχε γιατί το σενάριο είναι τέλειο και γιατί βρέθηκαν μαζί πολλοί άνθρωποι με θετική ενέργεια που ήθελαν να το κάνουν άψογο. Η σκηνοθέτις μας, η Αμαλία Γιαννίκου, είναι πολύ νέα και έχει μια φρέσκια ματιά, πράγμα που βοήθησε επίσης πολύ. Όλοι το βλέπαμε με διαφορετική ματιά. Έτσι, παίρνουμε πλέον τους λόγγους και τα βουνά και περνάμε απίστευτα. Κάνουμε γυρίσματα στο Καπανδρίτι, στον Νέο Βουτζά, στον Μαραθώνα, στην Κάντζα. Παντού. Παίζω με συμφοιτητές μου από την σχολή, με τον Μίνω Θεοχάρη, την Ελευθερία Μπενοβία που μπαίνει φέτος στο καστ, τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη! Είναι τύχη αυτό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γινόταν μια τόσο σουρεαλιστική σειρά που θα ήταν τόσο κοντά στο χιούμορ μου και στην κωμικότητά μου. Ο δεύτερος κύκλος θα είναι εντελώς διαφορετικός και θα ξεκινήσει στις 12 Ιανουαρίου. Ανυπομονώ!
Η ζωή της.
Είμαι στην καλύτερη φάση μου. Στην πορεία μου είχα και καλές και κακές στιγμές. Είναι μάλλον μέρος της διαδικασίας και η αποτυχία. Όπως και την επιτυχία την θεωρώ μέρος της διαδικασίας. Δεν την θεωρώ αποτέλεσμα ή αρχή. Επίσης, το αν έχω πετύχει δεν θα το πω τώρα, γιατί δεν ισχύει. Αυτό, εφόσον γίνει, θα το πω στα 150 μου (γελάει). Κάθε μου δουλειά ήταν σαν ένα μικρό βήμα προς τα μπρος, σαν να κατακτώ ένα μικρό μου όνειρο. Οπότε, επιτυχία είναι μάλλον το να γίνονται τα όνειρά σου πραγματικότητα και να κάνεις στην συνέχεια καινούργια όνειρα, να βάζεις νέους στόχους και να έχεις την διάθεση να ονειρεύεσαι πάντα καινούργια πράγματα, ακόμη πιο όμορφα και φωτεινά! Πάντα προσπαθούσα να είμαι αισιόδοξη. Υπήρχαν βέβαια και φορές που δεν τα κατάφερνα. Εκείνες τις περιόδους διάβαζα πολύ και έβρισκα καταφύγιο στους φίλους μου. Αυτό πάντα με βοηθάει στις δύσκολες φάσεις μου. Να βγαίνω με τους φίλους μου και να μιλάω. Να μιλάμε και να λέμε όσα έχουμε μέσα μας. Αν δεν επικοινωνούμε όσα σκεφτόμαστε, θα είμαστε δυστυχείς. Και με την τέχνη αυτό κάνουμε εξάλλου, προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε πράγματα, να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας. Αυτή είναι η ανάγκη του ανθρώπου.
Το μυστικό της.
Το μυστικό μου; Η ειλικρίνεια. Είμαι ειλικρινής με ό,τι κάνω. Με βοηθάει και η επιμονή μου και η πίστη μου ότι τα πράγματα θα γίνουν τελικά όπως τα θέλουμε. Ήμουν πολύ τυχερή, δεν λέω. Έχω βρεθεί στα κατάλληλα μέρη την κατάλληλη στιγμή, αλλά οδηγούμουν εκεί επειδή επέμενα και το κυνηγούσα. Ακόμη και σε περιόδους που δεν είχα δουλειά, δεν τα παρατούσα. Συνέχιζα να διαβάζω, να μελετάω, να κάνω μαθήματα τραγουδιού και ακόμη και σε δύσκολες στιγμές συνέχιζα να έχω μέσα μου το όνειρό μου. Και έτσι σκοπεύω να συνεχίσω. Μπορεί τώρα να είναι μια πολύ καλή περίοδος για μένα, αλλά πότε δεν ξέρεις. Όλα αλλάζουν. Αυτό που δεν θα αλλάξει είναι αυτή η αφοσίωση σε αυτό που κάνω. Πρέπει να έχουμε την πίστη ότι τα πράγματα θα γίνουν όπως θέλουμε.
Info
Η «Μελωδία της Ευτυχίας» ανεβαίνει στο Θέατρο Παλλάς σε μετάφραση και σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου, μουσική διεύθυνση Γιάννη Αντωνόπουλου, χορογραφίες Άννας Αθανασιάδη και σκηνικά Μαίρης Τσαγκάρη. Πρωταγωνιστούν η Νάντια Κοντογεώργη, ο Άκης Σακελλαρίου, η Ζέτα Δούκα, ο Αργύρης Αγγέλου, η Μαρία Γράμψα, η Άννα Φιλιππάκη και ακόμη 12 ηθοποιοί και 18 παιδιά σε τριπλή διανομή.
Link:Τάσος Μπιμπισίδης
