Ξέρεις.. εγώ.. αλήθεια, ήμουν εκεί , σε κάθε σου στιγμή , πόνο και χαρά και σε δικαιολογούσα για τα πάντα. Αλήθεια, ήμουν από εσένα για εσένα , γιατί έβλεπα αυτό που έκρυβες ,… το είδα πολύ καθαρά και το αναγνώρισα αμέσως …
-για το βλέμμα σου μιλάω το είχα ξαναδεί κάπου , κάποτε σε ένα χορό ονείρων, που χάθηκαν στο άπυρο και ήρθαν να πληρώσουν την πραγματικότητα. Την δική μας πραγματικότητα , αυτή που αρνείσαι να δεις ,- ναι σε αυτή την Κυρία αναφέρομαι που της κλείνεις κάθε πρωί την πόρτα και την κοιτάς από το ματάκι μέχρι να φύγει, για να γυρίσεις πάλι στο όνειρο. Καμιά φορά την κοιτάμε μαζί, σαν τα μικρά παιδιά που περιμένουν να φύγουν οι γονείς, για να κάνουν σκανδαλιές.
Ξέρεις… ήμουν εκεί και ας μην με έβλεπες, σε άφηνα να ταξιδεύεις στους κόσμους σου περιμένοντας να γυρίσεις πάλι στον δικό μας και όταν σε έβλεπα να φτάνεις , μέσα μου ηρεμούσα. Πόσο με ηρεμούσε η παρουσία σου .
Ξέρεις… πάντα κατανοούσα τους κόσμους σου , τα ταξίδια σου , τους κανόνες σου, δηλαδή …. Εννοώ… Σταμάτα. Κουράστηκα .
Κοίταξέ με και πες μου τι βλέπεις… την αλήθεια… κοίτα με να δεις πως έγινες… για πόσο θα γινόμαστε καθρέφτης σε παιδικά παιχνίδια;
Αλήθεια… δηλαδή… εννοώ… σταμάτα να ζητάς σαν παιδί , δεν είσαι, δεν είμαι, η Κυρία μας χτυπάει κάθε μέρα όλο και πιο απειλητικά την πόρτα και εμείς πρέπει να πάρουμε μια θέση . Άσε με να σου δείξω, ίσως έχω τον τρόπο, τον είδα σε έναν χορό κάπου, κάποτε .. ανάμεσα σε μωβ αστέρια.
Ξέρεις , εγώ, αλήθεια… θα μπορούσα να προσπαθήσω για κάθε σου όνειρο , γιατί είσαι εσύ, δηλαδή… είμαστε εμείς , εμείς μπορούμε… μπορούμε να δούμε όσα δεν βλέπουν οι άλλοι, έχουμε την δική μας γλώσσα ,τους δικούς μας κανόνες, εννοώ… το βράδυ που μου διαβάζεις παραμύθια κάποιες φορές φοβάμαι… ξέρεις… εγώ γνωρίζω την αλήθεια, μου την έδειξε η
Κυρία , εσύ θέλεις; αντέχεις να την δεις;; Πρέπει να την δεις, εννοώ… κάντο για εσένα, αλήθεια.
Link:Λία Τσάνα
