π =1945 | Της Δανάης Χατζή
[π.
όπως λέμε "πάλι"
όπως λέμε "πάντα" και "ποτέ
τίποτα σίγουρο και καμία σταθερά
όπως λέμε "πoυθενά", μηδέν
όπως λέμε "πρώτη" αγάπη και "πουτάνα" μνήμη
που είσαι μωρέ; που τρέχεις;
π=1945]
Έχω γεμίσει ρωγμές
Κι εσύ, δεν αναγνωρίζεσαι.
Πότε λες να τα στοκάρουμε αυτά τα κορμιά;
Kρέμονται μαραμένα καλώδια πό τις κοιλιές μας.
Τρύπες παντού.
Ξεφτίζουμε.
Τα μαλλιά μας τα παίρνει ο άνεμος.
Σκορπάμε.
Θυμάσαι που κάποιος μας έλεγε πωςο έρωτας ανασταίνει;
Δεν τον ρωτήσαμε όμως, πόσους θανάτους πρέπει πρώτα να αντέξουμε.
Που είσαι, αγάπη μου; Πεθαίνεις;
Facebook : Χαζή Δανάη
