Η Μελωδία της Οργής | Της Ζώης - Τήλα Ελένη

Διαδηλώσεις, πορείες διαμαρτυρίας, συγκεντρώσεις. Έννοιες που έχουν μπει για τα καλά στη ζωή των Ελλήνων με κόσμο να ξεχύνεται στους δρόμους. Δεξιοί, αριστεροί και διαγώνιοι όλοι κάποια στιγμή έχουν βρεθεί σε μία διαδήλωση. Είτε από την πλευρά των διαδηλωτών, είτε από την πλευρά των αστυνομικών. Κάποιοι πέρασαν και τυχαία. Άραγε έχει ποτέ κάποιος αναρωτηθεί αν πίσω από τα οργισμένα λόγια κρύβεται μουσική;

Μουσική που ορίζεται από την εκάστοτε κοινωνική αναταραχή. Για παράδειγμα, «Ψωμί παιδεία ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ‘73». Σύνθημα που φώναξαν όλοι όσοι έδωσαν το παρόν στο ραδιομέγαρο το βράδυ της διακοπής της λειτουργίας της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Το συγκεκριμένο σύνθημα τονίζεται μουσικά στις συλλαβές: μι, δει, θε και ρι από τη λέξη ελευθερία. Ντα, δε, λέει και ε από τη λέξη εβδομηντατρία. Αν παρατηρήσουμε από τη λέξη ελευθερία τονίζονται δύο συλλαβές. Όλες οι άλλες λέξεις έχουν από μία. Αυτό μας δείχνει ότι ο κόσμος είναι ταραγμένος και επιλέγει να τονίσει την λέξη ελευθερία λόγω του ότι πιστεύει ότι δεν την έχει. Μπορούσε κάλλιστα να τονίσει τη λέξη ψωμί ή παιδεία, αλλά η φίμωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που συνέβη κατά αυτό τον τρόπο εξόργισε γιατί θύμισε σκοτεινές εποχές.

All time classic… «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Ποιος δεν το έχει ακούσει έστω και κάποια στιγμή; Το συντριπτικό ποσοστό της νέας γενιάς τον Δεκέμβρη του 2008 το είχε κάνει καραμέλα, όχι και άδικα εδώ που τα λέμε! Ο θάνατος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου προκάλεσε πλήθος κόσμου να ξεχυθεί στους δρόμους και να φωνάζει συνθήματα με χαρακτηριστικότερο το παραπάνω. Παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον μουσικά μιας και τονίζονται οι πρώτες τρεις συλλαβές της λέξης δολοφόνοι. Σπάνιο φαινόμενο αν ανατρέξουμε και σε άλλα συνθήματα. Η αγανάκτηση έκανε τους διαδηλωτές να κατηγορήσουν την αστυνομία με τόσο άμεσο τρόπο. Λέγοντας τους όλους δολοφόνους.

Ας πάμε 40 χρόνια πίσω. Το 1963 οι φοιτητές φώναζαν «Προίκα στη παιδεία και όχι στη Σοφία». Για την ιστορία, πριν από περίπου ένα χρόνο το 1962 το ελληνικό κράτος έδωσε προίκα 30.000 χρυσές λίρες (9.000.000 δραχμές) στη πριγκίπισσα Σοφία ενώ ταυτόχρονα ο υπουργός παιδείας αρνιόταν πεισματικά κάθε αύξηση των δαπανών για την Παιδεία. Μουσικά αυτό το σύνθημα τονίζεται στις συλλαβές: προι, στη και δει. Ό, στη και φι. Είναι πολύ πιο πρόσχαρο και λιγότερο επιθετικό από τα παραπάνω. Παρόλο που στοχοποιεί ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, δεν τονίζει ιδιαίτερα κάποια λέξη με οργή. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι τότε ο ελληνικός λαός ήταν πιο υπομονετικός και η παιδεία του κόσμου ήταν διαφορετική.

Από το 2008 που μπήκε η κρίση στη ζωή των Ελλήνων τα συνθήματα είναι επιθετικά. Μπορούνε να παρομοιαστούνε με τα συνθήματα που φωνάζανε οι διαδηλωτές στην εξέγερση του πολυτεχνείου. Σε μία εποχή που οι καταστάσεις είναι ακραίες, φυσικό και επόμενο να είναι ακραίες και οι συμπεριφορές. Η έλλειψη παιδείας σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα δημιουργεί μία βόμβα μεγατόνων η οποία είναι σχεδόν έτοιμη να εκραγεί.