Στιγμές Φαντασίας της Μαρίας Λεβέντη
Στάσου μια στιγμή.
Κλείσε τα μάτια σου και άκου τον ήχο της σιωπής.
Λικνίσου στο παλμό της εσωτερικής σου αρμονίας και νιώσε…
Νιώσε τη δύναμη της μετουσίωσης.
Τη δύναμη της ουσίας σου χωρίς τη δυσαρμονία της βαρύτητας.
Απογείωσε τις αισθήσεις σου με μια απλή κίνηση.
Βάλε χρώμα.
Ζωντανό παλλόμενο χρώμα, χρόνια πολλά φυλαγμένο στα βάθη της φαντασίας σου.
Πάρε το κλειδί και άνοιξε του να περάσει.
Στρώσε και κόκκινο χαλί.
Το χρώμα τις φαντασίας σου έχει την τιμητική του.
Όμως… Για να μπορέσει να σ’ αγγίξει θέλει φώς
Αληθινό φώς.
Όχι στιγμιαίο σαν από φλάς
Αυτό το καίει το χρώμα
Του παίρνει τη λάμψη και το κάνει θαμπό, στεγνό και κρύο
Το αληθινό χρώμα είναι ζεστό
Σ’ αγγίζει και ηδονίζεσαι
Σ’ αγκαλιάζει κι ολοκληρώνεσαι
Σου τραγουδάει και χορεύεις
Χορεύεις στον ξέφρενο ρυθμό της φαντασίας
Αυτής της μοναδικής κυρίας που ξέρει χίλιους τρόπους να σε κάνει πάλι παιδί
Να σου θυμίσει ποιος στ’ αλήθεια είσαι
Να σου δείξει το δρόμο προς την ελευθερία
Στάσου μια στιγμή
Πάψε επιτέλους να κάνεις θόρυβο, κινούμενος χωρίς ρυθμό και μελωδία
Δώσε χώρο στην πρωινή δροσοσταλίδα
Κι ανέπνευσε το χρώμα της ανατολής
Συγχώρεσε παλεύοντας για την ισορροπία σου.
Ξερίζωσε τα περιττά κι άχρηστα σκουπίδια
Διώξε τη στάχτη από τα μάτια σου κι αντίκρισε τ’ απέραντο γαλάζιο
Μύρισε τη γλυκιά ευωδία του απείρου και θυμήσου.
Θυμήσου ποιος είσαι
Θυμήσου τι μπορείς να κάνεις
Δώσε στα εμπόδια το μέγεθος που τους αναλογεί
Μην υπερβάλλεις και μη παραλογίζεσαι
Αφέσου με πίστη στην αγκαλιά της
Χάιδεψε τη και υποκλίσου στο μεγαλείο της.
Υποχώρησε για να διαβεί τις λεωφόρους του μυαλού σου.
Μια Ντίβα σαν κι αυτή χρήζει θερμής υποδοχής.
Της αρκούν τα καλύτερα, τα πιο αγνά ειπωμένα
Σταθείτε όλοι μια στιγμή
Η Ντίβα ήρθε
Φοράει το ανοιξιάτικο φουστάνι της και πέπλο με λουλούδια στα μαλλιά
Μιλάει μια γλώσσα δύσκολη και μπερδεμένη
Οι νότες της δεν έχουν ρυθμό μα μήτε μελωδία
Ένα παράξενο άγγιγμα με δόνηση απαλή
Τα λόγια της μου δίνουν
Τι νιώθω; Τι να ναι αυτό;
Θυμάμαι αλλά δεν ξέρω
Σε γνώριζα παλιά, σ’ έχασα αλλά σε βρήκα
Δονούμαι και ταράζομαι σα θάλασσα με κύμα
Συγχώρα με αλλά εγώ δεν ήμουν έτοιμη γι’ αυτό
Δική μου φίλη, μονάκριβη μου αγαπημένη
Δώσε μου το χέρι σου ξανά στα πόδια μου να σηκωθώ
Να νιώσω πως φαντάζομαι
Να νιώσω πως πετάω
Και πως πετώντας εδώ να! …
Ν’ αγγίξω την ελπίδα.
Η Μαρία Λεβέντη είναι ψυχίατρος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Ελευσίνα, στην πόλη των ελευσινίων μυστηρίων, της Δήμητρας, της Περσεφόνης και του Αισχύλου.
Το πνεύμα αυτής της πόλης επηρέασε πολύ την έμπνευσή της και τη δημιουργικότητά της. Ακόμα και το ποια είναι σήμερα η Ελευσίνα , αποτελεί για την κ. Λεβέντη πηγή έρευνας και μελέτης, διότι πιστεύει βαθιά μέσα της, πως τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτη της βιβλίο με τίτλο :«Φαντασία η μεγάλη Diva», από τις εκδόσεις Χρυσαλλίδα. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ. http://www.sferiki.gr/web/sferiki/book