Ο Σταμάτης Νεδιλάκης, σχεδιαστής και τεχνολόγος ξύλου και επίπλου, δεν είναι «ξύλο απελέκητο». Ξέρει ότι «ο καλός ο ρόζος θέλει καλή σφήνα» και ότι «κάθε ξύλο έχει τον καπνό του»… Έτσι, όταν μετά από χρόνια δουλειάς σε μεγάλη βιομηχανία ξύλινων κουφωμάτων και επίπλων, κατάλαβε ότι η δημιουργικότητά του –με τα τότε δεδομένα- ήταν αδύνατο να εκφραστεί όσο και όπως ήθελε, διότι η γραμμή παραγωγής που έπρεπε να ακολουθήσει δεν τον «άφηνε σε χλωρό κλαρί»! Παρά την οικονομική κρίση, τόλμησε να κάνει πραγματικότητα την δική του ιδέα, τα “27 Wooden Accessories” και, «χτύπα ξύλο», τα κατάφερε! Ξύλινα παπιγιόν, μανικετόκουμπα, τσάντες και πολλά ακόμα μοναδικά αξεσουάρ επιβεβαιώνουν ότι «το ξύλο βγήκε απ’τον παράδεισο»! (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης «ξύλο»)
Tι είναιτο 27 wooden accessories;
Είναι μια ιδέα που γεννήθηκε εδώ και ένα εξάμηνο περίπου και στην ουσία είναι αξεσουάρ ξύλου, σε πρώτη φάση αυτό που γεννήθηκε πρώτο ήταν τα ξύλινα παπιγιόν αλλά σιγά σιγά αυτό θα διευρυνθεί και θα εξελιχθεί.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα;
Σίγουρα επηρεάστηκα από αυτό που έχω σπουδάσει και έχω ασχοληθεί τόσα χρόνια. Δούλεψα σε διάφορα εργοστάσια και πάρα πολλά αντικείμενα ενώ είναι φτιαγμένα από ένα άλλο υλικό εγώ τα φανταζόμουν πως θα ήταν άμα ήταν φτιαγμένα από ξύλο, ή τι μορφή θα μπορούσαν να έχουν και να είναι φτιαγμένα από ξύλο. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του να φτιάξω και ένα ξύλινο παπιγιόν. Σίγουρα έχω δει κάποια πράγματα διακοσμητικά που σου φέρνουν στο μυαλό παπιγιόν ή ένα φιόγκο από μέταλλο, ή πλαστικό ή κάτι τέτοιο οπότε σκέφτηκα γιατί να μην το κάνω κανονικό παπιγιόν να το φοράς, φυσικά με κάποιες λεπτομέρειες υφάσματος για να παραπέμπει και στο πραγματικό. Γενικά και εγώ και η γυναίκα μου είμαστε λίγο ιδιαίτεροι άνθρωποι στο ντύσιμο και μας αρέσει πολύ η μόδα οπότε δε θα ήθελα να ασχοληθώ με έπιπλα είτε με διακοσμητικά. Θεωρώ ότι αυτό το πράγμα στην Ελλάδα δεν έχει ιδιαίτερο μέλλον γιατί για να κάνεις ένα διακοσμητικό προϊόν ή να να κάνεις μια τέτοια μελέτη χρειάζεσαι ένα πολύ μεγάλο backround και μια πολλή μεγάλη εταιρία για να σε υποστηρίζει. Πρώτα απ’ όλα τα διακοσμητικά είναι δύσκολο να τα κάνεις όλα χειροποίητα γιατί σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις και μια μαζική παραγωγή, το παπιγιόν και τα αξεσουάρ είναι μικρότερα και μπορείς να επεξεργαστείς και περισσότερα κομμάτια με το χέρι και να βγαίνουν και ίδια, φυσικά, και ποιοτικά. Τώρα πια με το παπιγιόν, έτσι όπως έχει πάει το πράγμα, τα περισσότερα έρχονται με ειδικές παραγγελείες, δηλαδή από πίσω υπάρχουν χαραγμένες αφιερώσεις, σύμβολα, κάποιοι ζητούν και δικά τους ιδιαίτερα σχέδια, όπου γίνονται χαρακτηριστικά για έναν άνθρωπο.
