Όταν γίνεσαι 39... | Της Μαρίας Παπαμαργαρίτη - Μπασινά
Όταν γίνεσαι 39 είσαι ακριβώς ένα χρόνο πριν τα σαράντα... και τι τα θες τι τα γυρεύεις τα 40 προκαλούν μία ‘τρομάρα’ σε γυναίκες και άντρες... Οπότε χαίρεσαι που δεν έχεις ακόμα αυτό το 4 παρέα σου να παίρνει τόοοοση δύναμη από ένα διπλανό, κολλημένο μηδενικό!
Όταν όμως γίνεσαι 39 έχεις γενέθλια, οπότε ετοιμάζεσαι να περάσεις την ημέρα σου όμορφα, χωρίς καμιά τρομάρα και χωρίς καμιά άσχημη σκέψη. Και έτσι χαμογελάς περισσότερο από το συνηθισμένο στο φούρνο το πρωί που πας για το φρέσκο κουλουράκι σου και το γάλα, που πάλι ξέχασες να πάρεις από χτες βράδυ για το πρωινό του μικρού σου, που οσονούπω θα σηκωθεί να ετοιμαστεί για το σχολείο...
Επί τη ευκαιρία, πας να πάρεις και τον καφεδάκο σου και η ουρά δε σε προβληματίζει... γιατί σήμερα έχεις γενέθλια και έτσι παίρνεις τον cappuccino σου περιποιημένο με λίγη παραπάνω σοκολάτα ‘παρακαλώ’ ... ‘ευχαριστώ’ και φεύγοντας παίρνεις και το μηλοπιτάκι δώρο και το δοκιμάζεις. Δεν βλάπτει και μια από παλιά ξεχασμένη γεύση... μπορεί η μερέντα να είναι η σταθερή σου αξία αλλά τώρα ξεκινάς με μηλοπιτάκι.
Ανοίγεις την πόρτα και σκέφτεσαι ...χμμ ας μην τους το πω ακόμα και αν το θυμηθούν όλα καλά. Μα και αν δεν το θυμηθούν πάλι όλα καλά. Γιατί θα τους κάνω έκπληξη με τούρτα αργά το απόγευμα. Οι πρώτες ώρες κυλούν, καθείς εφ ω ετάχθη και γύρω στις 9.00 κάθεσαι στον υπολογιστή σου γιατί το γράψιμο σε περιμένει... Τελικά προς διαλεύκανση απορίας, οι πρωινές ώρες είναι κομματάκι δύσκολο να βοηθήσουν στην ομαλή λειτουργία της μνήμης... η τούρτα δηλαδή εν ολίγοις μάλλον θα αγοραστεί από μένα...
Η μέρα κυλά ευχάριστα με τα τηλεφωνήματα προσώπων αγαπημένων που παίρνουν να ευχηθούν ‘Χρόνια Πολλά! Να τα χιλιάσεις!’ να διανθίζουν την κυριαρχία της ‘συγγραφικής’ έμπνευσης. Ανταλλαγή νέων εν συντομία, με όσους δεν έχουμε μιλήσει εδώ και καμιά βδομάδα ή μερικές φορές λίγο παραπάνω, υποσχέσεις να κανονίσουμε να βρεθούμε. Και φυσικά η ‘εορτο-μάζωξη’.... και για όσους δεν καταλαβαίνετε τη νέα λέξη, η οργάνωση της εξόδου των κολλητών και της εορτάζουσας βεβαίως βεβαίως, για να πιούμε για το καλό όπως κάθε χρόνο το ποτάκι μας και να χαιρετήσουμε παρέα την τοποθέτηση του 39ου δοκαριού του σπιτιού μας... ε, με όση περισσότερη χαρά βάζουμε κάθε νέο δοκάρι στο σπιτάκι μας τόσο πιο πολλές πιθανότητες χίλια χρόνια να ζήσει, έχει !!!
Το ραντεβού δίνεται σχετικά εύκολα μια και όλες μας σχεδόν στα ίδια πελάγη πλέουμε, με τα παιδικά πάρτυ και τις βαφτίσεις να έχουν κλείσει τα Σαββατοκύριακα μας. Τελευταία Κυριακή του Σεπτέμβρη και ώρα πρώτη βραδινή, για να έχουν προλάβει και τα μικρά μας να αγκαλιαστούν από τον Μορφέα.
Όλα κινούνται γενεθλιακά λοιπόν με τη μουσικότητα των δημοσιεύσεων στο facebook να σε κάνει να χαίρεσαι γιατί «μεγάλο πράγμα τα social media». Βοηθούν πολύ τη μνήμη. Όλων αυτών που ακόμα και αν σε ξέρουν μόνο διαδικτυακά, βρίσκουν το χρόνο και τη διάθεση να σου ευχηθούν στο χρονολόγιό σου. Και μόλις πέφτει η νυχτιά καταλαβαίνεις κάτι. Κάτι που θα μοιραστώ τώρα μαζί σας αφού το μοιράστηκα πρώτα με τους φίλους μου, διαδικτυακούς και μη, με την ανάρτηση της δημοσίευσης που ήρθε να γραφτεί ακριβώς έτσι « Λοιπόν, λίγο πριν κλείσει η 1η μέρα των 39 ετών θα σάς πω κάτι... όχι ιστορία γιατί δε θέλω ακόμα να πάτε για ύπνο... είναι ωραίο οι όμορφες μέρες και βραδιές να κρατούν λίγο ακόμα. Θα σάς πω όμως πόσο όμορφα νιώθεις ότι μεγαλώνεις, όταν κάθε μέρα του χρόνου που περνάει γεμίζει με τα χαμόγελα, τις σκέψεις, τις γκρίνιες, τα παθήματα, μα πάντα με την αισιοδοξία ανθρώπων που αγαπάς και εκτιμάς...!!! Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τις ευχές σας και πρωτίστως για τη φιλία σας. Σάς φιλώ !»
Κάπως έτσι λοιπόν έγινα 39! Και για να λυθεί και η τελευταία σας απορία ....αν τυχόν την έχετε. Ναι, εγώ πήρα τούρτα και σβήσαμε τα κεράκια στο σπίτι, μα τελικά τα είχαν θυμηθεί! Γιατί δίπλα στην τούρτα ήταν παρέα μας και τριανταφυλλάκια που έφτασαν δια χειρός κυρίου, συνοδευόμενα από καρτούλα. Φάγαμε τούρτα παγωτό και θυμηθήκαμε πόσο ωραία είναι να τρως παγωτό ακόμα και αν δεν είναι καλοκαίρι.... μέσα στο καλοκαίρι της αγάπης των ανθρώπων, που παρά τις όποιες καταχνιές, πάντα θα βρουν τη διάθεση να μοιραστούν στιγμές χαράς παρέα με τους δικούς τους μέσα σε αυτή τη μεγάλη οικογένεια που φτιάχνει η ζωή... Και του χρόνου!
Μαρία Παπαμαργαρίτη - Μπασινά
Από μικρή μαγευόμουν με τις λέξεις γι’ αυτό σπούδασα φιλολογία. Η φράση όμως «Κάθε βιβλίο ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο» μάγεψε τη ζωή μου δια παντός. Από τότε θαυμάζω και εξερευνώ τα παράθυρα που μου ανοίγουν οι αναγνώσεις μου. Γράφοντας κατασκευάζω τα δικά μου. Για ό,τι γράφω έμπνευση ο κόσμος μας τούτος ο μικρός, ο μέγας και οι άντρες του οικογενειακού μου μικρόκοσμου.