Ο Αναβάτης – Rider on the Storm
Είχα ανάγκη να βγω. Είχα ανάγκη να δω κόσμο, να γνωρίσω νέους ανθρώπους. Το χειμωνιάτικο μούχλιασμα στο σπίτι έπρεπε να δώσει τη θέση του στη ζωντάνια της Άνοιξης. Δεν το σκέφτηκα πολύ, ένας φίλος μου είχε στείλει στο Facebook μια πρόσκληση για ένα υπαίθριο event, «Το Party κάτω από τη γέφυρα». Πήρα κλειδιά και ανέβηκα στο μηχανάκι που με πάει όπου υπάρχει καλή διάθεση.
Ο καιρός έχει αλλάξει… Ένας ακόμη χειμώνας μάζευε τα πράγματα του για ανεβεί στο ντουλάπι με τα μάλλινα. Είναι κάτι που το βλέπεις παντού τις τελευταίες μέρες. Κόσμος να κάθεται μέσα αλλά και έξω από τα μαγαζιά, να κόβει βόλτες σε πεζοδρόμια και πλατείες. Νέα παιδία να γελάνε αραγμένα στα παγκάκια, ενώ πιο κάτω ένα ηλικιωμένο ζευγάρι περπατά χέρι χέρι. Μια παρέα να πίνει και να διασκεδάζει στο πάσο ενός μπαρ. Εικόνες μιας πόλης που ξύπναγε σιγά σιγά από τη χειμερία νάρκη του χειμώνα. Κι εγώ αναβάτης στο μηχανάκι να τα απολαμβάνω.
Φτάνοντας στο σημείο που είχα δει στο χάρτη δεν βρήκα τίποτα. Ούτε κόσμος, ούτε φώτα, ούτε μουσική. Δεν το έβαλα κάτω πάρκαρα και άρχισα να ψάχνω με τα πόδια. Ξαφνικά περνώντας κοντά από μια υπόγεια διάβαση άκουσα να παίζει μουσική. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια της διάβασης έμεινα άφωνος. Αντίκρισα την εικόνα ένας πλήθους να χορεύει στο ρυθμό της μουσικής μέσα στη υπόγεια διάβαση. Ήταν σαν αυτά τα party που βλέπεις μόνο στις αμερικάνικές ταινίες και που πάντα ήθελες να πάς, έστω και για μια φορά! Η βαμμένοι τοίχοι από τα σπρέι έμοιαζαν με έκθεση street art. Τα χαλασμένα φώτα του δήμου τρεμόπαιζαν συγχρονισμένα με τα φωτορυθμικά που είχαν εγκατασταθεί. Κονσόλες, ηχεία και φορητοί υπολογιστές απάρτιζα τα decks. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι μια «κακόφημη» υπόγεια διάβαση θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε ένα χώρο γεμάτο ενέργεια και ζωντάνια. Σε ένα club χωρίς «πόρτα», ανοιχτό σε όσους έχουν καλή διάθεση.
Δυστυχώς είχα παραβιάσει το μοναδικό κανόνα του event ο οποίος ήθελε να φέρει ο καθένας το ποτό του. Ευτυχώς μια παρέα προσφέρθηκε να με κεράσει. Λίγο αργότερα είχαμε γνωριστεί καλύτερα και διασκεδάζαμε όλοι μαζί. Ααα… και βρήκα και το φίλο μου που είχε στείλει την πρόσκληση.
Όταν έφυγα είχε αρχίσει να χαράζει. Ανέβηκα στο μηχανάκι και ξεκίνησα για το σπίτι. Το ελαφρύ ψιλόβροχο που έπεφτε δεν μπορούσε να μου χαλάσει τη διάθεση. Ήξερα ότι ο χειμώνας έχει τελειώσει και ότι αυτό το καλοκαίρι δεν θα είναι σαν τα άλλα. Και είμαστε μόνο στην αρχή!
Ο Αναβάτης κυκλοφορεί με το μηχανάκι μας....