Ποιος ήταν ο λόγος που αποφάσισες να κάνεις κάτι διαφορετικό;
Σε όλες τις προηγούμενες δουλειές που έκανα δεν ήμουν όσο δημιουργικός θα ήθελα να είμαι γιατί πατάς κάποια στάνταρ εκεί πέρα, ενώ σε αυτό που κάνω εδώ δεν υπάρχουν στάνταρ και ειδικά όταν μιλάμε για αξεσουάρ ή μόδα δεν υπάρχει καμία λογική, ούτε όρια, ό,τι θες μπορείς να το φτιάξεις. Τώρα αν θα είναι καλό ή όχι αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αλλά νιώθω πραγματικά ελεύθερος να σχεδιάσω ό,τι θέλω, αυτή είναι η αλήθεια και αυτό προσπαθώ να κάνω. Όση φαντασία έχεις μπορείς να την περάσεις στον κόσμο.
Δεν στοχεύεις σε μια μαζική παραγωγή…
Επειδή είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο δεν περιμένω όλοι να φορέσουν ξύλινο παπιγιόν. Περιμένω να το φορέσουν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν μια αισθητική, δεν ξέρω πως θα την κρίνω, αλλά να έχουν μια αισθητική. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους θέλουν να δημιουργήσουν κάτι δικό τους, που να το φοράνε μόνο αυτοί, να το έχουν μόνο αυτοί. Οπότε σε συννενόηση μαζί μου μπορούμε και το δημιουργούμε. Και θα έλεγα ότι οι ειδικές παραγγελίες είναι περισσότερες από τις κλασικές αυτή τη στιγμή.
Πόσος χρόνος χρειάζεται για να είναι έτοιμη μια παραγγελία;
Σε 3 με 4 μέρες θα το έχει στα χέρια του και χωρίς έξοδα αποστολής.
Τι ξύλα χρησιμοποιείς;
Στα παπιγιόν το υλικό είναι ξύλο μασίφ, και αυτή τη στιγμή δουλεύουμε δύο ξύλα, αν και στα σχέδιά μας είναι να χρησιμοποιήσουμε και άλλα. Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούμε δρυ και μιράντι. Το ένα είναι αμερικάνικο, το άλλο είναι τροπικό, έρχεται από τη Μαλαισία.
Πόσο άμεσα έγινε πράξη η ιδέα του «27 Wooden Accessories» ;
Να σου πω την αλήθεια η ιδέα από την πράξη πήρε μόνο μια βδομάδα, γιατί έχω έναν πολύ καλό “μάνατζερ”, έναν “διευθυντή” που με πιέζει τις ιδέες μου να τις κάνω πράξη και έτσι να μην αφήνω τον χρόνο να περνάει και απλά να υπάρχουν τα σχέδια. Οπότε γι’ αυτό πάει καλά, γιατί η Ερμίνα είναι έμπορος εγώ είμαι σχεδιαστής, οπότε με πιέζει για να βγουν τα πράγματα στην αγορά όσο πιο γρήγορα γίνεται. Γι’ αυτό και πήρε μόλις μια βδομάδα να φτιαχτεί το πρώτο παπιγιόν, εντάξει στα πρώτα 4-5, υπήρχαν αποτυχίες, υπήρχαν διάφορα προβλήματα, σε μιάμιση βδομάδα νομίζω είχα κάνει την πρώτη μου εμφάνιση με ξύλινο παπιγιόν.
Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις;
Οι αντιδράσεις ήταν πάρα πολύ καλές. Η πρώτη εμφάνιση ήταν κιόλας σε έναν γάμο και οι αντιδράσεις ήταν πάρα πολύ αισιόδοξες και πήραμε θάρρος και το ξεκινήσαμε πολύ γρήγορα μετά.
Σίγουρα υπάρχουν αρνητικοί προς την ιδέα άνθρωποι αλλά επειδή είμαι θετικός, προσπαθώ να τους ακούω όλους, αλλά όταν βάζω ένα στόχο θέλω και να τον κατακτήσω, βέβαια περισσότερα ήταν τα θετικά σχόλια παρά τα αρνητικά οπότε παίρνεις και δύναμη από αυτό και σίγουρα πρέπει να πιστεύεις και στον εαυτό σου ότι μπορείς να τα καταφέρεις, ή αυτό που παράγεις και σχεδίασες να το πιστεύεις. Εγώ πραγματικά το πιστεύω, ό,τι φτιάχνω το πιστεύω. Πράγματα που δεν τα πιστεύω, αν και μπορεί να τα φτιάξω δε θα τα προχωρήσω, απλώς τα έχω κρατήσει για μένα και ίσως κάποια στιγμή να εξελίξω κι άλλο αυτή την ιδέα και να δημιουργήσω κάτι καλύτερο. Δε θέλω να δημιουργώ πράγματα, τα οποία να είναι και τα πιο κοινά, προσπαθώ να χρησιμοποιώ πάρα πολύ καλά υλικά για να έχουμε και ένα αρκετά υψηλό αποτέλεσμα και σε υλικά αλλά και σε αισθητική. Οι μόνες δυσκολίες που αντιμετώπισα είναι ότι θέλει αρκετό χρόνο για να μπορέσεις να βρεις συνεργάτες και για να παίρνεις πρώτες ύλες αλλά και για να πουλάς. Νομίζω είναι ο περισσότερος χρόνος και το πιο δύσκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Από τις δυσκολίες δεν πτοήθηκα και για να καταλάβεις παραιτήθηκα και από την δουλειά που έκανα μέχρι τότε.
Πως επιλέξατε ως έδρα μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, δε σας φόβησε;
Δεν είμαστε από εδώ. Εδώ είχαμε σπουδάσει και εγώ και η γυναίκα μου, και απλώς έτυχε. Συναντηθήκαμε εδώ μετά από πολλά χρόνια, χωρίς να γνωριζόμαστε, δύο ξένοι, γνωριστήκαμε και απλώς αποφασίσαμε να μείνουμε εδώ και να παντρευτούμε εδώ και να ανοίξουμε και τις επιχειρήσεις μας εδώ. Ήταν μια απόφαση γιατί στην επαρχία ακόμη και τώρα υπάρχει ποιότητα ζωής ενώ στην Αθήνα, που έχουμε ζήσει και οι δύο, ξέρουμε πόσο τρέξιμο χρειάζεται, το πόσο μπορείς να αναλώνεσαι σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δουλειά σου, την οικογένειά σου, τα παιδιά σου, τα πάντα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να μείνουμε στην επαρχία και έτυχε να είναι η Καρδίτσα.
Δε φοβηθήκατε μήπως είναι λίγο πιο δύσκολος ο τόπος να αφομοιώσει τέτοιου είδους ιδέες ή να τις αναδείξει;
Στην αρχή υπήρχε αυτή η σκέψη, ότι επειδή είμαστε δύο ξένοι μπορεί να μη μας στηρίξουν. Σε αυτό που κάνω εγώ πιστεύω ότι δεν παίζει ρόλο το να έρθεις στην Αθήνα, απλώς πρέπει να είσαι καλός, γιατί πρώτα απ’ όλα δεν απευθυνόμαστε μόνο στην Καρδίτσα, απευθυνόμαστε σε όλη την Ελλάδα. Αν είσαι και ακόμα καλύτερος θα απευθυνθείς και σε όλο τον κόσμο, δεν έχει σημασία που το φτιάχνεις.
