Ελιάνα Περηφάνου - Η Анна Каренина σε αγγλικά χέρια.
Θύμαμαι να διαβάζω την Άννα Καρένινα σε παιδική έκδοση και να κλαίω με λυγμούς με το τέλος, όσες φορές να το διάβαζα κι ας ήξερα οτι ήταν βιβλίο. Όταν είδα λοιπόν, οτί θα βγεί σε ταινία, ενθουσιάστηκα και με την πρώτη ευκαιρία πήγα να το δώ κι ας μην είμαι οπαδός της Κίρα Νάιτλι.
Το έργο του Λέοντος Τολστόι μάγεψε γενιές ολόκληρες, και πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να το ανεβάσουν στο θέατρο ή να το κινηματογραφήσουν. Μια ακόμα τέτοια προσπάθεια, ξεκίνησε και το 2012 με τα γυρίσματα ύπο την επίβλεψη του βρετανού σκηνοθέτη Τζο Ράιτ (Εξιέωση, Περηφάνεια και Προκατάληψη, …), που συνδίαζε και τα δύο είδη, θέατρο και κινηματογράφο.
Η αυλαία του έργου ανοίγει (μην σας ξενίζει ο θεατρικός όρος για ταινία, γιατί κυριολεκτικώς ανοίγει αυλαία για την έναρξη του έργου)! Οσκηνοθέτης σπάει την θεατρική ψευδαίσθηση, εμφανίζοντας όλους τους μηχανισμούς του θεάτρου, ταυτοχρόνως όμως καινοτομεί, δημιουργώντας έναν κόσμο ονειρικό, βαθειά στις σελίδες του μυθιστορήματος και της θεατρικής του υπόστασης.
Το σενάριο υπογράφει ο Τομ Στόπαρντ, σκηνογραφία η Σάρα Γκρίνγουντ και μουσική ο Ντάριο Μαρινέλι. Όλοι μαζί σύνεθεσαν ένα υπερθέαμα βασισμένο στο νατουραλιστικό μυθιστόρημα του Τολστόι. Σε αντίθεση με παλαιότερες κινηματογραφικές προσπάθειες σπάει το μελόδραμα που συχνά βούλιαζαν οι καλλιτέχνες και σε φέρνειαντιμέτωπο, ως θεατή με την ωμή πραγματικότητα. Η Άννα Καρένινα είναι άνθρωπος, με πάθος και ανάγκες, τις οποίες πρέπει να καλύψει. Ο Τολστόι σε αυτό το έργο σκιαγραφεί το πάθος του ανθρώπου που μπορεί να τον οδηγήσει σε ένα προσωπικό δράμα, ακόμα και στην καταστροφή, ξεδιπλώνοντας την ψυχολογία των χαρακτήρων του. Ο Ράιτ όμως αυτό το αγγίζει καθαρά επιφανειακά, κάτι που διχάζει αρκετά τους “ειδικούς” της εβδόμης τέχνης. Άλλοι τον εκθιάζουν που έβγαλε απο το έργο το μελόδραμα που είχαν “κολλήσει” αρκετές γενιές και άλλοι οτι έχασε πολλά σημαντικά στοιχεία στην προσπάθεια της αποκόλλησης αυτής.
Το μυθιστόρημα το βλέπουμεως θεατρικό έργο, γυρισμένο σε ταινία. Είχε πολλά υποσχόμενο κάστ, ντυμένοιμε εντυπωσικά κουστούμια, φοβερές μουσικές σύνθεσεις συνοδευόμενες με απίστευτες χορογραφίες. Με την πρώτη ματιά, μαγεύεσαι απο τα χρώματα, τα πλάνα, της αλλαγές σκηνικού θεάτρου καιεξωτερικά γυρίσματα, την χορογραφημένη κίνηση των ηθοποιών , όμως νιώθεις πως κάτι σου λείπει. Σου λείπει το κάτι παραπάνω, εκείνο που ο Τολστόι ήθελε να σχολιάσει, τον καθωσπρεπισμό και την “δήθεν” ηθική συμπεριφορά της κοινωνίας του 19ου αιώνα. Το θέμα αυτό, αγγίζεται στην ταινία σε μερικά σημεία πολύ διακριτικά, δίνοντας βαρύτητα σε άλλα, όχι τόσο σημαντικά. Παρουσίασε όμως με πάρα πολύ καλλιτεχνικό τρόπο, μέσα στο πλαίσιο της ιδέας του περι θεάτρου, την διαφορετικότητα των κοινωνικών τάξεων, για παράδειγμα, αντί για βρώμικα σοκάκια και φτωχογειτονιές, έδειχνε τα παρασκήνια του θεάτρου.
Η Καρένινα του άγγλου Ράιτ, δείχνει την προσπάθεια του να καταλάβει μια ρώσικη ψυχή, όμως δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του ρωσικού κοινού. Τις απόψεις για την ταινία στον ρωσικό τύπο, θα τις αποκαλέσω επιεικώς... αρνητικές, κλείνοντας με την φράση τους: “ θα πάρουμε κι εμείς ένα αριστούργημα του Σαίξπηρ, θα το καταστρέψουμε και θα δούμε πως θα νιώσουν.”
Για την αισθητική απόλαυση που σε γεμίζει, αξίζει να παει κανείς να δεί αυτή την ταινία, και όχι μόνο. Ο Ράιτ έδωσε την δίκη του εκδοχή γι' αυτό το έργο, δίνοντας ένα σκηνοθετικά και αισθητικά άρτιο και υπέροχο αποτέλεσμα. Μην το χάσετε!
Παίζουν:Κίρα Νάιτλι, Άαρον-Τέιλορ Τζόνσον, Τζουντ Λο, Κέλι Μακ Ντόναλντ, Ντόμναλ Γκλίσον, Αλίσια Βίκαντερ, Έμιλι Γουάτσον, κ.ά.
Ελιάνα Περηφάνου
Ένας τρόπος να ζήσει αυτά που πέρασαν, ήταν το θέατρο και το σπούδασε θεωρητικά και πράκτικα. Την παιδική ηλικία όμως ποτέ δεν την ξεπέρασε, γι' αυτό με βοηθό, την φαντασία των μαθητών της, βουτάνε σε κόσμους μυθικούς και αλλοτινά χρόνια. Στον ελεύθερο χρόνο της παριστάνει την βασίλισσα της Αγγλίας.