Θα τολμήσω..Θα έρθω να σε βρω… κι ας με διώξεις… (love letter) | Της Μοσχούλας Σολάκη
Όλοι μου λένε να σταματήσω να την σκέφτομαι…
Να προχωρήσω και να πάω παρακάτω…
Γιατί η ζωή λένε περνάει… περνάει και χάνεται…
Όμως εγώ αρνούμαι να συμβιβαστώ…
Πεισματικά κλείνω τα αυτιά μου στις «Σειρήνες»…
Αρνούμαι να ζω άλλο πια με απουσίες…
Με δανεικές και εύκολες παρουσίες…
Είναι τα πάντα για μένα το κατάλαβες;
Ένα χρόνο τριγυρίζει στο μυαλό μου…
Ένα χρόνο μέρα και νύχτα την σκέφτομαι…
Έχει φωλιάσει μέσα μου σου λέω και δεν βγαίνει ,που να πάρει…
Δεν βγαίνει με τίποτα…
Βλέπω συνέχεια τις φωτογραφίες μας, τα βίντεο που τραβήξαμε μαζί γεμάτοι από φως και έρωτα…
Έναν ολόκληρο χρόνο ανακυκλώνω κάθε βράδυ τις στιγμές μας..
Μα τίποτα στον κάδο των αχρήστων…
Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω τη μορφή της...
Ακούω την χροιά της φωνής της…
Στα όνειρα μου με αγκαλιάζει σφιχτά όπως τότε…
Μου μιλάει τρυφερά και με φιλάει…
Πόσο μου έλειψαν τα φιλιά της; Αχ πόσο!!!!!
Θα πάω να την βρω το αποφάσισα!
Δεν παίρνει άλλη αναβολή αυτό το μαρτύριο..
Σέρνομαι στις ώρες, στις μέρες ,στους μήνες…
Παριστάνω ότι ζω… ξεγελάω τους πάντες…
Με μένα όμως τι γίνεται; Με μένα;
Δε μπορώ άλλο να κρύβομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό..
Θα τολμήσω και ότι γίνει…
Τι άλλο έχω να χάσω μωρέ;
Τα έχω χάσει όλα…
Με τρύπια καρδιά κυκλοφορώ και μαύρα όνειρα…
Θα παίξω το τελευταίο μου χαρτί λοιπόν…
Θα φύγω…
Σε λίγες μέρες θ α αντικρίσω ξανά τα μάτια της να σημαδεύουν τα δικά μου…
Μετράω αντίστροφα …
10,9,8,7,6…….
Τι αγωνία! φφφφ… θα τρελαθώ…
Στην ώρα μηδέν θαρρώ πως θα καταρρεύσω…
Θα σπάσει η καρδιά μου ,με νιώθεις;
Θα την αγκαλιάσω ξανά…
Μετά από τόσο καιρό θα ακούσω την καρδιά της να χτυπάει πάνω στην δική μου…
Θα αγγίξω τα βελούδινα ,μικρά χεράκια της…
Θα μυρίσω το άρωμα της…
Αχ αυτό το άρωμα μου θολώνει το μυαλό…
Με ταξιδεύει…
Θα ‘ρθω αγάπη μου…
Δε μπορώ άλλο χώρια σου…
Δε με βαστάει ο τόπος…
Πόσα άντεξα για σένα!
Κι όμως μπορώ και άλλα τόσα, μπορώ… κι ας ντρέπομαι που το λέω…
Τίποτα δεν τελείωσε πλάσμα μου…
Τώρα θα αρχίσουν όλα…
Η τύχη λένε βοηθάει τους τολμηρούς…
Ίσως να βοηθήσει και μένα… Έτσι δεν είναι;
Θα τολμήσω.. Θα έρθω να σε βρω… κι ας με διώξεις…
Τουλάχιστον θα ξέρω πως μέχρι το τέλος το προσπάθησα..
Θα λυτρωθώ απ’ τα «αν» που με βαραίνουν…
Κι όπου βγει μωρό μου…
Όπου βγει…
Η Μοσχούλα Σολάκη είναι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας εθνολογίας με παράλληλες σπουδές στον τομέα της ψυχολογίας.
Ασχολείται από νεαρή ηλικία με το δημιουργικό γράψιμο και τη συγγραφή πεζών κειμένων.
