Αποσιωπώ. | Του Μάνου Μαλέση

Σφράγισα τον πόνο μου

με τα χείλη σου.

Έδεσα τη ζωή μου

πάνω στο δικό σου κορμί.

Συνδυάστηκαν απόλυτα.

Το ένα κορμί

κομμάτι απ'το άλλο.

Ο πόνος μου

να ταξιδεύει μέσα απ'τα μάτια σου.

Να γίνεται νερό και ήλιος,

αέρας και γαλήνη.

Να γίνεται

σιωπή και αναστεναγμός.

Όμως διακεκομμένη η ζωή,

αν μια συλλαβή μόνο είναι η πράξη του έρωτα.

Τώρα σωπαίνω.

Μονάχα ακούω,

ακούω ανθρώπους να περνάνε.

Ψυχές γεμάτες πληγές

με ανοξείδωτο εγωισμό φτιαγμένες.

Ψυχές αλήτικες να γδέρνουν

τα κορμιά μας.

Τώρα το λέω,

πως έκλεισε ο έρωτας.

Μονάχα ακούω,

ακούω από ότι ζήσαμε.

Πριν το όνειρο και μετά τη νύχτα,

τότε σε ακούω και αφωνία γεμίζω.

Με κατέχει πια η αδυναμία.

Σφράγισα

την λέξη έρωτας.

Σφράγισα και το αγαπώ

πάνω στους ανθρώπους

- να τους αφήνω να φεύγουν -

Έλυσα τα σχοινιά

που ήταν δεμένα σε εσένα.

Αποσιωπώ.

Αποσιωπώ μόνο,

για να σφραγίσω τις λέξεις.

Ο Μάνος Μαλέσης μένει στη Θήβα και σπουδάζει στο ΤΕΙ Χαλκίδας στο τμήμα αυτοματισμού. Στον ελεύθερο του χρόνο παίζει μουσική και παίρνει τους δρόμους για να βγάζει φωτογραφίες... Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό "Αναπνευστήρας" και στην ιστοσελίδα Dubiumn.

«Όταν η μουσική σταματά, ασχολούμαι με τις λέξεις, με τις φράσεις, με την ποίηση. Γράφω όπου βρω, στο κινητό, σε σημειώματα, αρκεί να  γεννηθεί ένα στιχάκι στο μυαλό»