Είδα τις καλύτερες γενιές του μυαλού μου

διαλυμένες απ’ τη φαιδρότερη Λογική

υστερικές, γυμνές και χρεωμένες

να σέρνονται σε βαλκάνιους δρόμους την αυγή γυρεύοντας

τρόπους για να πληρωθεί μια αναγκαία δόση,

ρεμπέτες-άγγελοι που τσάκισαν τη ράχη τους μεταφέροντας πίτσες,

φιλέτα ροφού σβησμένα σε σαμιώτικο, έπιπλα «κάν’ το μόνος σου» και είδη υγιεινής,

που φτωχοί στήθηκαν καπνίζοντας μπροστά από υπερφυσικές οθόνες

μ’ έναν τρόμο παράλυτο για τα βιογραφικά τους,

που βρήκαν την κόμισσα Seroxat να σέρνεται ξημερώματα στην Ηπείρου

συντροφιά με τον βαρόνο Tavor και τη μακρινή εξαδέλφη του―

αναιμική δεσποινίδα του ιδιωτικού παροράματος―Xanax,

που σκάλισαν μ’ έναν ξεκούρδιστο τζουρά

χιτζάζ, ουσάκ, σαμπάχ και πειραιώτικους δρόμους,

αυλακωμένα απομεσήμερα με καύσωνα

μέσα σε τυφλά δυάρια και γρίλιες ασφυκτικές,

που πάρκαραν τα Cherokee τους στα λιθόστρωτα τουΨυρρή

κι έχασαν το σκαλπ τους για μια φυσική ξανθιά―που δεν ήταν φυσική ξανθιά―

που τρέκλισαν και σκόνταψαν στο ανυπόληπτο φιλιατρό

επιστρέφοντας με σκάρτη καρδιακότητα στη Κατανάγκα,

που άκουσαν τον Σωκράτη να ουρλιάζει «Τα Πάγια» με σπασμένες χορδές

απ’ τη Συκιά Χαλκιδικής ίσαμε τη Στουτγάρδη,

που εκπόνησαν διδακτορική διατριβή

με θέμα «Ο Υπαρξισμός μετά τον Σαρτρ και το Πρόβλημα της Αναπηρίας

στη Νοτιοδυτική Γκάνα» και γύρισαν στην Αθήνα

θωπεύοντας στις ουρές του ΟΑΕΔ το μακρύτερο

μανίκι της μεταμοντερνίλας,

Γιώργος Πρεβεδουράκης, Κλέφτικο

Α΄έκδοση: Φεβρουάριος 2013

Εκδόσεις-περιοδικό ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ

Η ομάδα Per-Theater-Formance μετά την παράσταση επανέρχεται στο Bios με την performance To Κλέφτικο (Μία Τελετουργία) βασισμένο στο ομώνυμο ποιήμα του Γιώργου Πρεβεδουράκη.

Η παράσταση To Κλέφτικο (Μία Τελετουργία) διερευνά σκηνικά τη σχέση της ποίησης με την τελετουργία καθώς και τη σχέση των τελετών, του ιερού και των εκστατικών φαινομένων με το θέατρο.

ενα σύγχρονο “τελετουργικό της άνοιξης”, εμπνευσμένο από παράξενες τελετές αναγέννησης διαφορετικών πολιτισμών και εποχών, οργανώνεται γύρω από το ποίημα «Κλέφτικο» του Γιώργου Πρεβεδουράκη.

Το Ουρλιαχτό του Άλλεν Γκίνσπεργκ, μεταγράφεται από τον έλληνα ποιητή και παρουσιάζεται από την ομάδα Per-Theater-Formance σε μια ιδιότυπη τελετή, ως ένας καυστικός θρήνος για την ελληνική πραγματικότητα, αλλά και ως ύμνος για όλους τους σημερινούς “ρεμπέτες-αγγέλους”.