Έχετε κάνει άνοιγμα στο εξωτερικό;
Αυτή τη στιγμή κάτι προσπαθούμε να κάνουμε και ήδη έχουμε στείλει κάποια, αλλά έχουμε στείλει σε ιδιότες, που μας έχουν δει στο ίντερνετ και μας έχουν παραγγείλει κάποια πράγματα. Έχουμε στείλει στην Ευρώπη. Τώρα προσπαθούμε να αναπτυχθούμε περισσότερο και να πουλάμε και σε όλη την Ευρώπη και γιατί όχι ακόμα και σε όλο τον κόσμο.
Τι μπορεί να βρει κάποιος σε εσάς;
Υπάρχουν τα ξύλινα μανικετόκουμπα και τα Χριστούγεννα θα βγει και μια επετειακή κασετίνα, με μανικετόκουμπα και παπιγιόν μαζί, ένα πρωτότυπο δώρο για τους άντρες αλλά και για γυναίκες, καθώς τα παπιγιόν βγαίνουν και σε γυναικεία σχέδια, και σιγά σιγά δουλεύουμε και άλλα αξεσουάρ και κοσμήματα γυναικεία, όπως κοκαλάκια για τα μαλλιά, καρφίτσα και τώρα θα βγει και κρεμαστό με αλυσίδα, αλλά τον τελευταίο καιρό ασχολούμαστε αρκετά και με τις τσάντες, γιατί στις τσάντες μπορείς να βγάλεις μεγάλη γκάμα. Μια τσάντα που ήδη δουλεύουμε είναι φτιαγμένη από ξύλο και γούνα, η άλλη είναι ξύλο και δέρμα, και όπως μου έχουν πει, αυτά είναι από τα καλύτερα δέρματα και από τις καλύτερες γούνες που κυκλοφορούν στην αγορά. Οι τσάντες μέχρι στιγμής υπάρχουν σε 4 σχέδια. Ένα είναι ένα ξύλινο clutch, που έχει κάποιες λεπτομέρειες από ένα υλικό ομοιογενές που λέγεται κόριαν (στην ουσία ειναι βοξίτης με ακρυλικά υλικά και το χρησιμοποιούν στα έπιπλα) εγώ επέλεξα να το βάλω στην τσάντα γιατί έχει χρώμα και είναι πολύ ανθεκτικό, δεν χαλάει ακόμα και αν το τρίψεις με σφουγγάρι κουζίνας! Με αυτό το υλικό θα ασχοληθούμε πάρα πολύ στο μέλλον.
Είναι ένα οικονομικό προϊόν;
Οι τιμές των προϊόντων είναι πολύ λογικές και συναγωνίζονται τα υφασμάτινα. Είναι χειροποίητα και μπορείς να το κάνεις και μοναδικό, δικό σου, βέβαια το μοναδικό μπορεί να είναι λίγο πιο ακριβό από αυτά που υπάρχουν ήδη και πωλούνται, αλλά θα είναι ένα μοναδικό, χειροποίητο για εσένα.
Σου έχουν ζητήσει να φτιάξεις κάτι περίεργο ή πολύ ξεχωριστό;
Όχι, μέχρι στιγμής νομίζω ότι τα περισσότερα πράγματα μπορώ να τα φτιάξω ό,τι αφορά και τα μανικετόκουμπα και τα παπιγιόν. Στα μανικετόκουμπα για παράδειγμα χαράζουν στους γάμους τις ημερονηνίες ή τα αρχικά του ζευγαριού, ή τα ονόματα του ζευγαριού, όλα αυτά μπορούν να γίνουν.
