Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και όλα σιγά σιγά φωτίζονται.. και όρεξη να μην έχεις, την βρίσκεις στην πορεία. Λίγα παραπάνω λαμπάκια, ένα ελαφάκι, μια αρκούδα για το σαλόνι. Εμένα η υπερβολή αυτή, ακόμη και στη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση.. μου αρέσει πολύ, με βγάζει από την άχρωμη-κάποιες φορές- καθημερινότητα.
Η γιορτή αυτή είναι για τα παιδιά.. αλλά σκέψου και αυτό.. παιδιά είμαστε όλοι.
Και δεν το λέω έτσι απλά.. το πιστεύω… ναι! Διαβάζοντας το σημείωμα του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, από τον «Πουπουλένιο», βρήκα την απάντηση μου.
«Ναι, είναι αλήθεια, δεν υπάρχουν ενήλικες. Μην ξεγελιέστε από τα γκρίζα μαλλιά, τα ρούχα και τις συζητήσεις για την οικονομία. Μεγαλώνουμε, φεύγουμε απ’ το σπίτι, φτιάχνουμε τις δικές μας οικογένειες, η ζωή απλώνει στρώματα λήθης πάνω στα παιδικά μας χρόνια, αλλά ό,τι ζήσαμε ως παιδιά, οι βασικές μας ανασφάλειες, οι πρωταρχικοί μας φόβοι, και όλες οι πληγές, απλώς μεγαλώνουν μαζί μας. Γινόμαστε ό,τι χάσαμε. Ψηλώνουμε, ασπρίζουμε, γερνάμε, αλλά στην ουσία είμαστε πάντα κάτι παιδιά, που τρέχουν πάνω-κάτω σε μια αλάνα προσπαθώντας απεγνωσμένα να χωρέσουν στη ζωή.»
Θέλω λοιπόν να σας καλέσω όλους σε ένα φεστιβάλ, σε μια γιορτή, για όλους μας, για όλα τα παιδιά..
Θα είμαστε όλοι εκεί και θα περάσουμε καλά..
Ντύσου απλά και ετοιμάσου να παίξουμε μαζί, να δούμε θέατρο, να γνωριστούμε..
Σε περιμένουμε..
Αντιγόνη Παφίλη
Υ.Γ. Αν θές περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα θα βρείς εδώ..paidikofestival.blogspot.gr
