Ένα άλογο στο Μπαρ | Του Πέτρου Κουμπλή
Ντάλα καλοκαίρι. Μπαρ στον Αργοσαρωνικό. Τραπεζάκια έξω. Δυο φίλοι κουβεντιάζουν.
-Ρε, μήπως θυμάσαι τι έχουμε πιεί απόψε;
-Ομολογώ πως έχω μια θολή εικόνα της κατάστασης..
- Για θυμήσου ρε, υπάρχει λόγος…
- Θυμάμαι τις μπύρες τις μεγάλες που πήραμε, τρεις-τέσσερις νομίζω…, α, είχαμε πιει κι από δυο ο καθένας πιο πριν στην ταβέρνα, θυμάμαι τα Jameson με πάγο που κέρασε ο άλλος, θυμάμαι κάτι τεκίλες από τα γενέθλια της διπλανής… ένα νερό που φέρανε στην αρχή πριν παραγγείλουμε..
- Αυτό είναι! Το νερό! Το νερό φταίει..
- Τι το νερό;
- Κάτι είχε μέσα το νερό! Με πείραξε το νερό και τώρα νομίζω πως ακριβώς απέναντί μου βλέπω ένα άλογο να χει μπει στο μπαρ και να σερβίρεται στη μπάρα.
Ο δεύτερο φίλος, που ‘χε πλάτη το μαγαζί, γύρισε με αργές κινήσεις για να δει.
Οι υποψίες περί «πειραγμένου» νερού του νησιού επιβεβαιώθηκαν, γιατί και οι υπόλοιποι θαμώνες είχαν την ίδια ακριβώς αντίδραση. Μια ομαδική παραίσθηση, με πρωταγωνιστή ένα άλογο που τα πίνει μέσα στο μπαρ.
Δίπλα ακριβώς καθόταν ένα ντόπιος, που ατάραχος απολάμβανε το τσιγάρο του, χωρίς να δίνει σημασία στο ευτράπελο περιστατικό/παραίσθηση.
-Πατριώτη, λες να φταίει το νερό που βλέπουμε όλοι μας ένα μπαρόβιο άλογο; ρώτησε ο πρώτος φίλος.
- Μήπως φταίει το σύστημα ύδρευσης; συμπλήρωσε ο άλλος.
-...το σύστημα…, ψιθύρισε ο ντόπιος και ρούφηξε ξανά το μισοτελειωμένο του τσιγάρο.
Χάιδεψε το μούσι του και γύρισε το βλέμμα του προς τους δυο μεθυσμένους φίλους.
- Έτσι είναι αυτά. Μπορεί να πιεις νερό στο νησί και να βλέπεις άλογα να πίνουν μαζί σου στο μπαρ. Μπορεί να πιεις νερό στο χωριό και να βλέπεις σκαντζόχοιρους να σου χορεύουν. Ή μπορεί να πιεις νερό στην πόλη και να δεις γουρούνια να σε κυβερνούν.
Αυτά είπε, τράβηξε μια τελευταία ρουφηξιά κι έφυγε μέσα στο σκοτάδι του απέναντι δρόμου.
Πολύ γρήγορα έφυγε και το άλογο/πότης
(πίσω στον στάβλο θα τον περίμενε η κυρά φοράδα έτοιμη για καβγά : «που τριγυρνούσες πάλι, αχαΐρευτε;», «την επόμενη φορά, καημένε μου, θα πάρω τα πουλάρια μας και θα φύγω στη μάνα μου…» κτλ κτλ)
ΥΓ1 Φυσικά και δεν ήταν ομαδική παραίσθηση.
Έπεσαν γέλια όταν ο αμαξάς έβαλε το άλογο μέσα στο μπαρ. Το ‘χε ξανακάνει στο παρελθόν και κάπως έτσι είχε δημιουργηθεί η απίστευτη ιστορία για το άλογο που πίνει εκεί τα ουισκάκια του. Όλοι έτρεξαν με τα κινητά για να απαθανατίσουν την σκηνή, ίσα ίσα προλάβαμε να τραβήξουμε 1-2 φωτογραφίες.
ΥΓ2 Φυσικά και δεν έφταιγε το νερό.
ΥΓ3 Φυσικά και μας κυβερνούν γουρούνια.
Πέτρος Κουμπλής
Ο Πέτρος Κουμπλής είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Από τα δεκαοκτώ του χρόνια να ασχολείται με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, έχει επιμεληθεί και παρουσιάσει ενημερωτικά και ψυχαγωγικά προγράμματα (ALPHA, ΕΡΤ, ΣΚΑΪ), έχει ασχοληθεί με ντοκιμαντέρ (EΡΤ, EBU), τη συγγραφή σατιρικών κειμένων και την σκηνοθεσία. Έργα του: «12 Ιστορίες που ονειρεύονται να γίνουν Παραμύθια» (Άνεμος), «Η θεία Δίκη» (Καστανιώτης), «Ο Θεός βαριέται τώρα τελευταία» (θεατρικό). Εδώ και πολλά χρόνια έχει καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο.