ΑΝΟΙΞΗ: Η εποχή αουτσάιντερ | Της Μαρίζας Ρίζου

“Καλοκαίρια και χειμώνες περιμένω να φανείς”...

“Ένα μυαλό έχω χειμώνα-καλοκαίρι’’...

”Καλοκαιρινές διακοπές’’...

“Τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ μονάχος μου να ζήσω”...

Η άνοιξη, στο φτύσιμο, σαν να λέμε. Αν δεν είχε πει και η Βόσσου το «Θα ‘ναι σα να μπαίνει η άνοιξη», θα ξεχνούσαμε ότι υπάρχει σαν εποχή. Μια απ’ τα ίδια ισχύουν και για το φθινόπωρο, αλλά μιλάμε άλλη φορά γι αυτό.

Αναρωτιέμαι, γιατί έχουμε έτσι φτυσμένη αυτήν την εποχή. Δε γίνεται ποτέ μεγάλο θέμα. Ούτε τη συζητάμε πολύ, ούτε την περιμένουμε πως και πως. Ίσως γιατί τίποτα δεν αλλάζει στο πρόγραμμά μας. Ίσως γιατί, είναι απλά ο προπομπός του καλοκαιριού, αλλά δεν είναι και καλοκαίρι, στο κάτω κάτω. Η άνοιξη μοιάζει με μια ωραία εισαγωγή ενός υπέροχου τραγουδιού. Δεν της δίνεις και πολλή σημασία. Σε προετοιμάζει απλά γι αυτό που έρχεται. Δε σου φτάνει όμως μόνο αυτή, περιμένεις πως και πως το τραγούδι, το κυρίως θέμα, τους στίχους (το “υπέροχο τραγούδι” εν προκειμένω είναι το καλοκαίρι όπως θα υποψιάζεστε). Εκεί κοντά στον Μάιο αρχίζει να απλώνει τα δίχτυα της και κάνει τα λουλούδια να ανθίζουν, τα πουλάκια να τιτιβίζουν, τις αμυγδαλιές να κάνουν εντύπωση, τα γιασεμιά να σου σπάνε τη μύτη (το αγαπώ το γιασεμί, το αγαπημένο μου λουλούδι. Το χω σε κολώνια, σε body lotion, σε αφρόλουτρο, σε σαμπουάν, μόνο σε οδοντόκρεμα δεν το χω.  Που θα πάει, θα βγει. Και θα το αγοράσω.)  Κυρίως, όμως, για κάποιον λόγο κάνει τον κόσμο να βρίζει λιγότερο στους δρόμους. Αυτό ναι. Το χω παρατηρήσει πολλές χρονιές. Σαν γνήσιος Έλληνας θα τα πάρεις στο κρανίο με τον μπροστινό, θα τον “στολίσεις” αλά γαλλικά, θα γκρινιάξεις, θα προσπεράσεις κοιτάζοντας τον άλλον με την απόλυτη τσαντίλα στο μάτι όμως… ξαφνικά δε σε ενοχλεί και τοοόσο πολύ η κίνηση όπως σε ενοχλούσε τον Φεβρουάριο μέσα στο ψοφόκρυο.

Ανοίγεις το παράθυρο, μυρίζεις τα λουλουδάκια (στην Κηφισίας-Μεσογείων κτλ είναι λίγο αδύνατο αυτό) ανεβάζεις και την ένταση στο ραδιόφωνο, τσεκάρεις στα δίπλα αμάξια μπας και παίζει τίποτα ενδιαφέρον και γενικότερα η διάθεση αλλάζει δραματικά. Την ώρα που καίγεται το αριστερό σου χέρι απ´τον ήλιο (το χεις αράξει στο παράθυρο), εσύ αρχίζεις να σκέφτεσαι παραλίες, αμμουδιές, ρακέτες, μαγιώ, αντηλιακά. Τα γυαλιά γίνονται απαραίτητα σιγά σιγά και το μυαλό ξεκινάει αυτά τα υπέροχα ταξίδια στους μήνες που θα ακολουθήσουν. Αναρωτιέσαι πού θα μπορούσες να πας το καλοκαίρι, θες το βράδυ που θα δεις την παρέα να συζητήσετε το θέμα μιας και “ρε παιδιά το καλοκαίρι δεν είναι και τόσο μακριά, μήπως πρέπει να κλείσουμε από τώρα;’’ (ξέρεις ότι είναι λίγο νωρίς, απλώς σ έχει πιάσει αμόκ) και λες την Κυριακή άμα είναι έτσι ο καιρός να πας βόλτα για καφέ στην παραλία να πλατσουρίσεις λίγο το ποδαράκι μέχρι το γόνατο. Κακά τα ψέμματα αγαπημένοι μου, η άνοιξη είναι πολύ ωραία εποχή. Εκτός -λέω εκτός- από τις αλλεργίες που φέρνει. Γενικά ποτέ δεν είχα αλλεργίες.

Πριν δύο χρόνια όμως κατάλαβα τι περνάνε οι άνθρωποι που τραβιούνται μ αυτές κάθε χρόνο. Τσούξιμο στα μάτια, καταρροή, φαγούρα στα αυτιά και στη μύτη. Πωπω άσχημο πράγμα. Θυμάμαι έπαιρνα κάτι χαπάκια (για την ακρίβεια μισό την ημέρα στις πολύ δύσκολες μέρες) και μετά ήμουν σα ζόμπι. Με καμία βερσιόν δεν έβρισκα ηρεμία. Αλλά ευτυχώς κράτησε μια χρονιά. Στους αλλεργικούς φίλους, στέλνω την αγάπη και τη συμπαράστασή μου (άλλη μια μεγάλη παρένθεση, το χω κακιά συνήθεια). Εκτός από τις αλλεργίες λοιπόν, η άνοιξη νομίζω πως χωρίς να το καταλαβαίνουμε μας αλλάζει την ψυχοσύνθεση. Μας κάνει πιο ήρεμους, πιο χαμογελαστούς, πιο φωτεινούς και πιο αισιόδοξους. Μας οδηγεί γλυκά, μεθοδικά και σταθερά στο αγαπημένο μας καλοκαιράκι. Μπορεί άδειες να μην παίρνουμε την άνοιξη, επίσημα να συνεχίζεται η ζωή και η καθημερινότητά μας ως είχε, αλλά στην ουσία κάτι αλλάζει. Εμείς αλλάζουμε, η ενέργειά μας, κάτι γίνεται ρε παιδί μου. Ψηφίζω λοιπόν εποχή αουτσάιντερ.

Άλλωστε πολλές φορές η αναμονή για κάτι είναι ακόμα πιο γοητευτική και από το ίδιο το κάτι που μπορεί στο τέλος να σε απογοητεύσει. Η αίσθηση και η προσμονή των καλοκαιρινών στιγμών μπορεί να αποδειχθούν καλύτερες και από το καλοκαίρι το ίδιο. Άρα ρισπέκτ στην Άνοιξη που μας κάνει πιο “όμορφους” ανθρώπους και που φωτίζει τις ψυχές μας.

Α και όποιος μάθει ότι βγήκε οδοντόκρεμα με γεύση γιασεμί να με ενημερώσει με κάποιον τρόπο. Τη θέλω. :-)