Στην Ελλάδα «χωρούν» τέτοιου είδους ιδέες;
Θεωρώ πως ναι. Όπως τα παιδιά από τη Σύρο έβγαλαν τα ξύλινα γυαλιά και είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία, και στο εξωτερικό. Θεωρώ πως η νέα γενιά θα πρέπει να το τολμάει πιο συχνά, έστω σιγά σιγά, και από ένα μικρό εργαστήριο, από ένα μικρό γκαράζ, βλέπουμε ότι τεράστιες εταιρείες έχουν ξεκινήσει από ένα μκρό γκαράζ, γιατί να μην προσπαθήσουν να κάνουν την ιδέα τους πραγματικότητα;
Πιστεύεις ότι είναι και διέξοδος στην οικονομική κρίση της χώρα μας τέτοιου είδους ιδέες από τις ήδη δοκιμασμένες;
Νομίζω πως ναι. Ενώ είναι και θετικό και αρνητικό, ανγκάζεσαι πια να είσαι και πολύ καλύτερος σαν επιχειρηματίας, γιατί δεν σου δίνουν επιδοτήσεις δωρεάν, πρέπει να τα κάνεις όλα με δικό σου κόπο, με δικό σου κεφάλαιο, να βγάλεις τον εαυτό σου σε αυτό πράγμα, οπότε το πονάς ακόμα περισσότερο και γίνεσαι συνέχεια καλύτερος, δεν σταματάς. Ενώ παλιότερα που έδιναν τόσο πολλά κονδύλια στις «επιχειρήσεις», που δεν ήταν ουσιαστικά επιχειρήσεις αλλά γίνονταν μόνο και μόνο από τα κονδύλια που έπαιρναν. Τώρα θεωρώ πως μπορείς να γίνεις πολύ καλύτερος γιατί έχεις πολλές δυσκολίες να αντιμετωπίσεις. Έτσι όπως το βλέπω όλες τις δυσκολίες πρέπει να τις αντιμετωπίζεις θετικά και να θέτεις περισσότερους στόχους στον εαυτό σου έτσι ώστε να τα καταφέρεις. Δεν περιμένεις από κανένα να σε βοηθήσει πια. Εγώ αυτό που κάνω είναι να προσπαθώ για το καλύτερο και το μότο μου είναι ότι δεν κάνω κάτι για να γίνω πλούσιος κάνω κάτι που αγαπάω πραγματικά και να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς.
Η επιχείρησή σας δίνει δουλειά σε κόσμο;
Θεωρώ πως ναι και αν όλα πάνε καλά σε λίγο καιρό θα χρειαστούμε και άλλους ανθρώπους κοντά μας. Μακάρι να συμβεί και αυτό και να έχουμε τη χαρά να έχουμε και άλλους συνεργάτες δίπλα μας. Γενικά προσπαθώ ό,τι χρήματα βγαίνουν να τα επενδύω στην εταιρία, αλλά το μόνο παράπονό μου είναι ότι ενώ θα ήθελα να στηρίξω περισσότερο τον τόπο που ζω, και ας μην είμαι και από εδώ, ακόμα και αν γνωρίζω ότι κάτι θα το πληρώσω λίγο πιο ακριβά, δυστυχώς δεν μπορώ να συνεργαστώ με την τοπική αγορά, οπότε αναγκάζομαι να δουλεύω με προϊόντα που παίρνω από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, δεν παίρνω τίποτα από το εξωτερικό, και προσπαθώ πάρα πολλές φορές να τα παίρνω από νέους ανθρώπους και νέες επιχειρήσεις, είναι κάτι που κοιτάω συνειδητά πια.
Αυτά που φτιάχνεις που μπορεί να τα βρει κανείς;
Αυτή τη στιγμή μπορεί να τα βρει είτε στο Facebook είτε στο e-shop της fabrica που είναι www.thelittlefabrica.gr, στην Κομοτηνή στο “Pepita’s Handmade” και στην Αθήνα στην Καλλιθέα “Mitseas Street Barber Shop”.
Διαβάστε επίσης:
Link:Δανάη Φαίδρα Θωμαΐδου
